Yaxud Ermənistan üçün iflas laylası
Fransa mediasının anti-Azərbaycan fəaliyyəti hər kəsə yaxşı bəllidir. Zaman-zaman ölkənin ayrı-ayrı kütləvi informasiya vasitələrinin Azərbaycana qarşı qərəz, hikkə və hiddət püskürərək jurnalistikanın bütün norma və prinsiplərinə həqarətli yanaşdıqları da həmçinin. Əslində, bütövlükdə Qərb mediasının eyni yolu tutduğunu söyləmək mümkündür. Deyəsən, bu mənada Almaniya KİV-ləri “Köhnə qitə”dəki həmkarları ilə rəqabətə giriblər. Əgər ermənipərəstliyi ən müxtəlif rəng çalarları ilə ortaya qoymaq yarışına rəqabət demək mümkündürsə.
Beləliklə, Almaniyanın “Alman Dalğası” (“Doyçe Velle”) ictimai yayım qurumu martın 30-da “Ermənistanın Qafqazda torpaq və kimlik uğrunda mübarizəsi” adlı sənədli filmi efirə verib. Azərbaycan cəmiyyətinin ayrı-ayrı qurumlarının, ictimai təşkilatlarının sözügedən ekran işinə münasibətində, bir qayda olaraq, “Doyçe Velle”nin jurnalistika prinsiplərinə riayət etmədiyi, tərəf tutduğu, qərəzli davrandığı vurğulanıb. Təbii ki, bunlar dilə gətirilməlidir. Bu öz yerində.
Ancaq hesab edirik ki, telekanal rəhbərliyi məsələdən yaxşı xəbərdardır və onun üçün peşə normalarına sayğısızlıq çox adi şeydir. Axı ortada erməni lobbi və diaspor təşkilatlarından alınmış rüşvət var. Rüşvətdən söz düşmüşkən, ötən ilin fevralında Almaniyanın daha bir media orqanı ARD telekanalı “Uçurumun kənarında” adlı film çəkmişdi. Özü də filmin təqdimatı birbaşa Almaniya parlamentində gerçəkləşmişdi. Hesab edirik ki, təqdimat yerinin ölkənin ali qanunverici orqanı seçilməsinin özü siyasi motivlərin yaradıcılıq meyarlarını heçə endirdiyini söyləməyə əsas verirdi.
Əlqərəz, Azərbaycan hökumətinin avropalı siyasətçiləri pulla satın aldığının iddia edildiyi “Uçurumun kənarında”nın rejissoru və prodüseri Daniel Harrix ağzını köpükləndirə-köpükləndirə bildirmişdi ki, “siyasətçilər biz media işçiləri kimi olmalı, rüşvətlə ələ alınmamalıdırlar”. Gülməlidir. Ancaq həm gülməli, həm də ağlamalı vəziyyət ondan ibarətdir ki, ARD tam qərəzli mövqe tutaraq, heç bir fakta əsaslanmadan absurd teatrına meydan vermişdi.
Məsələyə başqa prizmadan yanaşsaq, ARD yayımladığı filmlə bəlkə də fərqinə varmadan Avropanın ictimai-siyasi sisteminin bərbad vəziyyətini göstərmişdi. Deməli, rüşvət adiləşib. Tutalım, Azərbaycan hakimiyyəti kimisə ələ almaq istəyir, niyə rüşvətə boyun əyənlər tapılır? Görəsən, harda qaldı Avropa dəyərləri? Necə oldu müqəddəs kimi qəbul edilən normalar? Ortada bu kimi suallar varsa, D.Harrixin bildirdikləri ucuz populizmdən başqa bir şey deyil. Mümkündürmü ki, Avropada siyasətçilər rüşvət alsınlar, amma jurnalistlər bundan uzaq dayansınlar? Yəni, ikincilər süddən çıxmış ağ qaşıqdırlar?! Buna kimsə inanardımı?
Yeri gəlmişkən, “Ermənistanın Qafqazda torpaq və kimlik uğrunda mübarizəsi” sənədli filmi Fransanın erməni lobbisi tərəfindən hazırlanıb və tərcümə edilərək, olduğu kimi “Doyçe Velle”də yayımlanıb. Hər halda, Almaniyanın böyük media qurumunun onu avtonom erməni təəssübkeşliyi səbəbindən efirə verdiyi aydındır. Ortada haqqında söz açdığımız rüşvət əməli var. Şübhəsiz, bu əməl olmasaydı, belə cəfəng film efir üzü görməzdi. Cəfəngiyyata və manipulyasiyaya gəlincə, seçilmiş ad hər şeyi deyir. Ancaq deyilən, daha doğrusu, vurğulanan başqa məqamlar da var.
Birincisi, sənədli filmdə ən böyük hiddət doğuran məqam azərbaycanlı qaçqınların görüntülərinin Qarabağı tərk etmiş ermənilər kimi təqdim olunmasıdır. Hesab edirik ki, Avropanın ictimai rəyinin bu cür bəsit şəkildə yanlış yönləndirilməsi cəhdi misli görünməmiş həyasızlıqdır. Bir Avropa, indiki halda qitənin ən inkişaf etmiş ölkəsinin qabaqcıl sayılan media orqanı belə həyasızlığa yol verirsə, söhbət yalnız jurnalistika prinsiplərinə tüpürməkdən getmir. Ümumilikdə, ali dəyərlər tapdaq altına alınır. Tam əminliklə demək olar ki, “Doyçe Velle” kimi KİV-in mövcudluğu, bütövlükdə, “Köhnə qitə”nin media cameəsi üçün utanc və rüsvayçılıqdır. Özünə hörmət edən media orqanı yaramaz əməlinə görə, ən azı, üzr istəməlidir. Əlbəttə, biz “Doyçe Velle”nin üzr istəyəcəyinə inanacaq qədər sadəlövh deyilik. Aydındır ki, telekanal nəyi hansı məqsədlə yayımladığını gözəl bilirdi. Xatırladaq ki, bundan əvvəl fransız-alman “Arte” ictimai yayımçısı da eyni şəkildə azərbaycanlı qaçqınların görüntülərini ermənilər kimi təqdim etmiş, xalqımızın heysiyyatına toxunmuşdu.
Biz “Doyçe Velle”dən Ermənistanın bütün beynəlxalq hüquq normalarını pozaraq Azərbaycan torpaqlarında gerçəkləşdirdiyi təcüvüzü, otuz ilədək davam etmiş işğal nəticəsində bir milyona yaxın insanımızın öz yurd-yuvasından didərgin salınmasını, ölkəmizin şəhər və kəndlərinin viran qoyulmasını, xarabazara çevrilməsini, erməni millətçilərinin törətdikləri çoxsaylı qətliamları və sair bəşəri cinayətləri işıqlandırmasını gözləmirik. Böyük ölçüdə gözləntimiz ədalətdir ki, onu da öz gücümüzə bərpa etmişik və bundan sonra da edəcəyik.
Əslində, istər “Doyçe Velle”nin, istərsə də Qərbin digər media orqanlarının anti-Azərbaycan kampaniyasının başlıca motivi də ədalət təminatı sahəsində gerçəkləşdirdiyimiz fəaliyyətə maneçilik törətmək, əzmimizin və iradəmizin qarşısına sədd çəkməkdir. Deməli, “Doyçe Velle”nin filmdə din amilini də nə üçün qabartdığı məlumdur. Həm bu amilə yer verməkdə, həm də ümumən belə yarıtmaz ekran məhsulunu hazırlamaqda başlıca məqsəd saxta sentimentalizm notları və təhrifçiliklə erməni avantürasının davamlılığı naminə şərait formalaşdırmaqdır.
Bəli, sənədli filmdə çox incəliklə Ermənistanın xristian dövləti olması önə çəkilir və müsəlman Azərbaycanının, guya, onu əzməyə çalışdığı fikri aşılanır. Bu, tipik erməni təbliğatı metodudur. Erməni millətçiləri hər zaman azərbaycanlılara qarşı mübarizədə din amilindən “yararlanmağa” çalışıblar və zaman-zaman istəklərinə çatıblar. Hazırda isə eyni “metodu” Ermənistan iqtidarı işə salır. “Doyçe Velle” isə irqi ayrı-seçkiliyi və xalqlar arasında nifrəti qızışdırmaqla, medianın təməl prinsiplərinə xəyanət yolunu tutur. Belə “dəst-xətt” region xalqları arasında barış mühitinin formalaşmasının qarşısını almaq niyyətidir. Başqa sözlə desək, alman telekanalının mövqeyi – Avropanın və dünyanın ictimai rəyini yanlış yönləndirmək cəhdi Cənubi Qafqazda vəziyyəti gərgin saxlamaq istəyən qüvvələrin lokal maraqlarının gerçəkləşməsi üçün göstərilən “xidmətdir”.
Nəhayət, Qarabağ amili. Məlumdur ki, Qarabağ məsələsi müasir dövrdə erməni avantürizminin çıxış nöqtəsidir. Sənədli filmdə elə təəssürat yaradılır ki, sanki Azərbaycan bölgəni işğal edib. “İşğal” motivinin üzərinə gəlinərkən ənənəvi erməni təbliğatı klişelərindən istifadə olunur. Məsələn, ölkəmiz tərəfindən Qarabağın, guya, blokadada saxlanılması, Rusiyanın başının Ukraynada müharibəyə qarışması, Azərbaycanın Türkiyənin köməyi ilə təcavüzkar planlar gerçəkləşdirməsi, 2023-cü ilin sentyabrında məqsədinə çatması və nəticədə 100 min erməninin doğma yurd-yuvasından qovulması.
Bəli, “Doyçe Velle”nin yarıtmaz ekran işi tarixin saxtalaşdırılması üzərində qurulub. Guya, Qarabağı Azərbaycana Stalin bağışlayıbmış. Məlumdur ki, Stalin obrazı Qərbin diktator kultu baxımından müstəsna tapıntı kimi hələ də əhəmiyyətini saxlamaqdadır. Sən demə, onun hökmranlığı bir çox xalqlar kimi, ermənilərin də taleyində sağalmaz yaralar açıbmış. Yəqin, bu təqdimata diqqət yetirən sıravi avropalının nə düşünə biləcəyini təsəvvürə gətirdiniz. O avropalı ki, Stalinin də idarəçiliyində təmsil olunduğu, hətta fəal rol oynadığı Sovet Rusiyasının, sonra isə onun bilavasitə rəhbərlik etdiyi SSRİ-nin erməniləri razı salmaq üçün Azərbaycan xalqına hansı məşəqqətləri yaşatdığından xəbərsizdir. Sıravi avropalı, həmçinin tarixi torpaqlarımızdan Sovet Ermənistanına ərazi hədiyələrinin nəinki olduğunu, habelə sistemli və ardıcıl xarakter daşıdığını da bilmir. “Doyçe Velle”nin hazırladığı sənədli filmdən sonra onun düşüncəsinə hakim kəsilən məzlum erməni obrazıdır. Telekanalın məkrlilik dərəcəsini bu saxta obrazı erməni millətçiliyinin Qarabağ avantürası naminə sipərə çevirmək “əzmi” ilə ölçə bilərik...
Sonda bir daha deyək ki, “Doyçe Velle”nin “Ermənistanın Qafqazda torpaq və kimlik uğrunda mübarizəsi” adlı sənədli filmi Cənubi Qafqazda sabitliyin, asayiş və firavanlığın formalaşmasına maneçilik törətmək məramından qaynaqlanır. Nəzərə alaq ki, bu film Azərbaycan – Ermənistan sülh gündəminin mövcudluğu şəraitində meydana çıxıb. Daha doğrusu, rəsmi İrəvanın həmin gündəmə zidd fəaliyyətinin getdikcə intensivləşdiyi zaman kəsiyində. Deməli, telekanal erməni avantürası naminə illüziya yaradır ki, bundan təəccüblənməyə dəyməz. Çünki Ermənistan hakimiyyətinin xaricdəki hamilərindən gördüyü illüziya dəstəyidir. Bu dəstək ölkəni 2018-ci ildən indiyədək ancaq fəlakətlərlə üzləşdirməkdədir. Fəlakətin isə iflas perspektivi qaçılmazdır. Tam qətiyyətlə demək olar ki, Ermənistan dövləti iflasına doğru gedir. Mövcud durumda “Doyçe Velle”nin bu “yaradıcılıq məhsulu” iflasa məhkum olunmuşlar üçün “oxunan” layladan başqa bir şey deyil.
Ə.CAHANGİROĞLU
XQ
