İlham Əliyev nəhəngliyi…qondarma “DQR” üçün nekroloq əvəzi

Bəli, biz tarixi anların şahidləriyik. Biz 200 illik erməni layihəsinin, avantürizminin məhvinin şahidləriyik. Biz nəinki bunun şahidləriyik, eyni zamanda, zəhərli bir avantürizmi məhv etmiş xalqıq. 

Çağdaş zamanda bir ilkə imza at­dıq: separatizmə qalib gəldik. Müasir dünyada elə bir xalq yoxdur ki, sepa­ratizmi diz çökdürsün. Bunu biz bacar­dıq. Qətiyyətlə demək olar ki, qondar­ma “Dağlıq Qarabağ Respublikası”nın “fəaliyyətini” dayandırmağa məcbur edilməsi Prezident, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin müdrik liderlik bacarığı­nın, nəhəng siyasətçi obrazının növbəti təntənə səhnəsidir. Bu səhnədə illərin zəhməti, gərgin və fədakar əməyi, qə­tiyyət və prinsipiallıq xarakteri var. Bu səhnədə Azərbaycana misilsiz sevgi, onun hər dağına, hər daşına, hər qa­yasına sahiblənmək əzmi var. Nəhayət, bu səhnədə Ata irsinə mükəmməl sa­hiblik, dərin Oğul sədaqəti var. 

Əminliklə onu da demək olar ki, bu gün ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin ruhu şaddır. Onun böyük əmək verdiyi, heçdən var edərək ideoloji məf­kurə səviyyəsinə qaldırdığı Azərbayca­nın suverenliyinin bərpası amalı tam bir reallıqdır. Həqiqətən, bu, çox böyük hadisədir, nəsillərə örnək olacaq tarixi nailiyyətdir.

Bəli, 200 illik erməni layihəsi məhv oldu. Elə bir layihə ki, hədəfi təkcə Azər­baycan yox, bütövlükdə, Türk dünyası idi. Axı, ermənilər Qafqaza türk-müsəlmanlar içərisinə, belə demək mümkünsə, paz olmaq, rəxnə salmaq üçün yerləşdirilmiş­dilər. XIX əsrin əvvəllərində onların bu coğrafiyaya köçürülməsinin məqsədi bu idi. “Erməni pazı”nı bölgəmizə yeridənlər onların millətçiliyinə, hər cür qansızlığına, başımıza gətirdikləri oyunlara, faciələrə, soyqırımı aktlarına susqunluqla, ölü sü­kutla yanaşdılar. Hesab etdilər ki, məqsəd vasitəyə bəraət qazandırır. 

Azərbaycan 1918-ci il müstəqilliyini əldə edəndə də bu şirin neməti xalqımı­za çox gördülər. Torpaqlarımız hesabına erməni dövləti yaratdılar. Sanki, müstəqil dövlət olduğumuz üçün erməni millətçiliyi ilə cəzalandırıldıq. Cəzalandırmaq hissi o qədər böyük oldu ki, SSRİ dövründə də ərazilərimizi Ermənistana mükafat, pay olaraq verdilər. Ulu öndər Heydər Əliyev Azərbaycanda birinci dəfə rəhbərliyə gəl­məklə, növbəti itkilərimizin qarşısını aldı, digər mənfur planların önündə canlı sipərə çevrildi. Dahi şəxsiyyətin SSRİ rəhbərli­yindən uzaqlaşdırılması isə dərhal erməni avantürizminə qol-qanad verdi. 

Bəli, SSRİ-nin birinci və sonuncu prezi­denti Mixail Qorbaçovun keçmiş imperiya rəhbərliyində hakimiyyətə gəlməsi ermə­ni millətçiliyi üçün tarixi şans idi. Nəzərə alaq ki, 1987-ci ildə Heydər Əliyevə qarşı məkrli oyunda da bu millətçilik öz mən­fur işini görmüşdü. Bütün bəlalarımız elə o zamandan başlamışdı. Azərbaycanın tərkibində hələ 1923-cü ildə yaradılmış Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti özünün “müstəqillik” sevdasına düşməyə başla­mışdı. Nəhayət, 10 dekabr 1991-ci ildə azərbaycanlıların boykot etdiyi və yalnız ermənilərin qatıldığı “referendumun” nəti­cəsinə görə, ərazi “müstəqillik” qazanmış, 6 yanvar 1992-ci ildə isə bu “müstəqillik” elan edilmişdi. Bunadək isə bölgənin dinc azərbaycanlılarına qarşı quldurluq əməl­ləri həyata keçirilmiş, onların qovulmasına start verilmişdi. 

Ardınca baş verənlər hamıya yaxşı məlumdur. Ermənistan və havadarları 1992–1994-cü illərdə nəinki Qarabağın, eyni zamanda, keçmiş DQMV-dən kə­narda olan Azərbaycan torpaqlarının da işğalını həyata keçirdilər. Bir milyondan çox azərbaycanlını öz doğma yurd-yuva­larından didərgin saldılar, onlara məcburi köçkünlük taleyi yaşatdılar. Otuz ilə yaxın davam etmiş bu dövrdə Azərbaycanımız çox ağrı-acılara şahidlik etdi. Lakin xalqı­mız sınmadı. 

Ümummilli lider Heydər Əliyevin ha­kimiyyətə qayıdışı erməni məkrinin digər niyyətlərinin də gerçəkləşməsinə ma­neçilik törətdi. Ölkəmiz iqtisadi tənəzzül dövrünü geridə qoyaraq, inamlı inkişaf yoluna qədəm qoydu. Əvvəldə də vurğu­ladığımız kimi, Heydər Əliyev Qarabağ niskilinə ideoloji məzmun qazandırdı. Bu fəaliyyət Ermənistanla yanaşı, onun tərə­findən dəstəklənən qondarma “DQR”in də legitimliyinə nail olmaq cəhdlərinin qar­şısına böyük sədd çəkdi. Heydər Əliyev dünyanın ən nüfuzlu tribunlarından Azər­baycanın haqq səsini, Qarabağ həqiqətlə­rini səsləndirdi. Ulu öndər həmin nüfuzlu tədbirlərdə tariximizi, milli kimliyimizi yük­sək səslə ifadə edərək, erməni yalanla­rına qarşı cəbhə açdı, ölkəmizin ədalətli mövqeyini təbliğ və təşviq etdi. Ən əsası isə xalqımızın Qarabağın azad edilməsinə olan inamını sarsılmağa qoymadı. 

Prezident İlham Əliyev Heydər Əliyev tərəfindən əsası qoyulmuş Qarabağ sava­şının həm ideoloji motivlərini zənginləşdir­di, həm bu davanın aparıldığı beynəlxalq platformaların sırasını genişləndirdi, həm də Azərbaycanı qüdrətli dövlətə çevirərək Qarabağı və digər torpaqlarımızı işğaldan qurtarmaq üçün təpər yaratdı. Prezident İlham Əliyevin dövlət başçısı kimi fəaliy­yəti Qarabağ əzmini daim diri saxlama­ğa, doğma yurd-yuvalarımıza qovuşmaq inamını dərinləşdirməyə hesablanmışdı. Cənab İlham Əliyev düşünülmüş siyasə­ti, rasional və proqmatik yanaşmaları ilə Qələbənin öz anını gözlədi. Ona gü­vənən, taleyini ona əmanət edən xalqımız da dövlət başçısı ilə birgə səbrini sınağa çəkdi. Nəhayət, o an yetişdi.

***

44 günlük müharibə həm Ermənista­na, həm dünya erməniliyinə, həm də bu iki qütbün bəslədiyi qondarma “DQR”ə böyük təlatüm yaşatdı. Vətən müharibəsi nəticə­sində Ermənistanın təkcə ordusu məhv olmadı, eyni zamanda, işğalçı ölkənin Qa­rabağ adlı çürük ideologiyasına da böyük zərbə vuruldu. 200 illik avantüranın söy­kəndiyi bütün “müqəddəsliklər” yerə çırpıl­dı. Əslində, “DQR”in “ölüm hökmü” məhz onda çıxarılmışdı. Sadəcə, separatçı reji­min quldur başçıları buna inanmır, özlərini elə aparırdılar ki, sanki, müstəqil dövlətdir­lər. Bu sarsaq “müstəqillər” kimlərinsə xa­ricdən onlara kömək edəcəyinə, beləliklə, saxta sevdalarının davamının gələcəyinə ümid bəslədilər. Ancaq bu, daha çox suda boğulanın saman çöpündən yapışmasına bənzədi. 

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 44 günlük müharibədən sonra da davam etdirdiyi inamlı siyasəti ilə Qarabağda se­paratizm çənbəri hər ötən gün getdikcə daralmağa başladı. Dövlətimizin başçısı­nın mahir gedişləri sayəsində həm Ermə­nistanın, həm də “DQR”in xilas çırpıntıları boşa çıxdı. Ölkəmiz bütün dünyaya əzmlə göstərdi ki, öz ərazisində hansısa sepa­ratçı birləşmənin mövcudluğuna imkan verməyəcək. 

“Nəyi, necə, nə vaxt etmək lazımdır, bunu mən bilirəm!”, – deyən Prezident İlham Əliyev bütün vədlərinə əməl etdi­yi kimi, özünün Qarabağ məramını da tam şəkildə yerinə yetirdi. Ölkəmizin bu il sentyabrın 19-da başlatdığı və cəmi 23 saat 43 dəqiqə davam etmiş lokal xarak­terli antiterror tədbirləri “Artsax” sarsaqlı­ğına tarixdə heç vaxt görünmədiyi tərzdə toy tutdu. Necə deyərlər, “Dağlarda toy”un ikinci hissəsi yaşandı. Halbuki, Azərbay­can lideri hələ 2019-cu ildə Soçidə Val­day Diskussiya Klubunda iştirakı zamanı demişdi: “Hazırda özləri üçün qondarma adlar uyduran separatçılar, – biri özünü prezident adlandırır, biri özünü nazir ad­landırır, biri nə bilim nə, parlament sədri adlandırır, – bu təlxəklər toplusu, nəhayət bilməlidir ki, bizim səbrimizlə oynamaq ol­maz”.

Prezident İlham Əliyev 44 günlük mü­haribədən sonra, 2020-ci ilin dekabrın 1-də də bildirmişdi: “Azərbaycan qondar­ma “Dağlıq Qarabağla” danışıqlar apar­malıdır, hanı o şərt? Cəhənnəmə getdi. “Dağlıq Qarabağ Ermənistandır və nöqtə” – bunu necə deyərlər, belə böyük həvəslə, bir qəhrəman kimi Xankəndidə bəyan etdi və hamı da ona əl çalırdı. Nə oldu? Qa­rabağ Ermənistandır? Gəlsin desin bunu. Qarabağ Azərbaycandır! Ona o əl çalan­lar, o kriminal rejimin nümayəndələri indi ya məhv olublar, ya fərarilik ediblər”.

Bəli, 44 günlük müharibədən sonra gördük ki, nə Ermənistan, nə də Qara­bağdakı separatçı rejim xəbərdarlıqlardan nəticə çıxarmır. Onlar nəinki nəticə çıxar­madılar, üstəlik, müxtəlif xarici qüvvələrin verdikləri dəstək bəyanatlarına güvənib illüziyalara qapıldılar. Belə bir durumda Prezident İlham Əliyev 2023-cü il mayın 28-də Laçın rayon sakinləri ilə görüş za­manı qondarma “DQR” üçün, belə demək mümkünsə, nekroloq səsləndirdi: "Miat­sum” kitabı bağlandı, separatizmin kita­bı bağlandı. Müstəqillik xülyası statusun dalınca getdi. Statusu isə biz hələ İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı göndərmişik lazım olan yerə. Ona görə, yeganə yol qa­lıb – Azərbaycan qanunlarına tabe olmaq, Azərbaycanın loyal normal vətəndaşı ol­maq, öz dırnaqarası saxta dövlət atribut­larını zibil yeşiyinə atmaq, “parlament”i buraxmaq. Guya, orada “parlament” fəa­liyyət göstərir, guya, orada prezident var, guya, nazir var, bunlar hamısı gülməlidir. Biz, sadəcə olaraq, dözüm göstəririk. Hal­buki, hər kəs yaxşı bilir ki, bu gün o bölgə­də istənilən əməliyyatı keçirmək üçün hər bir imkanımız var. Ona görə “parlament” buraxılmalıdır, özünü “prezident” adlandı­ran ünsür təslim olmalıdır, bütün “nazirlər”, “deputatlar” və digərləri öz vəzifələrini ar­tıq kənara qoymalıdırlar. Ancaq o təqdirdə onlara güzəşt oluna bilər. Ancaq o təq­dirdə hər hansı bir amnistiyadan söhbət gedə bilər. Onu da bildirməliyəm ki, son vaxtlar beynəlxalq təşkilatlar faktiki olaraq bizim mövqeyimizlə tamamilə razılaşıblar. Bunu mən müxtəlif görüşlər əsnasında ar­tıq görürəm. Yəni, nəyə görə razılaşıblar? Ona görə ki, biz haqlıyıq və ona görə ki, biz mövqeyimizdən kənara bir addım belə atmırıq. Ona görə bu gün nə müstəqillik­dən, nə muxtariyyətdən, nə başqa bir şey­dən heç kim artıq söhbət açmır. Sadəcə olaraq, bizə gələn son mesajlar belədir ki, bəs orada dırnaqarası rəhbərliyin aqibəti necə olacaq? Onlara amnistiya düşürmü, düşmürmü? Mən isə deyirəm ki, buna baxmaq lazımdır”.

***

Sonda əvvəldə ifadə etdiyimiz fikir not­larına bir daha qayıtmaq istərdik. Biz, sö­zün əsl mənasında, xoşbəxt xalqıq. Xoş­bəxtik ki, inanılmazı gerçəkləşdirmişik, xəyallarımızı reallaşdırmışıq, arzularımızı çin eləmişik. Xoşbəxtik ki, ərazi bütövlüyü­müzə nail olmuş, suverenliyimizi tam bər­pa etmişik. Xoşbəxtik ki, namusumuzu tə­mizləmişik, bizə illərlə rahatlıq verməyən vicdanımızdakı ləkəni söküb atmışıq. Bu gün dünyaya məğrurluq, yenilməzlik, ba­rışmazlıq örnəyiyik. 

Üzümüz ağ, alnımız açıqdır. Xoşbəxtik ki, müstəqil, güclü və qüdrətli dövlətimiz – müstəqil Azərbaycanımız var. Nəhayət, çox xoşbəxtik ki, Prezident İlham Əliyev kimi müdrik, qalib liderimiz var. 

Əflatun AMAŞOV,
baş redaktor