Yaxud “feyk”in peyk zirvəsi

Hansısa sosioloqun sözüdür: bütün üsullar və versiyalar işə yarımayıb sıradan çıxanda dövriyyəyə “özünüaldatma testləri” buraxılır. Burada qarşı tərəfi inandırmaqdan daha çox, özünü və ərtafını, qısa müddətə olsa da, “uydurmanın təsir dairəsində saxlamaq” məqsədi güdülür. Bu zaman feyk-informasiyanın “etibarlı mənbədən” əldə edildiyi xüsusilə nəzərə çatdırılır. 

Beləliklə, bundan sonra Fransa Ermənistana Azərbaycan, İran, Rusi­ya və Türkiyə ilə bağlı kəşfiyyat məlu­matlarını ötürəcək. Dünən bu barədə Fransa mediasına istinadla Ermənis­tan sosial şəbəkələrində eninə-uzunu­na “feyk-informasiya” dolaşdı. İş o yerə çatdı ki, “hadisə” ətrafında araşdırma­lara da baş vuruldu. Belə incələmədən birini Xəzər Strateji Araşdırmalar İnsti­tutunun (Rusiya) baş direktoru, tanın­mış siyasi-hərbi şərhçi İqor Korotçen­ko apardı. Onun gəldiyi qənaət bundan ibarətdir ki, baş nazir Nikol Paşinyan Parisə səfəri çərçivəsində Fransa (DGSE) və Ermənistan xarici kəşfiy­yat xidmətləri arasında sıx tərəfdaşlıq əlaqələrinin qurulması barədə razılıq əldə edib. 

İ.Korotçenko özünün “Telegram” kanalında yazıb: “Qarşılıqlı şəkildə ra­zılaşdırılmış məsələlərin siyahısına uy­ğun olaraq, İrəvana Azərbaycan, İran, Rusiya və Türkiyə üzrə DGSE tərəfin­dən alınan siyasi və hərbi xarakterli kəşfiyyat məlumatlarının, o cümlədən peyk və elektron kəşfiyyat materialla­rının ötürülməsi nəzərdə tutulur”. Belə çıxır ki, Fransanın, o cümlədən, Avro­pa İttifaqının Ermənistan ərazisindəki fəaliyyəti, sadəcə, Azərbaycan əley­hinə yönəlməyib. Bu “siam əkizləri” Azərbaycan, İran, Rusiya və Türkiyə ilə bağlı kəşfiyyat məlumatlarını Ermə­nistana ötürəcəkmiş. Və bu gizli saziş barədə məlumat rahatca ictimaiyyətin diqqətinə çatdırılıb. 

Yəni, “tam məxfi” qrifinə düşən dövlətlərarası xüsusi sövdələşmə sosial şəbəkələrdə müzakirə mövzu­suna çevrilir. Ortadakı məntiqsizliyin dərəcəsinə təəccüblənməmək olmur. Buna hətta savadlı siyasi, hərbi şərh­çilər ciddi reaksiya verməyə girişiblər. Tutaq ki, Parislə İrəvan arasında belə bir separat anlaşma olub. Sövdələşmə faş olandan sonra, Azərbaycan daxil olmaqla, həmin 4 dövlət sakit duracaq­larmı? Onları dövlət olaraq ortaq təh­lükəyə qarşı birgə hərəkət etmək pers­pektivindən kimi məhrum edə bilər? 

Əsl həqiqət isə ondan ibarətdir ki, son vaxtlar Fransa kəşfiyyat xidməti həm Azərbaycanda, həm də Türkiyə­də ifşaedici zərbələrə məruz qalıb. Bu ölkənin məxfi şəbəkəsinin üzvləri Azər­baycan və Türkiyədə həbs olunublar. Üstəlik, casusluq fəaliyyəti ilə məşğul olan 2 diplomata “persona non-qrata” elan edilib. Bu səbəbdən Fransa Azər­baycan və Türkiyə ilə bağlı məxfi mə­lumatları Ermənistana hansı “kəşfiyyat şəbəkəsi” vasitəsilə ötürəcək? Əgər bu şəbəkə Azərbaycan və Türkiyədə hələ tam neytrallaşdırılmayıbsa, Ankara və Bakının bu yöndə hərtərəfli əməkdaşlı­ğına heç nə əngəl ola bilməz. 

Adını unutduğumuz həmin sosio­loq həyati misallar üzərində qurduğu nəzəriyyəsinin sonunda belə qənaətə gəlir ki, bu prosesdə ən maraqlı cəhət yalan müəllifinin özünün uydurduğuna inanmasıdır. Bunu isə müəllif “feykin tiumfu” kimi səciyyələndirir. 

Deməli, İrəvan da “istəyinə” nail olub və indi “feykin zirvəsində” qərar tutub. İntəhası, özgə atına minən tez düşdüyü kimi, hayların da o “zirvədən” aşağı yuvarlanması uzaqda deyil. 

İ.HƏSƏNQALA
XQ