Həyatımızda elə insanlar olur ki, biz onları axtarıb tapmırıq, bəxt, tale, şans görüşdürür. Məni müəllimlikdən mətbuata gətirmiş ustad, söz adamı Nahid Hacızadə də məhz bəxtimə düşən, taleyimə yazılan dəyərli yaradıcı ziyalı idi. 

25–26 il əvvəl – onun anadan ol­masının 60 illiyi münasibətilə “Xalq qəzeti”ndə verdiyim yazının sərlöv­həsi belə idi: “Televiziyanın bütün sir­lərini bilən iki-üç adamdan biri”. Rəh­mətlik Elşad Quliyevin sözü idi. Uzun müddət bir yerdə işləmişdilər. Elşad müəllim televiziyada idarəetmənin ka­mil mütəxəssisi idi, Nahid müəllim isə ədəbi-bədii ekranın siması idi.

O, sadəlik və səmimiyyət örnəyi idi. Heç zaman “mən yazmışam, mən etmişəm” - deməzdi. Həmişə deyərdi ki, onu biz də yazdıq. Halbuki, biz yox, özü yazmışdı. Bir dəfə ona dedim ki, sizin “Köçündən ayrılan durna” əsəri­nizin adı, sanki, mənim taleyimi ifadə edir. Cavab verdi ki, normal sayılan bütün ədəbi əsərlərdə kimsə öz tale­yini görür. 

O, sözün təəssübünü ölənə qədər çəkdi: “Aya, bu bizim ana dilimizdir, Azərbaycan dilidir, nə üçün eybəcər­ləşdirirsiniz, niyə qorumursunuz?” – deyə televiziya və radiodakı bəzi nöq­sanları qınayırdı. Adi həyatda nə qədər mülayim olsa da, yaradıcılıq məsələlə­rində güzəştə getdiyini görmədim. 

O, təmənnasız və gözütox yaşaya bilən azsaylı qələm sahiblərindən biri idi. Yadımdadır, bir nəfər onu, müavi­ni Ələkbər Abbasovu və məsul katib Firudin müəllimi qonaq etmək istəyir­di. Nahid müəllim həmin adama etiraz etmədi. Ancaq dedi ki, sizin məclisə müxbirlərimiz Arif Ərşadoğlu, İttifaq Mirzəbəyli və Çingiz Qəribli gələcək­lər. Elə də oldu. Biz getdik. 

Nahid müəllimin ədalətli insan, obyektiv jurnalist, həmsöhbətinə hör­mətlə yanaşmağın uzmanı olduğunu sübut edən bir çox faktı qəzetlərdə dəfələrlə qeyd etmişəm. Amma az­dır. Həmkarım Əli Nəcəfxanlı deyir ki, AzTV-nin Ədəbi-dram baş redaksiya­sında çalışdığı zaman təcili çəkilişə getməli imiş: “Amma qarajdan maşın olmadığını bildirdilər. Çarəsiz qalaraq sədr müavini Nahid Hacızadənin ka­binetinə getdim, problemi dedim. Qa­yıtdı ki, bəs, neyləyək? Dedim, heç nə, öz sürücünüzə deyin, bizi aparsın. Gənc bir işçinin ona yol göstərməsini çox adi qarşıladı və beləcə, çəkilişə gecikəsi olmadıq”. Elə bu faktın özü Nahid müəllimin sadəliyinə, səmimili­yinə bir sübutdur. 

Allah rəhmət eləsin! Həmişə de­yirdim ki, mən bir neçə medal almış “güləşçiyəm”. Nahid müəllim isə mə­nim kimi onlarca medallı güləşçinin “məşqçisi”dir. Bilavasitə böyük hərflər­lə yazılan məşqçi.

İttifaq MİRZƏBƏYLİ,
“Xalq qəzeti”