Oğulların qanı ilə qazanılan Haqq

post-img

Azərbaycan əsgərinin qeyrəti “Artsax”ı gora göndərdi

Böyük Mustafa Kamal Atatürk “Türk gəncliyinə müraciət”ində bildirmişdi: “Ey türk istiqbalının övladı! Bax, belə bir vəziyyət və şəraitdə də vəzifən türk istiqlal cümhuriyyətini xilas etməkdir. Möhtac olduğun qüdrət damarlarındakı əsl qanda mövcuddur!”

Bəli, biz də iki əsr idi ki, bir qüdrətə möhtac idik. O qüdrət bizim əsgər, zabit balalarımızın qanında imiş. O qan, sanki, bizim hər birimizə çinar qaməti verdi, bilə­yimizi polada, ürəyimizi dağa döndərdi və babamızın torpaqlarında qurulmuş “gavur dövləti”ni tarixin arxivinə göndərdi. 

Azərbaycan oğulları Qarabağda və Şərqi Zəngəzurda indiki uğurları qazanmaq üçün nə qədər qan tökdü, İlahi! Qeyrətli, as­lanbiləkli övladlarımızın yaralı damarından axan, adı çəkilən ərazilərimizin hər addımını “qızardan” türk qanı nə qədər qüdrətli imiş? Su dəyəndə palçıq olan torpaq, qan qarı­şanda Vətən oldu. Bu qan çoxsaylı himayə­darlarının köməyi ilə 200 il xalqımıza qarşı min bir fitnə-fəsad quran düşmənin “öz əli ilə öz dövlətini tarixdən silməsinə əmr, fərman imzalatdı. Nə xoş xəbərdir. 

Ölkəmizin və regionun kütləvi informa­siya vasitələrində dünən yayılan “Dağlıq Qarabağ Respublikası” buraxıldı” adlı xəbəri eşidəndə ürəyimdən Azərbaycan əsgərinin rəşadətinə, dövlət başçımızın siyasi iradə və qətiyyətinə, xalqımızın Ali Baş Komandana və orduya heç zaman olmadığı kimi nümayiş etdirdiyi sədaqətə şükr etmək istəyi keçdi. Baş verənləri əlli milyonluq xalqın iki əsr gözlədiyi xoş xə­bərin yayılması kimi qəbul etdim. 

Söhbət ondan gedir ki, işğalçı qonşula­rımızın Azərbaycanın beynəlxalq ictimaiy­yət tərəfindən tanınmış sərhədləri daxilində yaratdıqları tanınmamış “Dağlıq Qarabağ Respublikasının” prezidenti Samvel Şah­ramanyan sentyabrın 28-də “Dağlıq Qara­bağ Respublikasının” mövcudluğuna son qoyulmasını nəzərdə tutan fərman imzala­yıb. Başqa vaxt olsaydı, “Muştuluğu mən­dən” deyərdim. Amma indi nəmərə ehtiyac yoxdur. Çünki onların nəmərini bizim ca­vanlar 44 günlük İkinci Qarabağ müharibə­si zamanı veriblər. Bəli, adı çəkilən sənədə görə, rejimin bütün “dövlət qurumları” və “təşkilatları” 1 yanvar 2024-cü il tarixinədək buraxılacaq. Jurnalistlərin sözü olmasın, “başqa sözlə desək” Qarabağ 1989-cu il­dən bəri ilk dəfə azad nəfəs alacaq. Azad nəfəs isə böyük sərvətdir. 

Araik Arutyunyanın “Yusif Sərraca çe­virdiyi” Samvel Şahramanyanın imzaladı­ğı sənəddə göstərilir ki, Dağlıq Qarabağın əhalisi, o cümlədən, respublikadan kə­narda yerləşən əhali bu fərman qüvvəyə mindikdən sonra gələcəkdə Qarabağda yaşamaq barədə müstəqil və fərdi qərar qəbul etmək üçün Azərbaycan Respubli­kasının təqdim etdiyi “Dağlıq Qarabağda qalma (qayıtmaq) mümkünlüyü haqqında” reinteqrasiya şərtləri ilə tanış olsunlar.” 

Bunun isə açması odur ki, SSRİ-nin ilk və sonuncu prezidenti Mixail Qorbaçovun Cənubi Qafqazdakı əl izlərindən daha biri cəhənnəmə vasil olur. Xatırladaq ki, məhz Qorbaçovun start verdiyi yenidənqurma siyasəti SSRİ məkanında “yenidənqırma” kimi davam etdirilmiş, müttəfiq respublika­lara qarşı açıq-açığına ayrıseçkilik siyasə­ti aparılmışdır. Elə tanınmamış “Dağlıq Qarabağ Respublikası” da həmin sarsaq siyasətin eybəcər “övladı” idi. 

Heç kəsin yadından çıxmayıb, bu “respublika” 10 dekabr 1991-ci ildə yerli azərbaycanlıların baykot etdiyi və yalnız erməni sakinlərin qatıldığı referendumdan sonra 6 yanvar 1992-ci ildə elan edilmişdi. Ancaq həmin uydurma qurum Ermənis­tan da daxil olmaqla heç bir ölkə tərəfin­dən dövlət kimi tanınmamışdı. Mən bilən, bundan sonra da tanınmayacaq. Ancaq, sonralar Artsax kimi sarsaq ad verilmiş həmin respublika hamı tərəfindən “bic do­ğulduğuna görə anası tərəfindən öldürül­müş uşaq” kimi tarixə düşdü. 

Sonda bir mühüm məqamı yada sal­maq istəyirəm. Belə ki, bu il iyulun 22-də Şuşada “Euronews” televiziyasına müsa­hibə verən Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev Qarabağda yaşayan erməniəsilli vətəndaşlarımıza müraciət edərək demiş­di: “Onlar qondarma liderlərinin arxasınca getməməlidirlər. Bu “liderlər” – hazırkı və bundan əvvəlki “liderlər”, – onlara bütün bu müddət ərzində – müharibədən əvvəl, müharibə zamanı qalib gəldiklərini deyən­də yalan danışıblar. Hətta biz Şuşaya nə­zarəti ələ alanda onlar deyirdilər ki, Şuşa onların nəzarəti altındadır. Onlar bunu çox yaxşı bilirlər. Onlar Xankəndidə haki­miyyəti ələ keçirmiş və əsas məqsədi öz maraqlarını güdmək olan bugünkü rejimin girovuna çevrilməməlidirlər. Qarabağdakı ermənilərə xatırlatmaq istərdim ki, biz on­larla təmaslara dərhal başladıq”. 

Dövlət başçımızın həmin müsahibədə Ermənistan rəhbərliyinə ünvanlanan mesaj­ları da olduqca maraqlı idi: “Mənim konkret olaraq bu vəziyyətdə Ermənistan hökumə­tinə artıq çatdırdığım başqa bir mesaj on­dan ibarətdir ki, onlar üçün seçim çox pis və qəbulolunan arasındadır ki, qəbulolu­nan seçim sağlam düşüncəyə, beynəlxalq hüquqa və azərbaycanlıların 30 il ərzində məhrum edildikləri öz torpaqlarında yaşa­maq hüququnun tanınmasına əsaslanır”. 

Bəli, azərbaycanlılar, türk dünyası və ümumiyyətlə, mütərəqqi bəşəriyyət Cə­nubi Qafqazda haqqın, ədalətin bərpasını istəyir və tələb edirdi. Çox gec olsa da, regionumuz həmin haqqa, ədalətə qovu­şa bildi. Bizi bu vüsala çatdıran şəhidlə­rimizə və qazilərimizə daim borclu olaca­ğıq. Zəfərin mübarək, Azərbaycan! 

İttifaq MİRZƏBƏYLİ
XQ

Siyasət