Bu gün insan haqlarının, demokratik dəyərlərin, bərabərlik prinsiplərinin qorunması zərurətini bu qədər canfəşanlıqla təbliğ edən Qərb ölkələri, xüsusilə də Fransa XXI əsrdə xalqları əsarət altına alaraq müstəmləkəçilik siyasətini davam etdirirlər. Keçmiş müstəmləkələrini və asılı ərazilərini buraxmaq istəməyən Fransa üzvü olduğu Birləşmiş Millətlər Təşkilatının (BMT) Nizamnaməsini kobud şəkildə pozur. Separatçı erməniləri dəstəkləyən Paris vaxtilə işğal etdiyi ərazilərdə yerli əhalinin azadlıq istəyinə qarşı çıxış edir və bunu zor tətbiq etməklə həyata keçirir. 

Özünü azadlıq müdafiəçisi kimi göstərən Fransa əsrlər boyu keçmiş müstəmləkə ərazilərində yaşayan xalqlara zülm edir. Amansız bir müstəmləkə keç­mişi olan Fransa bu gün başqa ölkələrə azadlıqları təmin etməyi öyrətməyə çalışır. İndiki Avropa müstəmləkə xalqlarını geri­də qalmış və aşağı hesab edir. Bu, həya­tın bütün sahələrində özünü göstərir. Yerli xalqlara inzibati vəzifələr tutmaq, mühüm qərarlar qəbul etmək və təbii sərvətlə­ri idarə etmək imkanı verilmir. Halbuki Fransa Konstitusiyası insan hüquqlarının təməl əsası kimi fərdi azadlığı, söz azad­lığını, fikir azadlığını və zülmə müqavimət hüququnu təsbit edir. 

Amma bü gün nəyi müşahidə edirik? Fransa uzaq Polineziyada, Mavrikidə və Qvatemalada və digər dənizaşırı ərazilərin­də sərt müstəmləkəçilik siyasətini davam etdirir. Müstəmləkələrdə bütöv xalqların insan hüquqları vəhşicəsinə tapdalayan Paris hər cür vətəndaş hüquqlarını məh­dudlaşdırır, azadlıq çarçılarını türmələr­də çürüdür. Fransa şovinizmindən zülm çəkən xalqlardan biri də Martinik xalqıdır. Bu xalq da uzun illərdir azadlıq uğrunda mübarizə aparır. Lakin Paris yerli xalqın azadlıq istəyinə qarşı çıxır. Halbuki BMT Nizamnaməsinin 73-cü maddəsinə əsasən, Fransa Martinik xalqına daha geniş özünüi­darə və ya müstəqillik hüququ verməlidir. Ancaq Paris Martinik xalqına müstəqillik və ya geniş daxili özünüidarə hüququ ver­mək istəmir və onun müddəalarını bilərək­dən pozur. Paris BMT-nin müstəmləkəçilik siyasətini davam etdirməyi qadağan edən 1514 (XV) saylı qətnaməsinə əməl etmir və beynəlxalq hüquqa hörmətsizliyini nü­mayiş etdirir.

Xatırladaq ki, 1946-cı ildə Martinikdə referendumda keçirilmişdi. Qanunsuz ke­çirilən referendum nəticəsində Martinik Fransanın dənizaşırı departamenti statusu­nu almışdı. Bununla, Martinik beynəlxalq hüququn və yerli əhalinin öz müqəddəra­tını təyinetmə hüququna zidd olaraq Fran­sa ərazisinin bir hissəsi kimi rəsmi olaraq tanınmış və idarəçilik baxımından Fransa qanunlarına tam şəkildə tabe edilmişdi. Ancaq yerli əhali qondarma referendumun nəticələrinin xalqın tam suverenliyini ifadə etmədiyini vurğulayırlar. Yerli əhali refe­rendumun qeyri-obyektiv keçirildiyini və Fransanın təsirinin xalqın həqiqi iradəsini əks etdirmədiyini bildirirlər. 

Daha bir qondarma referendum 2003-cü ildə keçirilmişdi. Orada da nəticələr saxtalaşdırılmış və Fransanın ərazidə qey­ri-qanuni fəaliyyəti daha da güclənmişdi. Bununla kifayətlənməyən Paris daha bir saxta referendum teatrını 2010-cu ildə təşkil etmişdi. Bu seçkilərdə də nəticələr saxtalaşdırılmış, Fransa Martinik xalqının iradəsinə zidd addımlar atmış və onların hüquqlarını daha da məhdudlaşdırmışdı. Fransanın bu referendumları xalqın iradə­sini əks etdirdiyini bildirsə də, Martinik xalqı bu prosesi yetərsiz, qeyri-şəffaf və siyasi manipulyasiyaya açıq hesab edir­lər. Digər müstəmləkə ərazilərində olduğu kimi, Fransa öz eqoist dövlət maraqlarını Martinik xalqının təbii və haqlı hüquqla­rından üstün tutur. 

Avropanın göbəyində yerləşən və bü­tün dünyaya demokratiya çağırışları edən Paris XXI əsrdə müstəmləkə siyasətini da­vam etdirir, əsarəti altında olan xalqların problemlərini zorakı üsullarla həll etməyə üstünlük verir. Fransa hökuməti Martini­ki məcbur edir ki, ticarəti ancaq materik Fransası ilə saxlasın, digər ərazilərlə iq­tisadi əlaqələr saxlamasın. Bu da adada qiymətlərin hədsiz qalxmasına səbəb olur. Martinikdə olan böyük ticarət şəbəkələri etnik fransızlara mənsub olduğundan onlar bu siyasətdən çoxlu gəlir əldə edir, yerli əhali isə əziyyət çəkir. Budur müasir və ədalətli Fransa “demokratiyası”? Əslində, bu, əsl yırtıcı müstəmləkəçilik siyasətidir. Diqqət yetirin: Fransa hökumətinin Mar­tinikə ayırdığı subsidiyaların əksəriyyə­ti buraya məqsədli köçürülmüş agdərili fransızlara verilir. Adanın sahiblərinə qarşı diskriminasiya edilərək, onlar iqtisadi yar­dımdan məhrum edilirlər.

Demək lazımdır ki, dünya ictimaiyyəti Fransanın əzdiyi xalqların taleyinə biganə­dir. Bu torpaqların yerli xalqları öz hüquq və azadlıqlarının tapdalanması ilə bağlı fəryad qoparsa da, dünya laqeyd şəkildə susur. Beynəlxalq ictimaiyyət Fransanın bu cinayət əməlinə də laqeyd yanaşır ki, Martinikdə kənd təsərrüfatı sahəsində hələ də zəhərli xloredkon istifadə edilir. Nəticə­də Martinikin torpaqları uzun illərdi zəhər­lənib və Martinikdə xərçəng göstəriciləri dünyada ən yüksəkdir. 

Bir sözlə, Asiya, Afrika və Avropa­nın bir çox ölkələrinin xalqları Fransanın müstəmləkəçilik siyasətinin tarixini yaxşı xatırlayır, bunun nəticəsinin aclıq, dağıntı və ölüm olduğunu unutmur. Fransada müa­sir siyasətçilər isə öz xalqlarının əcdadla­rının günahları qarşısında susmağa üstün­lük verirlər və əsl torpaq sahiblərini yox, başqasının ərazilərini işğal etmiş ermənilə­ri dəstəkləyirlər. Bu, müasir Fransanın ri­yakar siyasətinin mahiyyətini göstərir.

XQ