Nikolayın borşuna xidmət
Abbas Səhhətin yaxın dostu Mirzə Ələkbər Sabir Bakı məktəblərinin birində müəllimlik etmək istəyirmiş. A.Səhhət onun işə düzəlməsi üçün ozamankı maarif məmuruna müraciət edir. Təhsil müfəttişi acıqlı halda deyir:
– Xahiş edirəm, mənim üçün millət-filan söhbətini açmayasınız. Mən Nikolayın borşu ilə kotletinə qulluq edirəm.
A.Səhhət əsəbiləşir və ikibaşlı deyir:
– Biz sizin nələr yediyinizi yaxşı bilirik. Xatırlatmasanız da olar.
“Qeyrətli” quldurlar
1911-ci ildə Şamaxıda maddi çətinlik ucbatından 7-ci sinfin şagirdləri məktəbə getmir. Dövlət də yardım etməyi üzərindən atır. A.Səhhət məsələni bilib bir neçə dostu ilə pul toplamaq məqsədilə ətraf kəndlərə çıxır. Bir xeyli pul toplayıb qayıdanda Şərəddin meşəliyində 4 nəfər əlitüfəngli onların yolunu kəsir və faytondan düşürürlər. Onlardan kim olduqlarını soruşurlar.
Şair deyir ki, biz burada sizin ixtiyarınızdayıq. Amma icazə verin, məqsədimizi deyək. Sonra o, kim olduqlarını, nə məqsədlə kəndləri dolaşdıqlarını deyir:
– Mən həkiməm, yoldaşlarım da hörmətli adamlardır. Oxumaq istəyən uşaqlar üçün bu yola çıxmışıq. Onların ehtiyaclarını ödəyəcək qədər pul toplamışıq. İstəyirik ki, onlar oxuyub elmli olsunlar, el-obanın dərdinə qalsınlar. İndi necə istəyirsiniz, elə edin.
Bu sözdən sonra yolkəsənlər utanır və deyirlər:
– Həkim, sözləriniz bəsdir. Üzr istəyirik, yolunuza davam edin.
A.Səhhət və dostları təzədən faytona əyləşir və Şamaxıya yollanırlar.
“Dua yazmaq neylər yağa?”
Abbas Səhhətin atası Molla Əliabbas da şair imiş. “Əfşan” təxəllüsü ilə şeirlər yazırmış. Bir dəfə yaxın dostlarından birinin xanımı nehrədə yağ çalxalaya bilməməsindən şikayətlənib ondan dua yazmağı xahiş edir. Molla Əliabbas ona dua əvəzinə, kağıza bir beyt şeir yazıb göndərir:
Anam-bacım, xanım ağa,
Dua yazmaq neylər yağa?
Sən özünü bərk bas yerə,
Otur nehrə çalxalamağa.
Z.HÜSEYNLİ
XQ
