İttifaq MİRZƏBƏYLİ
[email protected]

Azərbaycanın son günlərdəki uğurları böyük Tofiq Fikrətin bu inamını yada salır

Doğrusu, Azərbaycanın son üç ildə nail olduğu genişmiq­yaslı tarixi uğurları başqaları kimi mən də heç zaman ağlıma belə gətirə bilməzdim. Çünki düşmənin qaniçənlik, terrorçuluq, təxribatçılıq “təcrübəsi” də çox idi, qahmar çıxanları da. Üstəlik, düşmən otuz il əsarətdə saxladığı torpaqlarımızda bir-birindən möhkəm olan çoxsaylı is­tehkamlar, özlərinin də fəxr etdiyi kimi “Ohanyan sədləri” qurmuşdu. Onları adlamaq mümkünsüz görünürdü. 

Bizim hansısa məqsədə çat­mağımızı “mümkünsüz edən” xarici amillər də çox idi. Bir tərəf­dən, Rusiya öz vassalının ayaq üstdə durması üçün gah açıq, gah da gizli havadarlıq edir, digər tərəfdən Qərb və Avropa Azər­baycanla dostluqda, əməkdaş­lıqda maraqlı olsa da, anti-Türk, anti-Azərbaycan, anti-İslam əhval ruhiyyəsindən qopa bil­mir, orta əsrlərdəki “Xaç yürüş­ləri”ni müasir ideoloji və texniki vasitələrlə davam etdirirdi. Bu yandan da İran Türk dünyasının tərəqqisini həzm edə bilmirdi. Yəni Azərbaycanın öz hüquqla­rını qoruya bilməsi, ərazi bütöv­lüyünə nail olması mümkünsüz görünürdü. 

Ona görə də biz on illər idi ki, Türkiyənin istiqlal şairi Tofiq Fik­rətin qətiyyətli çağırışlarla dolu olan məşhur şeirini xatırlayaraq köks ötürürdük: 

Çeynəndi yetər, varlığımız cehl ilə qəhrə,

Doğrandı mübarək Vətənin bağrı səbəbsiz.

Birlikdə bu gün bulmalıyız dərdinə çarə,

Can qardaşı, qan qardaşı, şan qardaşıyız biz.

Millət yoludur, haqq yolu­dur tutduğumuz yol, 

Ey Haqq, yaşa, ey sevgili millət, yaşa, var ol!

Ancaq zaman gəldi, biz ca­hillərin varlığımızı çeynəməsi­nin, mübarək Vətənin bağrının səbəbsiz yerə doğranmasının çarəsini birlikdə tapdıq. Can qardaşlarının, qan qardaşla­rının, şan qardaşlarının millət yolunda, haqq yolunda apardı­ğı mübarizə haqqı da yaşatdı, milləti də var etdi. Biz çoxsaylı dəstəyi olan şərə qalib gəldik və bütün dünyaya sübut etdik ki, Azərbaycan xalqı məğlube­dilməz xalq, dövlət başçımız isə müasir dünyanın ən qətiyyətli li­derlərindən biridir. 

Mən Rusiya Prezidenti Vla­dimir Putinin Valday Beynəlxalq Diskussiya Klubunun (həmin tri­buna bizə hələ İkinci Qarabağ müharibəsindən əvvəl də yaxşı tanışdır) plenar iclasında söylə­diyi fikirləri eşidəndən sonra bu sətirləri qələmə almaq qərarına gəldim. Rusiya Prezidenti dedi ki, Qarabağın Azərbaycan ərazi­si kimi statusu müəyyən edilən­dən sonra sülhməramlılarımızın statusu keyfiyyətdə dəyişikliyə uğradı: “Azərbaycan Prezidenti mənə dedi ki, sizin sülhməram­lılar bizim ərazimizdə yerləşir. Gəlin, indi onların statusu ilə bağlı ikitərəfli əsasda danışaq. Ermənistan baş naziri Paşinyan da bunu təsdiq etdi, bəli, siz indi ikitərəfli əsasda razılaşmalısız. Yəni ki, Qarabağ getdi... İndi bu status haqqında nə istəsən demək olar. Bu, əsas məsələ idi, ötən on illiklər ətrafında hər şey o statusun ətrafında fırlanırdı. Bitdi. Ermənistan onu həll etdi. Qarabağ rəsmən Azərbaycanın tərkibinə keçdi. Müasir Ermənis­tan dövlətinin mövqeyi belə oldu. Biz nə edə bilərik ki?”

Yəni Rusiya artıq ədalətli mövqe nümayiş etdirir. Halbuki, 2021-ci ilin yayında Rusiya mü­dafiə naziri Ermənistan müdafiə naziri ilə görüş zamanı söylə­mişdi ki, Ermənistana Rusiya silahlarının göndərilməsi prosesi başlamışdır. Ona görə də avqus­tun 14-də Azərbaycan Prezidenti Rusiya rəhbərliyinə mesaj gön­dərmişdi: “Kremldən gözləntimiz odur ki, Rusiya Ermənistanı si­lahlandırmasın. Biz bu məsələni Rusiya tərəfinə çatdırmışıq. Bu, bizi narahat edir”. 

Deməli, Tofiq Fikrətin “Zül­mün topu var, gülləsi var, qələsi varsa,

Haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır” fikrini birba­şa Azərbaycan həqiqətlərinə tət­biq edə bilərik. 

Hələ bu, harasıdır? Azərbay­canın Xarici İşlər Nazirliyi Em­manuel Makronun Qranadadakı mətbuat konfransında Bakının sentyabrın 19-da apardığı lo­kal antiterror əməliyyatına şər atmaq, həmin əməliyyatları, az qala, Fransanın Afrikada törət­diyi vəhşiliklərdən də betər ol­duğunu sübut etmək cəhdlərinə görə onu başa saldı ki, ağlınızı başınıza yığın: “Azərbaycanla təzyiq dilində danışmaq mənasız və qəbuledilməzdir”.

Onu da xatırladaq ki, bədxah­larımız əvvəllər də Azərbaycanla təzyiq dilində danışırdılar. Sonra nə oldu? Bədxahlarımızın ney­ləməsindən asılı olmayaraq, er­mənilər bizim dediklərimizi etmə­li oldular. 

Dövlət başçımız sentyabrın 20-də xalqa müraciətində er­mənilərin bizim dediklərimizlə razılaşdıqllarını aydın şəkildə dilə gətirmişdir: “Artıq qanunsuz erməni silahlı birləşmələrinin mövqelərdən çıxarılma prosesi başlamışdır. O cümlədən, on­lar bizim şərtimizi qəbul edərək silahların da təhvil verilməsinə başlamışlar. Sual olunur: Bu vəziyyətə gətirib çıxarmaq kimə xeyir gətirdi? Axı, İkinci Qarabağ müharibəsindən dərhal sonra biz haqlı narahatlığımızı ifadə edərək dəfələrlə Ermənistan rəhbərliyinə, onların xaricdəki havadarlarına və digər tərəflərə müraciət edərək deyirdik ki, Er­mənistan silahlı qüvvələrinin Azərbaycan ərazisində qalması qanunsuzdur və buna son qoyul­malıdır... Qarabağ Azərbaycan ərazisidir və bunu bütün dünya tanıyır, o cümlədən, Ermənistan rəhbərliyi artıq bunu başa düşüb. Əgər vaxtilə “Qarabağ Ermənis­tandır və nöqtə” deyirdisə, indi “Qarabağ Azərbaycandır” deyir və nəinki deyir, hətta bizim ərazi­mizin ölçülərini də dilə gətirməyi unutmur”. 

Sonda – TASS xəbər verir ki, Ermənistan baş naziri Nikol Paşinyan Qranadada keçirilən Avropa Siyasi Birliyinin sammi­ti çərçivəsində Aİ, Almaniya və Fransa ilə görüşdə bəyannamə imzalayıb. Aİ Şurasının yaydığı həmin sənəddə deyilir ki, “Tərəf­lər Ermənistanın (29 800 kv. km) və Azərbaycanın (86 600 kv. km) suverenliyi, sərhədlərinin toxu­nulmazlığı və ərazi bütövlüyünün qarşılıqlı tanınması əsasında Er­mənistan və Azərbaycan arasın­da münasibətlərin normallaşdırıl­masına yönəlmiş bütün səylərə sadiq qalırlar”.

Fikrimcə, burada “İlan ulduz görməyincə ölməz” – deyimi də yada düşür, Tofiq Fikrətin yuxa­rıda xatırlatdığımız şeiri də. Hər halda, zalımın, zülmkarın nəyi olsa da, “Haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır.”