“Gəl bizim dağlara, gör nə gözəldir...”

post-img

Allaha şükür ki, bu sətirlərdə söz açdığım üç soydaşımızdan biri hələ sıramızdadır

Bəlkə də oxucularımızın hansınınsa yadında olar. Mən bu mövzu barədə xeyli əvvəl sosial şəbəkədə söz açmışdım. Ancaq həm xatirələrin kövrəkliyi, həm də qəzetimizdəki məlum rubrikanın daha da zənginləşdirilməsi istəyi məni bu ya­zıya yenidən qayıtmağa sövq etdi. 

O zaman yazıya belə bir sərlövhə ver­mişdim: “Taksi sürücüsünün gündə üç dəfə qulaq asdığı mahnı və ... ölməyən xatirələr”. Dostlarımızdan biri demişdi ki, oradakı “öl­məyən” sözünü “öləziməyən” sözü ilə əvəz et. Xətrinə dəymədim.

Hər halda əl boyda yazının ikinci vari­antını Arif Məlikov və Həmid Abbasa min rəhmət, Akif İslamzadəyə isə möhkəm can sağlığı arzusuyla qələmə alıram.

... Gecənin yarısı idi. Özüm taksidə ol­sam da, fikrim, xəyalım haralarda idi, bir Allah bilirdi. Yolayrıcının qırmızı işığı yo­lumuzu kəsdi. Dayandıq. Paralel dayanan maşının açıq pəncərəsindən ilk dəfə 30-35 il əvvəl eşitdiyim və sonralar ən çox sevdi­yim mahnının səsi gəlirdi: “Sən bizə təbiət oyananda gəl...” Akif İslamzadə ... oxumur­du. Sadəcə, səslə, təranələrlə möhtəşəm bir lövhə yaradırdı. Sarı işıq, sonra yaşıl işıq və “mahnı” sürətlə uzaqlaşıb getdi. Heyf, deyə təəssüf etdim. 

Sürücü nəyə təəssüf etdiyimlə maraqlan­dı. Dedim, o mahnını çox sevmişəm. “İndi də sevirsinizsə, mən də oxudum” – deyə, gü­lümsündü və oxutdu. Əlavə etdi ki, mən bu mahnıya gündə üç dəfə, günüm pis keçəndə isə dörd-beş dəfə qulaq asıram.

... Mərhum baş redaktorumuz Nahid Ha­cızadə aşıq mahnılarını çox sevsə də, Müba­riz Tağıyevlə Akif İslamzadənin ifalarına bö­yük önəm və qiymət verir, həmişə dinləyirdi. Bir dəfə mən Akifin həmin ifası barədə kiçik bir yazı qələmə almışdım. Nahid müəllim ya­zını çox bəyəndi və götürüb Həmid Abbasa zəng elədi ki, ayə, ay eloğlu, burda sənin söz­lərinə yazılmış mahnı haqqında bir yazı var. Daha doğrusu, Akif haqqında yazılıb.

Həmid Abbas telefonda nə desə yaxşıdı? Dedi: – O mahnı Arif Məlikovla Akif İslam­zadənin yaradıcılığıdır. Mən elə-belə sözləri­ni qaralamışam. 

... Sonra mən radioda işləyəndə Həmid Abbasla bir neçə dəfə görüşdüm. Daha son­ra “Xalq qəzeti”ndə Həmid müəllimin oğlu Ayazla birlikdə işlədik. Bəlkə də, həm şairin özüylə, həm də oğlu ilə hər söhbətimizdə o mahnını yada salırdım.

... Lap sonra isə ... Həmid Abbasın cə­nazəsi “Aktyor evi”nin səhnəsinə qoyulanda – necə oldusa, mən minlərlə insanın arasın­dan Akif İslamzadəni gördüm. Akif ağlayır­dı. Elə Həmid müəllimin digər əzizləri də.

İ.QAÇAYOĞLU
XQ





Mədəniyyət