...Onun haqqında çox eşitsəm də, qəribədir ki, indiyədək üz-üzə gəlməmişdim. Hər şey təsadüfən alındı. Balakənli dostum, yerli qəzetin fotomüxbiri işləyən Ramazan Avarovla söhbət zamanı ondan söz düşdü və qərara aldıq ki, Mahamalar kəndinə gedək. Ramazanın özü də bu kənddəndir. Təbii ki, burada yaşayanların hamısını yaxşı tanıyır. Düzdür, qəhrəmanımız bu kənddən deyil, Qullarda doğulub. Mahamalara ərə gəlib. 

Söhbət Zümrüd Dibirovadan gedir. Əslində, onu həmkar da adlandırmaq olar. Bakı Dövlət Universitetinin filologi­ya fakültəsində oxuyub. Uzun illər Azər­baycan radiosunun Balakən üzrə müxbiri işləyib. SSRİ Jurnalistlər ittifaqının üzvü olub. 

Ramazan zəng vurub, məqsədimizi deyib. Deyəsən, bizi ləngitmək istəyir. Səbəb aydındır. İlk dəfə qonaq gedirik. Hazırlıq görülməlidir axı. Ramazan üzü­nü mənə çevirib gülə-gülə: –Biz avarlar qonağı təmtəraqla qarşılamağı sevirik,–deyib. 

Mahamalar rayon mərkəzinə bitişik­dir. Fürsətdən istifadə edib rayon icra hakimiyyətinin əməkdaşı Aynurə Ələk­bərovaya zəng vururam. Bəzi statistik məlumatları dəqiqləşdirmək istəyirəm. Sualıma Aynurə xanım dərhal cavab ve­rir. Mahamalarda 4600 nəfər əhali yaşa­yır, onlardan 1750 nəfəri avardır. 

Bizi Zümrüd xanım özü qarşıla­yır. Stolun üstünə şirniyyatdan tutmuş mürəbbəyə qədər çox nemət düzülüb. 

– Bu nə əziyyətdir çəkirsiniz? 

Ramazan dillənir: 

– Nə danışırsınız, qonaq evin yaraşı­ğıdır!

Bəlkə bir az da yaxından tanış olaq.

– Nə deyirəm söyləyir – üzünə təbəs­süm qonur: 

– 1950-ci ildə Qullar kəndində doğul­muşam. Məktəbi bitirib sənədlərimi indiki Tusi adına Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutuna vermişəm. Nə gizlədim, mü­sabiqədən keçə bilmədim. İnanırsınızmı, cəmi 1 balım çatmadı. Heç özümə gələ bilmirdim. Gözəl şairimiz Rüfət Əhmədza­də bizim yerlimiz idi. Məni o, sakitləşdirdi. Hətta mənim dilimdən zarafatyana bir şeir də yazdı. İki misrasını deyim, siz də gülün:

Anacan, ağrın alım,

Bal mənə göndər,

Yoxdursa, çıx bazara,

Al mənə göndər.

Beləcə, rayona qayıdıb sənədlərimi Zaqatala Pedaqoji Məktəbinə verdim və qəbul olundum. Gözəl diksiyam olduğu­na görə, məni yarımştat Zaqatala radio­suna işə götürdülər. 

Zümrüd xanım 1970-ci ildə Bakı Döv­lət Universitetinin filologiya fakültəsinə sənəd verəndə ondan qəbul imtahanını unudulmaz şairimiz Bəxtiyar Vahabzadə götürür. O, imtahanda şairin “Qiymət” poemasını əzbər söyləyir. Bundan xü­susi zövq alan Bəxtiyar müəllim: “Qızım, sən milliyyətcə avar olsan da, diksiyanda bu, qətiyyən hiss olunmur. Odur ki, mən məsləhət bilirəm, sən radioda qalıb iş­ləyəsən.”.

Bax, beləcə böyük şairin sözü onun həyat yolunu müəyyənləşdirir. Və Zümrüd xanım yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, 25 ilə yaxın Balakən radiosunda çalışır. Ömər İsayev adlı bir nəfərlə ailə qurur. 3 övla­dı dünyaya gəlir. Oğlu Rizvan Dağıstan­da Kənd Təsərrüfatı Akademiyasını, qızı Rəna Dağıstan Dövlət Universitetini bitirir, Könül isə Musiqi Məktəbinin məzunudur. Rizvan Tumendə yaşayır. 2 övladı var. Oğlu İsa güləş üzrə beynəlxalq yarışların qalibidir. Hazırda Yaponiyada oxuyur. 

Söhbətin şirin yerində qapı açıldı. Zümrüd xanımın qızı Rəna övladları–Səadət və Səbinə ilə içəri girdilər. Əllə­rində də bu yerlərin ən əziz qonağı üçün bişirilən maxara. 

Zümrüd xanım nəvələrini bağrına basdı. Səkkizinci sinifdə oxuyan Səadət neçə-neçə şeir müsabiqələrinin qalibi olub. Qarabağ, Şuşa haqqında o qədər şeir bilir... Bir dəfə rus dilində söylədiyi şeir sosial şəbəkələrdə o qədər payla­nılıb ki, Dallaqyan familiyalı bir erməni yazıb ki, balaca, sən heç vaxt Şuşanı görməyəcəksən. 

Sən demə, biz getdiyimiz gün Könü­lün ad günü imiş. Axşam bütün qohumlar ora yığışacaqlar. Zümrüd xanım bildirir ki, Könül həm də əsgər anasıdır. Oğlu Nihad hərbi xidmətdədir. Antiterror əməliyyatla­rında fəal iştirak edib. Nümunəvi əsgər kimi də evə buraxmışdılar. 

Bax, beləcə bir avar ailəsinin ocağının işığına yığışmışdıq. Xeyli söhbət etdik. Hər şeydən danışdıq. Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə qazanılan uğurlu qələbədən də, Azərbaycanın bö­yük inkişaf yoluna qədəm qoymasından, onlara göstərilən diqqətdən, qayğıdan. Zümrüd xanımın bibisi, vaxtilə bu böl­gədə böyük nüfuz sahibi olmuş Səfiyyə Dibirovanı da xatırladıq. 

Zümrüd xanım ümummilli lider Heydər Əliyevin Səfiyyə xanımla görüş­lərini əks etdirən fotoları göstərəndə nə qədər həyəcan keçirdiyini, gözlərinin dolduğunu görməmək mümkün deyildi. Heydər Əliyev uzun illər Oğuz, Zaqata­la, Qax, Balakən rayonlarına rəhbərlik etmiş Səfiyyə Dibirovaya həmişə xüsusi diqqət, qayğı göstərib. Bu, təbii ki, başqa söhbətin mövzusudur. Gələcəkdə bu qa­pını hələ çox döyəcəyik. Yaxşısı budur, Zümrüd xanımı yoldan saxlamayaq. Axı, o, qızı Könülün ad gününə getməlidir.

İlqar HƏSƏNOV,
XQ-nin bölgə müxbiri

Balakən rayonu