Biz “Can Azərbaycan” sözünü boş-boşuna demirik, oradakılar bizim canımızdır.
Rəcəb Tayyib ƏRDOĞAN,
Türkiyə Cümhuriyyətinin Prezidenti
Azəri türklərinin qardaş ölkədən aylardan bəri maraq, həvəs və həyəcanla gözlədiyi prezident seçkiləri artıq geridə qaldı. Xalqımız məhz həmin şövqlə cənab Prezident Rəcəb Tayyib Ərdoğanın Bakı səfərini gözləyirdi. Dünən isə artıq həmin səfər də reallaşdı. Xatırladaq ki, son otuz ildə Türkiyə prezidentləri andiçmədən sonra ilk olaraq Bakıya səfər edirlər, Azərbaycan prezidentləri isə Ankaraya. Daha maraqlı və ənənə şəklini almış başqa bir fakt da var ki, Türkiyə prezidentləri Bakıdan əvvəl Şimali Kipr Türk Cümhuriyyətinə baş çəkirlər.
Bəri başdan qeyd edək ki, rəsmi Ankara Anadolu türklərinin “yavru Vətən” adlandırdığı Şimali Kipr Türk Cümuriyyəti də daxil olmaqla, bütün türkdilli ölkələrlə sıx və bərabərhüquqlu dostluq, tərəfdaşlıq, müttəfiqlik münasibətlərinə malikdir. Üstəlik, Ankaranın hamı ilə özünəməxsus hərbi-texniki əməkdaşlıq prinsipləri də mövcuddur ki, bu münasibətlərin də mükəmməl hüquqi bazası var. Yəni, Türkiyə dövlətinin türk dünyasında kiminləsə nisbətən az, kiminləsə daha çox siyasi-iqtisadi əməkdaşlıq etmək istəyi olmayıb və indi də yoxdur.
Ancaq faktı daha səmimi şəkildə ifadə etsək, deməliyik ki, rəsmi Ankara Bakı ilə münasibətlərə xüsusi önəm verir. Bu isə ilk növbədə, ekspertlərin fikrincə, Azərbaycanın yerləşdiyi coğrafi mövqe ilə bağlıdır. Belə ki, ölkəmizin geosiyasi imkanları Türkiyənin həm Orta Asiya ölkələri ilə əməkdaşlığının təmin olunmasına kömək edir, həm də bəzi beynəlxalq əhəmiyyətli iqtisadi layihələrin icrası Azərbaycansız mümkün deyil. Bundan başqa, bir çox tarixi-mənəvi dəyərlər də vardır ki, onları da həm Bakıda, həm də Ankarada hamı daim uca tutur.
... Qardaş ölkədə keçirilmiş rəsmi dövlət tədbirlərindən birində Prezident İlham Əliyevin və Azərbaycan nümayəndə heyətinin olduqca möhtəşəm şəkildə qarşılanması və həmin münasibətin hamı tərəfindən alqışlanması barədə hazırladığım qəzet materialında belə bir cümlə var idi: “Ankarada Bakının öz yeri var”. Yazı qəzetdə və təbii ki, həm də elektron saytımızda veriləndən sonra istanbullu həmkarımız Əli Ağbulud sosial şəbəkə vasitəsiylə soruşdu ki, bəs Bakıda Ankaranın məxsusi yeri olduğunu nə üçün yazmırsınız? Nə üçün İlham Əliyevin “Ərdoğan Azərbaycana gələ bilmir, mən Türkiyəyə gedərəm” və ya “Burada Türkiyə yoxdur, mən varam!” – qətiyyətlərini yada salmırsınız?
Həmin tarixi faktları xatırlatdığına görə dəyərli həmkarımıza təşəkkür edir və bildirirəm ki, o məsələlər haqqında şəxsən mən dəfələrlə söz açmışam. Təbii ki, bunlar əsla unudulmayacaq. Ancaq indi söhbət Türkiyə rəhbərliyinin Azərbaycan dövlətinə, xalqımıza, xüsusən Ali Baş Komandanımıza göstərdiyi xüsusi ehtiramdan gedir. Cənab Rəcəb Tayyib Ərdoğan dəfələrlə deyib ki, Azərbaycanın sevinci, bizim sevincimizdir, qüruru bizim qürurumuzdur, dərdi, ağrısı, problemi də bizim problemimizdir: “Azərbaycan kədərlənərsə, biz də kədərlənərik, Azərbaycan sevinərsə, biz də sevinərik”.
Biz qardaş ölkə liderinin bu qətiyyətinin təsdiqini 44 günlük İkinci Qarabağ müharibəsinin davam etdiyi günlərdə də gördük, işğaldan azad edilmiş ərazilərimizin bərpa prosesində də. Dövlət başçımızın bu il aprelin 29-da İstanbulda keçirilmiş “TEKNOFEST” festivalındakı çıxışında dediyi kimi, İkinci Qarabağ savaşının ilk dəqiqələrindən son dəqiqələrinə qədər Cümhurbaşqanı Rəcəb Tayyib Ərdoğan bizim yanımızda idi: “Onun açıqlamaları, onun mesajları Azərbaycanı birmənalı dəstəkləmişdi. O söyləmişdir ki, Azərbaycan tək deyil, Türkiyə Azərbaycanın yanındadır və bu, bizə əlavə güc verdi, əlavə ruh verdi”.
Prezident Rəcəb Tayyib Ərdoğan isə həmin faktı, yəni rəsmi Ankaranın torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsi prosesindəki siyasi-mənəvi iştirakını qardaş ölkədə keçirilmiş son seçkilərin ikinci turundan əvvəlki görüşlərindən birində belə xatırlatmışdır: “ CHP sədri indi də milliyyətçilik oyunu oynayır. Milliyyətçilik Azərbaycanla çiyin-çiyinə verib Qarabağı 30 illik işğaldan azad etməkdir. CHP Azərbaycanla bağlı fikirlərini elə qardaş ölkədə səfir olmuş birinin sözləri ilə nümayiş etdirib. İndi həmin adamın Azərbaycana girişi qadağandır. Bu cür xaini ölkələrinə buraxarlar? Əlbəttə ki, yox. Bundan sonra da azərbaycanlı qardaşlarımızın yanında olacağıq. Türkiyənin şərəfinə xələl gəlməsinə əsla icazə vermərik”.
O ki qaldı, türkiyəli həmkarımızın fəxrlə xatırlatdığı məqamlara, biz Azərbaycan Ordusunun işğalçı dövlət üzərindəki şanlı Qələbəsindən sonra Azadlıq meydanında keçirilmiş Zəfər Paradında Türkiyənin ölkəmizdəki məxsusi yerini çox yaxşı görmüş və qiymətləndirmişdik. Elə Qələbədən yeddi ay sonra imzalanmış “Şuşa Bəyannaməsi”ndə də, Füzuli və Zəngilan Beynəlxalq hava limanlarının açılış mərasimlərində də gördük. Dostlarımız bundan sevinmiş, bədxahlarımız isə növbəti əzabı çəkmişdilər.
Bu ilin fevralında Türkiyədə baş vermiş sarsıdıcı təbii fəlakətdən – zəlzələdən dərhal sonra qardaş ölkənin rəsmiləri də, sakinləri də qardaşlığımızın nə qədər mühüm və əhəmiyyətli olduğunun fərqinə varmışdılar.
Fikrimizi Prezident İlham Əliyevin işğalçı Ermənistan dövləti üzərindəki Qələbənin ilk ildönümü günlərində Türkiyənin "A Haber” televiziya kanalına verdiyi müsahibəsindəki bəzi fikirlərlə yekunlaşdırmaq istəyirik. Dövlət başçımızın bildirdiyinə görə, əgər toqquşmaların ilk saatlarında Türkiyədən dəqiq mesajlar gəlməsəydi, bəlkə də bu işlərə başqaları qarışa bilərdi: “Türkiyənin bu mesajları hər kəsə “dur” dedi. Azərbaycan tək deyil. Türkiyə işin sonuna qədər Azərbaycanın yanındadır. Əlbəttə ki, bu gün Azərbaycan–Türkiyə birliyi artıq çox ciddi geosiyasi amilə çevrilibdir və bu, müsbət amildir. Bizim birliyimiz hər hansı bir ölkənin maraqlarına qarşı deyil. Biz, sadəcə olaraq, öz maraqlarımızı müdafiə edirik, öz yolumuzu davam etdiririk. Heç kim bizim işimizə qarışmasın... Sadəcə, biz deyirik ki, bizə də dəyməyin, kənarda durun. Dost olaq, tərəfdaş olaq, işbirliyi edək. Amma sizinki sizdə, bizimki bizdə. Biz bunu istəyirik və buna haqqımız çatır”.
Gətirdiyimiz bu iqtibas da sübut edir ki, həqiqətən, Ankarada Bakının öz yeri var. Necə ki, Bakıda Ankara məxsusi yerə malikdir və bunu hamı görür.
İttifaq MİRZƏBƏYLİ, “Xalq qəzeti”