Şəbnəm Cəbrayıl Laçına qayıtmaq üçün Ağcabədidə məktəb direktorluğundan imtina edib 

Azərbaycan gənclərinin vətənpərvərliyi, yurd sevgisi, bəlkə də dünyaya bir nümunədir. Laçınlı Mehriban ana ilə qızları Şəbnəm və Nata, kürəkəni Orxanın torpaqlarımız işğaldan azad olunandan sonra hələ tam lazımi şəraiti olmayan doğma yurda dönmələri bu baxımdan qürurverici faktdır. 

Şəbnəm Uğurlu-Cəbrayılın uğur he­kayəsi xüsusilə maraqlıdır. Gənc ingilis dili müəllimi Ağcabədinin Taxtakörpü qəsəbəsində məktəb direktoru idi. Amma bu vəzifəsindən imtina edərək Laçına, ata-baba ocağına qayıdış arzusunu re­allaşdırıb. Hazırda oradakı yeganə təhsil ocağı olan, Prezident İlham Əliyevin açı­lışını etdiyi 2 nömrəli tam orta məktəbdə dərs deyir, özü də tədris işləri üzrə direk­tor müavinidir. 

Ailə Laçın şəhərində, əvvəllər Sovet İttifaqı Qəhrəmanı Əvəz Verdiyevin adını daşıyan, indi isə “Zəfər” adı verilən küçə­də əsaslı təmir edilmiş 176 nömrəli evdə yaşayır. Bura Şəbnəmgilin 31 il həsrətini çəkdikləri doğma ünvandır. 

Mehriban ana hər gün eyvandan məktəbə tərəf baxıb kövrəlir. Bunun sə­bəbi var. Heyfsilənir ki, anası, ömür-gün dostu, digər didərginlər bu fərəhi yaşa­madılar, köçkünlük əzablarına dözməyib dünyalarını dəyişdilər. Yurda qayıtmaq bir ona, bir də qardaşı Qəzənfərlə bala­larına nəsib oldu. 

Uzun illər Şəbnəm xanımın nənəsi Şəfiqə Baxışova və babası Tofiq Əhmə­dov məhz bu məktəbin müəlimləri olub, el-oba içində böyük hörmət qazanıblar. Mehriban ana özü də, uşaqları da bura­da oxuyublar. Bu gün rəhmətlik Şəfiqə və Tofiq müəllimin ruhları şaddır, çünki ailə estafeti uğurla davam edir, Şəbnəm müəllim doğma məktəbdə çalışır. 

Qayıdış uğurunu tale töhfəsi sayan Şəbnəmin həyat yoldaşı Orxan Cəbra­yıl həkimdir. Peşə karyerasını Laçında davam etdirir, mərkəzi xəstəxananın di­rektorudur. Övladları Dəniz və Günəş də təzə məktəbdə dərsə gedirlər. Biri 5-ci, digəri isə 2-ci sinifdə oxuyur. Uşaqların xalası Nata da onlarla birlikdədir. Bura köçənə qədər Bakıda Nəsimi Rayon Mərkəzi Kitabxana Sisteminin 4 say­lı filialında çalışıb. Səbrlə Laçında da kitabxana açılmasını gözləyir ki, işini da­vam etdirsin. Bir sözlə, bütün ailə azad dağlar qoynunda yaşamaqdan zövq al­maqdadır.

Bu yaxınlarda Laçına ezamiyyətə gedəndə onlarla yenidən görüşmək, Şəbnəmin timsalında yurda qayıdışla­rına həsr etdiyim şeiri oxumaq ustədim. Amma öyrəndim ki, bir-iki günlüyə Ağca­bədiyə gediblər. Sağlıq olsun, gələn dəfə görüşərik, – dedim. 

Əli NƏCƏFXANLI
XQ