Azərbaycan qadınının inkişafı, onun təhsili, cəmiyyətin bütün sahələrində yüksək təmsilçiliyi, xürafat və cəhalətdən qorunması, onların dövlət idarəçiliyinə cəlb olunması kimi problemlər hələ sovet dövründə Heydər Əliyevi düşündürən ən aktual məsələlərdən biri olmuşdur. 

Yetmişinci illərdə Azərbaycan qa­dınları ölkənin qanunvericilik orqanla­rında irəli çəkilməyə, əməyinin, ağlının təkcə istehsalat üçün yararlı olmayıb, yüksək kürsülərə layiq olduğunu sü­but edirdisə, əsrin sonlarında onlar dünya qadın hərəkatının aparıcı qü­vvələri kimi hərəkət edir, kişilərlə bə­rabər hüquq qazanmaq, öz iradəsini, bilik və düşüncəsini dövlətin – ölkənin idarəetmə və qanunvericilik sahəsinə tətbiq etməyə çalışırdılar. Həmin illər­də Mərkəzi Komitənin I katibi işləyən Heydər Əliyev “Azərbaycan qadını” jurnalının 50 illik yubileyində özünün geniş və məzmunlu çıxışında Azərbay­can qadınının tarixi inkişafı haqqında belə bir əhəmiyyətli fikir söyləmişdir: “Biz görkəmli şairlərimizdən Məhsəti xanım Gəncəvinin, Xurşidbanu Natə­vanın, ictimai xadim Həmidə xanım Məmmədquluzadənin və başqalarının adlarını dərin hörmət hissi ilə çəkirik. Tərəqqi yoluna çıxan qadınlar xalqımı­zın qızları üçün siniflər və məktəblər, dram dərnəkləri təşkil edir, Azərbaycan qadınlarını mədəniyyətə qovuşdurma­ğa hər vasitə ilə çalışırdılar. Lakin onla­ra müyəssər olan şeylər hüquqsuzluq zülmətində işıldaquşların parıltısına bənzəyirdi”.

Azərbaycanda keçirilən qurultay­ların hər biri Azərbaycan qadınlarının yeni nəsillərlə əvəzlənməsi, qadın əməyinin və düşüncəsinin cəmiyyət, xalq və dövlət üçün əhəmiyyətini sübut edirdi. Heydər Əliyev qadınların poten­sialından istifadə etmədən cəmiyyətin ədalətli və tarazlı inkişafının mümkün olmadığını çox gözəl bilirdi. Ona görə 1969-cu ilin 14 iyul tarixində Azərbay­can Respublikası Kommunst Partiyası Mərkəzi Komitəsinə I katib vəzifəsinə təyin olunduqdan az sonra onun tap­şırığı ilə avqustun 2-də Bakıda ölkənin fəal qadınlarının yığıncağı keçirildi. Yı­ğıncaqda ölkə qadınlarının qarşısında duran vəzifələr və problemlər müzakirə olundu və sonda yekun sənəd qəbul edildi. 

Qeyd etmək istərdim ki, 70-ci illərdə işləyənlərin ümumi sayının 45 faizini təşkil edən 800 minə qədər qadın icti­mai istehsalatda təmsil olunurdu. Elm sahəsində çalışanların 43 faizinin qa­dınlar olması isə ölkədə qadın mədəni inqilabının yüksək səviyyəsinin sübutu idi. Əsrin ilk onilliklərində Azərbaycan­da həkim qadınlar yox dərəcəsində və ya çox az sayda idisə, 70-ci illərin sonlarında, daha dəqiq desək, Heydər Əliyevin siyasi hakimiyyəti dövründə respublika həkimlərinin 62 faizi qadın­lardan ibarət idi. 1973-cü ilin oktyabrın­da Bakıda keçirilən XXIV Beynəlxalq Astronavtika konqresinnin iştirakçısı olmuş dünyanın tanınmış astronom qadınları Azərbaycan qadınları ilə gö­rüşmüş, onların həm ailədə, həm də iş həyatlarında gözəl keyfiyyətlərə malik olduqlarını göstərmişdilər. Bu konqres iştirakçısı Nyu-yorklu xanım professor Patrisia Koriqan Azərbaycan qadınları haqda təəssüratını ABŞ mətbuatında (“Nyu-York Times”) belə bölüşmüşdü: “Onlar bütün sahələrdə kişilərlə bəra­bər hüquqa malikdirlər”.

O illərdə Azərbaycan SSR Ali So­veti deputatlarının 142 nəfəri, yəni 37 faizi qadınlar idi. Bu təmsilçilik, sözsüz ki, Azərbaycan qadınına, onun imkan­larına etimad, ümid, etibarın nümunəsi idi. Həmin dövrün statistikasına görə, ABŞ parlamentində 12, İngiltərə parla­mentində 26, Fransada 2, İtaliyada 33, İranda isə 7 qadın təmsil olunurdu. 

Görkəmli siyasətçi Azərbaycan qa­dınının uğur və nailiyyətlərindən ürək dolusu, fəxrlə danışdığı kimi, yubiley nitqində Azərbaycan qadınlarının gün­dəlik qayğılarını, problemlərini ifadə edən bir sıra aktual mövzulara da toxu­nur, milli qadın hərəkatımızı ləngidəcək neqativ halları qeyd etməklə xoşagəl­məz vəziyyətlərin aradan qaldırılması­nı günün vacib məsələsi kimi irəli sü­rürdü. Bu baxımdan aşağıdakı fikirlər xüsusilə maraq doğurur: “Təəssüf ki, bizdə azərbaycanlı qızların yuxarı si­niflərdən yayınması, tez nişanlanması, həddi-buluğa çatmamış ərə verilməsi faktları hələ də vardır”.

Yeri gəlmişkən deməliyik ki, bu gün beynəlxalq təşkilatların qəbul etdikləri sənədlərdə təsbit olunmuş qadınlara qarşı gender əsaslı ayrı-seçkilik və zo­rakılıq hallarını 30 il bundan öncə Hey­dər Əliyevin həssaslıq və uzaqgörən­liklə tənqid etməsi, onun qadın haqları haqqında zəngin biliyə malik olmasının göstəricisidir. 

Heydər Əliyev 1972-ci ildə keçiril­miş Azərbaycan qadınlarının IV qurul­tayındakı məruzəsində demişdir: “Qa­dına hörmət mənəviyyatın toxunulmaz prinsiplərindən biridir. Lakin bəzi yer­lərdə qadına feodal münasibətinin qa­lıqları özünü göstərir. Bu onu sübut edir ki, respublikanın bir sıra rayonlarında qadınlar arasında ideya və tərbiyə işi zəif təşkil olunmuşdur və insanların şüurunda keçmişin qalıqlarına qarşı la­zımınca mübarizə aparılmır. Bəzi hal­larda qadın hüquqlarının pozulmasına qarşı mübarizədə prinsipiallıq göstəril­mir. Qızların yuxarı siniflərdən təhsil­dən yayınması faktları da bizi narahat etməyə bilməz. Bunun əsas səbəbi isə bəzi valideynlər və məktəblərdir”. 

Həmin qurultayın qarşıya qoydu­ğu vəzifələrin ən mühümlərindən biri də Azərbaycan qadınının rəhbər və­zifələrə irəli çəkilməsi məsələsi idi. Bu məsələnin həlli nə qədər zəruri idisə, o dövrdə Azərbaycanın ictimai reallı­ğı üçün böyük bir sıçrayış idi. Belə ki, Azərbaycan qadını ailədə olduğu kimi, tutduğu vəzifədə və ya çalışdığı işdə də nümunəvi və qabaqcıl idi. Əslində, qadınların vəzifələrə irəli çəkilməsi qadın əməyinin tətbiq edildiyi bütün sahələrdə uğur, məsuliyyət və hesa­batlılıq üçün zəmanət olmaqla qadın və kişilərin bərabər hüquqlardan bəra­bər imkanlara keçidi idi. 

1969-1987-ci illərdə Azərbaycan Respublikası MK-nın rəhbəri və 1982-ci ildən 1986-cı ilə kimi SSRİ Nazir­lər Soveti Sədrinin I müavini Heydər Əliyev Azərbaycan qadınlarının dövlət idarəetməsində kişilərlə bərabər təm­sil olunmasına vəzifə borcu kimi deyil, həm də qadına olan yüksək hörmət və ehtiramından irəli gəlirdi. 

1991-1993-cü illərdə müstəqilli­yinə yenidən qovuşmuş Azərbaycan xalqının ən ağır günlərində, vətəndaş müharibəsi astanasında uçurum və böhranla üzbəüz olduğu bir mərhələ­də xalqın təkidi ilə hakimiyyətə gəlmiş unudulmaz liderimiz Heydər Əliyevin Azərbaycanda dövlət qadın siyasətinin formalaşmasında xidmətlərini bilmək üçün onun 1994-cü ildə səsləndirdiyi: “Azərbaycanın yeddi-səkkiz milyon əhalisi var, onların hüquqlarını mən qo­ruyuram. Bakıda iki milyon yarım əhali yaşayır, onların hüquqlarının təminat­çısı mənəm. Mən burada and içmişəm – hər bir Azərbaycan vətəndaşının hüquqlarının qorunmasının təminatçı­sıyam. Onların hüquqlarını qoruyaca­ğam.” tarixi fikirləri xatırlamaq lazımdır.

Heydər Əliyev çıxışlarında “Bizim incəsənətimiz zəngindir, bunu bütün dünya bilir. Biz də bilirik. Ancaq bəzən biz özümüzün qədrini bilmirik, nəyə qadir olduğumuzu dərk edə bilmirik” fi­kirləri ilə xalqa çox ciddi mesajlar gön­dərirdi. Onun Azərbaycan qadınının ünvanına yönələn:

“Azərbaycanın ulduzları bizim gö­zümüzün önündən keçdilər. Leyla xa­nım, Sara xanım, Tükəzban xanım, Firəngiz xanım, Gülxar xanım, Şəfiqə xanım burada əyləşiblər. Mən Sizin yaradıcılığınızın həmişə pərəstişka­rı olmuşam. Sizi səhnələrdə də gör­müşəm, şəxsən də görüşmüşük. Mən həmişə Sizinlə fəxr etmişəm” əbədiya­şar fikirləri qadınların qulağında daima səslənəcəkdir.

Qeyd etmək istərdim ki, Azərbay­can qadını daim, hətta mənfur Qor­baçov və onun əlaltıları tərəfindən Moskvada siyasi bürodan uzaqlaşdı­rıldığı müddətdə öz liderinə sədaqət nümayiş etdirmişdir. Dövlət müstəqilli­yinin ilk illərində dövlət çevrilişinə cəhd zamanı gecə saatlarında Heydər Əli­yev xalqa müraciət edərkən ağbirçək qadınlar, qucaqlarında südəmər uşaq­ları olan analar dövlətçiliyin və inan­dıqları, güvəndikləri, etimad göstərdik­ləri dövlət baçşısının müdafiəsi üçün Prezident Sarayının ətrafına toplaş­mışdılar. Ulu öndərimiz bu hadisələri belə ifadə edirdi: “Mən o gecə yarısı Prezident Sarayının önündəki meyda­na çıxdım. Orada ağbirçək qadınları, qucağında südəmər uşağı olan qadın­ları görəndə– gecə yarısı, saat dörd idi, avtomatlar göydə fırlanırdı, – mən dəh­şətə gəldim. Gör insanlar etimad etdiyi adamı nə qədər sevirlər, ona nə qədər inanırlar ki, evini-eşiyini buraxıb gəlib­lər. O lentlər hamısı qalır, mən bəzən onlara baxanda yenidən həyəcanlanı­ram. Bəzən mənim gözlərim yaşarır. Nə üçün yaşarır? O insanların qəhrə­manlığını görəndə, qadınların simasın­da olan sevgi, məhəbbəti, eyni zaman­da həyəcanı və narahatlığı görəndə gözlərim yaşarır”.

Qarşılıqlı olan bu münasibət döv­lətimizin əbədi rəhbəri Heydər Əliye­vin hakimiyyətinin bütün dövrlərində, xüsusilə də müstəqillik əldə etdikdən sonrakı mərhələdə daim diqqət mərkə­zində olmuşdur. Həyata keçirilən təd­birlərdə, irəli sürülən ideyalarda, qə­bul edilən qərarlarda bir qayda olaraq Azərbaycan qadınının iradəsi də ifadə­sini tapmış, onun problemləri, dərdi-sə­ri düşünülmüşdür.

Azərbaycan qadınlarının hüquqla­rının Heydər Əliyev tərəfindən qorun­ması, onun milyonlarla azərbaycanlı qadınının bərabərlik, azadlıq arzula­rının təminatçısı olmasını təsdiqləyən faktlardan biri də 1995-ci ildə iyun ayında imzalanmış fərmanla BMT-nin “Qadınlara qarşı hər cür ayrı-seçkili­yin bütün formalarının ləğv edilməsi haqqında” Konvensiyaya qoşulmağı­mız oldu. Burada xüsusilə qeyd etmə­liyik ki, o dövrdə BMT-nin bu konven­siyasına dünyanın bir sıra çox inkişaf etmiş ölkələri hələ də qoşulmamışdır. Həmin ildə BMT-nin təşkilatçılığı ilə Pekində Dünya Qadınlarınn IV Kon­fransının keçirilməsi gözlənilirdi. O zamanlar respublikada qadın proble­mi ilə məşğul olan dövlət qurumu yox idi. Azərbaycan qadınlarının böyük bir qrupu Heydər Əliyevin xeyir-du­ası, tapşırığı və dəstəyi ilə 1995-ci il avqust-sentyabr ayında Pekində keçi­riləcək bu konfransda iştirak etməli idi. Buna baxmayaraq, tez bir zamanda Heydər Əliyevin sərəncamı ilə Pekində keçiriləcək IV Beynəlxalq Konfransda Azərbaycan qadınlarının yüksək sə­viyyədə təmsil olunmaları üçün Milli Hazırlıq Komitəsi yaradılmışdır. Yeri gəlmişkən qeyd etməliyik ki, dünyanın bütün ölkələrindən on mindən çox qa­dının iştirak etdiyi 4-cü Beynəlxalq Pe­kin Konfransında Azərbaycan qadın­ları çox fəal iştirak etmiş və Qarabağ həqiqətlərini beynəlxalq qadın ictima­iyyətinə çatdırmışdı. Bildiyimiz kimi, bu gün də Pekin Konfransının qətnamə və qərarları bütün dövlətlərdə qadınlarla aparılan işin əsas prinsipləridir. Qadın hüquqları və problemləri üzrə dünyada əsas beynəlxalq hüquqi çərçivə olan Beynəlxalq Pekin Konfransının qərar­ları strateji sənəd kimi Azərbaycanda da bu məsələdə yol xəritəsidir. 

1995-ci ildə qəbul edilmiş ilk Azər­baycan Konstitusiyasında qadınların kişilərlə bərabər hüququnu təsdiq edən ayrıca maddə və bəndlərdə təsbit edil­məsi gənc Azərbaycan dövlətinin, onun dövlət rəhbərinin qadın hüquqla­rına, eləcə də qadınların kişilərlə bəra­bər dövlətin və cəmiyyətin aparıcı qüv­vəsi olmasına verdiyi yüksək qiymət və ədalətli yanaşmadır. 

Heydər Əliyevin müxtəlif tədbirlər­də qadınlara ünvanlanan bütün müra­ciət və çıxışlarında onlara inam, etibar, qarşılıqlı hörmət və məhəbbət ifadə olunurdu: “Mən sizə və sizin simanızda bütün Azərbaycan qadınlarına təşək­kür edirəm. Qəhrəmanlığınıza görə, dözümlülüyünüzə görə, ölkəmizə, mil­lətimizə, dövlətimizə sədaqətinizə görə və xüsusən Azərbaycanın son illərdəki ağır anlarında, dövrlərində dövlətçiliyi­mizə, bir Prezident kimi şəxsən mənə dayaq olduğunuza görə sizə təşəkkür edirəm, çox sağ olun, sizə xoşbəxtlik, cansağlığı arzulayıram”.

Heydər Əliyev o dövrdə ciddi ma­liyyə çətinliklərinin olmasına baxma­yaraq, ölkədə qadın problemlərinin institusional həll edilməsi və qadın hərəkatının daha da inkişaf etdirilmə­si üçün 1998-ci il yanvar ayının 14-də “Qadın Problemləri üzrə Dövlət Ko­mitəsi” yaradılması və “Azərbaycan Respublikasında Dövlət qadın siyasə­tinin həyata keçirilməsi haqqında” fərman və sərəncam imzalamışdır. O dövrdə belə bir sənədin imzalanması ölkəmizdə və beynəlxalq aləmdə ta­rixi və əlamətdar hadisə olmaqla, həm də əhəmiyyətinə görə ciddi əks-səda doğurmuşdu. Ölkəmizin müharibə və­ziyyətində olması, qadınlarımızın bir hissəsinin qaçqınlıq, əsirlik şəraitinə düşməsi, bütünlükdə keçid dövrünün iqtisadi gərginlikləri Dövlət Qadın Ko­mitəsinin yaranmasını sosial tələb kimi zəruri etmişdir. 

Ölkəmizə rəhbərlik etdiyi bütün dövrlərdə 8 Mart Beynəlxalq Qadın­lar Gününə həsr edilmiş tədbirlərdə şəxsən iştirak edən Ulu öndərimiz Azərbaycan qadınlarının ünvanına səsləndirdiyi sözlər hələ də qulaqlar­da səslənir: “Qadın çox ülvi varlıqdır. Ona hörmət hər bir insanın yüksək mənəvi borcudur. Mən məmnuniyyət hissi ilə deyə bilərəm ki, bizim ölkə­mizdə – Azərbaycanda qadına hörmət gün-gündən artır və insanlar qadının həyatda, cəmiyyətdə rolunun əhəmiy­yətini daha da dərindən dərk edə bilir­lər”.

Heydər Əliyevin ölkəmizə rəhbərlik etdiyi ikinci dövrdə yaddaşlara əbədi yazılmış hadisələrdən biri də 1998-ci ildə keçirilən Azərbaycan qadınlarının ilk qurultayı idi. Bu hadisə, həqiqətən də, çağdaş dövlətçiliyimizin, eyni za­manda, Azərbaycanda qadın hərəka­tının inkişaf tarixində ən mühüm ha­disələrdən biri kimi qiymətləndirilir. 

Azərbaycanın qadın hərəkatının ta­rixinə qızıl hərflərlə yazılmış müstəqil respublikamızda keçirilən ilk qadın qu­rultayı, həm də ötən dövr üçün Azər­baycan qadın hərəkatının xalqına və liderinə təqdim etdiyi hesabatı idi. 

Xatırlatmaq istərdim ki, Azərbaycan qadınlarının respublikamızın müstəqil­liyi bərpa edildikdən sonra keçirilən ilk qurultayına dünyanın bir sıra ölkələ­rindən, şəhərlərindən təbrik məktubla­rı gəlməklə bərabər, həm Türkiyənin, Gürcüstanın, Ukraynanın görkəmli qa­dınları da iştirak edirdi. 

Qurultayın işini canlandıran ən əsas hadisə isə Respublika Preziden­tinin bu qurultayda iştirakı və çıxışı idi. Heydər Əliyevin qurultay iştirakçıları arasında olması, geniş və dərin məz­munlu çıxışı ilə fədakar qadınlarımıza ünvanladığı səmimi təbrik, onun bütöv­lükdə Azərbaycan qadınlarına verdiyi yüksək dəyər idi. Qurultaydakı parlaq və tarixi çıxışında Heydər Əliyev res­publikamızın qadın hərəkatının tarixini, müasir vəziyyətini təhlil edib qiymətlən­dirir, gələcək vəzifələrini, qarşıda daya­nan problemləri tutarlı faktlar, dəlillərlə izah edirdi.

Onun: “Hesab edirəm ki, bu qurul­tay XX əsrdə Azərbaycanın tarixində ən böyük tarixi hadisələrdən biridir. Azərbaycan qadınları bu qurultayla müstəqil Azərbaycanda gələcək qadın hərəkatının əsasını qoyurlar, qadınla­rın cəmiyyətdə fəallığının, onların cə­miyyət və dövlətin həyatında iştirakının əsasını qoyurlar. Siz bunun əsasını qoymusunuz, böyük iş görmüsünüz. Bu münasibətlə mən sizi ürəkdən təbrik edirəm” ...Siz Azərbaycanın ic­timai-siyasi həyatının fəal iştirakçıları­sınız. Arzu edirəm ki, bundan sonra da belə fəal olasınız və bilin ki, mən də öz tərəfimdən bütün imkanları yaratmağa hazıram. Bir arzum da var. Çalışın öz intizamlılığınızı, dözümlülüyünüzü və sədaqətliliyinizi kişilərə də öyrədəsi­niz... Məlumdur ki, cəmiyyətdə qadının təsiri çox böyükdür, ola bilər, hakimiy­yət orqanlarında istədiyiniz yeri tutma­mısınız, amma cəmiyyətdə qadının təsiri böyükdür. Qadının sözü də çox kəsərlidir, təsirlidir. Məlumdur ki, kişilə­rin çoxu da qadınların təsiri altındadır. Ona görə çalışın, təbliğ edin ki, kişilər sizdən nümunə götürsünlər, sizin kimi fədakar, cəfakeş və sizin kimi də sə­daqətli olsunlar”.

Dünya şöhrətli siyasətçi Heydər Əliyevin düşüncəsindən süzülüb gələn fikir və ideyalar məna və məntiq etiba­rı ilə həm bu gün, həm də gələcəkdə qadına, anaya münasibətdə bir yol xə­ritəsidir. 

“Azərbaycan Respublikasında Dövlət Qadın Siyasətinin həyata ke­çirilməsi haqqında” 6 mart 2000-ci il tarixində Heydər Əliyev tərəfindən imzalanmış fərman da məhz bu tarixi zərurətdən meydana gəlmişdi. Fər­manda qadınların bugünkü inkişaf, tərəqqi dövrünə qədər keçdiyi gərgin, keşməkeşli mübarizə yoluna diqqət­lə nəzər yetirilir və respublikamızda qadın hərəkatının tarixi fəaliyyətinə yüksək qiymət verilirdi. Fərmanda qadınların rəhbərlik səviyyəsində ki­şilərlə bərabər təmsil olunması, gen­der tələblərinin rəhbər tutulması kimi vəzifələr irəli sürülür.

Azərbaycanda qadın hərəkatının dünya qadınlar birliyinə inteqrasiyası, beynəlxalq əməkdaşlıq, demokratik yolla gedərək, hüquqi dövlətin atributu kimi, qadınların vətəndaş cəmiyyəti quruculuğunda fəal iştirakının təmin edilməsi kimi müddəalar Fərmanın tələblərindəndir. Bu ali sənəddə res­publikamızda gedən əsaslı islahatlar çərçivəsində qadınların kişilərlə bə­rabər hüquqlarının həyata keçirilmə mexanizmi aydın və konkret şəkildə öz əksini tapmışdır. Qeyd etmək istərdim ki, 2001-ci il 18-31 iyul tarixində Ce­nevrədə BMT-nin dəstəyi və təşkilat­çılığı ilə keçirilmiş “İnsan hüquqlarının müdafiəsi və təşviqi”nə həsr edilmiş xüsusi Sessiyada bu fərmanın mətni İnsan hüquqlarının müdafiəsi sahəsin­də görülən işlər içərisində ən təqdirə­layiq addım kimi bütün iştirakçılara paylanmışdır.

Bu gün ölkəmizdə beynəlxalq stan­dartların tələblərinə cavab verən döv­lət qadın siyasətinin formalaşmasını, hətta ən mötəbər beynəlxalq təşkilatlar da təsdiqləyir. Artıq respublikamızda da qadın hüquqları, qadın hərəkatı və gender siyasəti təhsil müəssisələrin­də tədris edilməklə dərindən öyrənilir və elmi tədqiqat obyekti kimi tədqiq edilir. Heydər Əliyev irsi tükənməz və əbədiyaşar irs olmaqla həm də mənə­vi zənginliyimiz üçün işıqlı mirasdır. Heydər Əliyev irsi o qədər mükəmməl və zəngindir ki, onu bir tədqiqat işi ilə əhatə etmək mümkün deyil. Əminik ki, gələcək nəsillər tərəfindən də Zəfər yo­luna işıq saçan bu irs tədqiq ediləcək, öyrəniləcək, xalqımızın, dövlətimizin gələcəyi, çiçəklənməsi və rifahı na­minə tətbiq ediləcəkdir. 

İllər keçəcək, əsrlər və qərinələr bir-birini əvəz edəcək, Azərbaycan qadını daim ölkəmizdə əzəmətli qadın hərəkatına görə müasir dövlətimizin qurucusu, dahi şəxsiyyət, gözəl insan, dünya şöhrətli siyasətçi Heydər Əliyevi ehtiramla yad edərək ona daim minnət­dar olacaqdır. 

Məlahət İBRAHİMQIZI,
Milli Məclisin deputatı