Yaxud Avropa Parlamentinin növbəti “həyasızlıq simfoniyası”nın akkordları

Aprelin 5-də Brüsseldə keçirilmiş ABŞ – Avropa İttifaqı – Ermənistan üçtərəfli təmasına xaricdəki ermə­nipərəst dairələrdən dəstək var. Əl­bəttə, buna dəstək demək bir o qədər yerinə düşmür. 

Məqsəd aydındır: Görüşə anti-Azər­baycan fonu qazandırmaq. Daha doğ­rusu, həmin görüşə bilavasitə ölkəmizlə bağlı mənfi çalarlar gətirmək. Bəli, qatı ermənipərəst mövqeyi ilə seçilən Avropa Parlamentinin deputatlarının istəyi budur. Söhbət başda fransız Natali Luazo ol­maqla, onların 24-nün Birləşmiş Ştatların Dövlət Departamentinin rəhbəri Antoni Blinkenə və Avropa Komissiyasının rəh­bəri Ursula Fon der Lyayenə ünvanladıq­ları müraciətdən gedir. 

Beləliklə, AP-nin müxtəlif fraksiyala­rından olan deputatları N.Luazonun rəh­bərliyi altında A.Blinkeni və Ursula Fon der Lyayeni Ermənistanın təhlükəsizliyini təmin etməyə çağırıblar. Bəlkə Azərbay­canla döyüşmək üçün Birləşmiş Ştatların qoşun yeritməsini nəzərdə tuturlar? On­lardan nə desən gözləmək mümkündür. “Köhnə qitə”nin erməni lobbi və diaspor təşkilatlarının pulu bu “pensionerlər klu­bu”nun üzvlərinin gözünü o qədər tutub ki, Ermənistan üçün hər cür avantürizmi qabardar və bu zaman beynəlxalq hüquq normalarını çox asanlıqla ayaqaltı edə bilərlər. AP-nin təkcə son altı ayda qə­bul etdiyi anti-Azərbaycan xarakterli qət­namələr də fikrimizin təsdiqidir.

Əlqərəz, haqqında söz açdığımız mü­raciət barədə N.Luazo özünün “X” sosial şəbəkəsindəki hesabında məlumat ya­yıb. Müraciətdə vurğu onun üzərinə qo­yulub ki, Avropa İttifaqı və ABŞ İrəvana dəstəyini artırır, amma indi mövcud xü­susda həyata keçirilənlər azdır. Sənəddə Brüssel görüşü Aİ-nin və Birləşmiş Ştat­ların Ermənistana, onun demokratiyası­na, təhlükəsizliyinə və ərazi bütövlüyünə dəstəkdə konkret iştirakının başlanğı­cı olaraq qiymətləndirilib və alqışlanıb. Orada, həmçinin beynəlxalq ictimaiyyətə ünvanlanmış ittiham motivləri də yer alıb. Bildirilib ki, guya, xarici aləm 2020-ci ilin Qarabağ müharibəsinə, “Azərbaycanın Qarabağa qarşı (bölgədəki keçmiş se­paratçı rejim nəzərdə tutulur – red.) qəd­darlığına və “Ermənistan ərazilərinin bir hissəsinin işğalına” passiv yanaşıb.

Ümumən, avroparlamentarilər, necə deyərlər, köhnə havalardadır. Onlar, Azərbaycana qarşı ənənəvi sərsəm rito­rikanı işə salıblar. Bu ritorikada ölkəmizi hər cəhətdən haqsız çıxarmaq və İrəva­nın manipulyasiyalarını Bakının üzərinə yıxmaq məntiqi var. AP deputatları Azər­baycan – Ermənistan şərti sərhədində ikincinin törətdiyi təxribatlara və eskalasi­yalara da eyni prizmadan yanaşırlar. 

AP deputatları Blinkenə və Lyayenə birgə müraciətlərində bildirirlər ki, Azər­baycan Ermənistanı, guya, uydurma təxribatlarda ittiham edir və ona qarşı dö­yüşkən ritorika yaradır. Müraciətin daha bir özəlliyi isə sənəddə Rusiyanın adının çəkilməsidir. Bu, Moskva ilə Bakının eyni cəbhədə olduğuna dair təəssürat yarat­mağa hesablanmış gedişdir. “Rusiya Ermənistanı Avropaya yönəldiyinə görə cəzalandırmaq üçün səbəb axtarır” kimi fikrin qabardıldığı müraciətdə daha bir ənənəvi manipulyativ məqam diqqətdən yayınmır. Sözügedən motiv Ermənistanı demokratik ölkə kimi göstərməyə əsas­lanır. Belə rəy formalaşdırılır ki, guya, Kreml Bakının köməyi ilə erməni demok­ratiyasına qarşı qəsd reallaşdırmaq niy­yətindədir. 

Əslində, demokratik cəmiyyət həm də güclü cəmiyyətdir. Lakin Ermənistanla bağlı məsələlərdə bu deyim işləmir. Bu baxımdan onu da yada salaq ki, barəsin­də söz açdığımız üçtərəfli təmas məsələ­sində qəbul edilmiş razılaşmada gülməli müddəa da yer almışdır. Söhbət ermə­ni xalqının öz demokratiyasına etimad göstərməsi tezisindən gedir. Sən demə, sadə erməniləri hökumətin demokratik­liyinə inandırmaq lazım imiş. Bu da tam absurddur, AP deputatlarının müraciətlə­rindəki oxşar məqam da həmçinin. Guya ki, onlar Ermənistan demokratiyasına qarşı təhdidlərə reaksiyasız qala bilmir­lərmiş... 

Üstəlik, müraciətdə Ermənistandan məzlum obrazı formalaşdırmaq cəhdləri də var ki, belə yanaşma ənənəvi xarak­ter daşıyır. Avroparlamentarilər bildirirlər ki, Ermənistan qonşuları ilə sülh şərai­tində yaşamaq və öz yolunu seçməkdən başqa heç nə axtarmır. Elə bil, mühüm dövlət sənədlərində qonşu ölkələrə qarşı ərazi iddiasının yer aldığı ölkə Ermənis­tan deyil. Belə çıxır ki, otuz ilə yaxın müd­dətdə Azərbaycanın torpaqlarını işğalda saxlayan da Ermənistan yox, hansısa başqa dövlət imiş. 

Avroparlamentarilərin müraciətlərinin sonu əsl tragikomediyadır. AP deputatları müraciətlərində Blinkeni və Lyayeni “sadə bir jest etməyə – Ermənistana getməyə və erməni xalqına yaşamaq və azadlıq uğrunda mübarizədə tək olmadıqlarını” göstərməyə çağırıblar. Hiss olunur ki, “pensionerlər klubu”nun üzvlərinin ermə­ni lobbi və diaspor təşkilatlarından aldıq­ları pulun miqdarı həddən artıq çoxdur. Bu adamların sentimentallıq “zəngulələri” tragikomediya üçün bəstələnmiş tam bir həyasızlıq simfoniyasının akkordlarıdır. 

R.ƏVƏZ
XQ