Vətən müharibəsində düşmənə qan udduran Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin şücaəti dillərdə dastan olub. Onlardan biri – Elbrus Abbaszadə haqqında söz açmaq istəyirəm. 1981-ci ildə yalnız doğulduğu Biləsuvarın Xırmandalı kəndinin, müharibədən sonra bütün Azərbaycanın övladı olan qazi Elbrusdan. 

1999-cu ildə Biləsuvar hər­bi komissarlığı tərəfindən hərbi xidmətə çağırılan Elbrus Daxili Qoşunların Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrində (XTQ) xidmət edib. Çətin məşq-təlimlərdən keçib... 2001-ci ildə ehtiya­ta buraxılıb. Tərxis olunduğu 11 ay müddətində hər an fik­rində yalnız Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrdə xidmət barədə düşünüb. 2002-ci il fevralın 2-də Müdafiə Nazirliyinin “Gizir hazırlığı kursu”na daxil olub. Məktəbdə 3 ay oxuduqdan sonra, 2002-ci ilin aprelində 500 nəfərlə xüsusi təyinatlıla­rın kursuna başlayıb. 

Çox ağır təlimlərdən keçən gənclərdən kursu 42 nəfər bi­tirir. Həm fiziki, həm mənəvi gücü, iradəsi olanlar sonadək tab gətirir. Beləliklə, Elbrus ar­zusuna çatır, XTQ mənsubu olur. Çətin tapşırıqlarda iştirak edir, yağı düşmənə gücümü­zü dəfələrlə göstərir. 2016-cı ildə aprel döyüşlərində iştirak etməklə, düşmənə xüsusi təyi­natlıların nəyə qadir olduğunu sübut edirlər.

Elbrus deyir ki, yeganə amalımız 30 ildə işğalda qa­lan torpaqlarımızı xilas etmək idi. Ona görə gecə-gündüz məşqlərimizə davam edirdik, kurslar keçib savadımızı artı­rırdıq. 2016-cı ilə qədər olan bütün tapşırıqlarda dəfələrlə iştirak etmişik. O həmin günləri belə xatırlayır:

– Vətən müharibəsi baş­layanda biz ilk hücuma Füzuli rayonunun Cocuq Mərcanlı kəndində, Lələtəpə deyilən ərazinin cənub istiqamətindən ön xətti yarmaqla başladıq. Döyüşlər çox yaxın məsafədə olduğundan yaralılarımız, şə­hidlərimiz də çox oldu. Amma biz arzumuzun arxasınca – torpaqlarımızı işğaldan azad etməyə getmək barədə düşü­nürdük. Arasıkəsilmədən ve­rilən tapşırıqları uğurla yerinə yetirirdik. 

Artıq ağır döyüşlər baş­lamışdı. Mən kəşfiyyatçı ra­dio-teleqrafçı vəzifəsində ça­lışırdım. Komandirin yanında rabitəçi idim. Bütün əmrlər, tapşırıqlar mənə gəlirdi və mən də şəxsi heyətə çatdı­rırdım. Demək olar ki, Füzuli istiqamətində çox ağır dö­yüşlər oldu. Sonra Cəbrayıl istiqamətinə çətin tapşırıqlar aldıq. Əmri yerinə yetirmək üçün əməliyyata keçdik. Sədd yarıldı, düşmən səngərinə gir­dik və tapşırığı uğurla yerinə yetirdik. 

Oktyabrın 2-də ağır artile­riyadan açılan atəş nəticəsin­də yaralandım. Qeyd edim ki, hazırda qardaşım da XTQ-də xidmət edir. Müharibədə xilasetmə qrupunda idilər. İş elə gətirib ki, məni döyüş meyda­nından o çıxarıb. Mən ona xi­laskarım deyirəm. Mən digər təxliyə edilənlərlə Füzulidəki hospitala gətirildik. Əhməd­bəyli hospitalında müayinə olunduqdan sonra müalicə üçün hərbi hospitala göndər­dilər. Bir ay müalicə olundum. 

Noyabrın 2-də döyüş böl­gəsinə qayıtdım. Şuşaətrafı döyüşlərdə iştirak etdim. Hə­min vaxtlarda Şuşanın azad edilməsi ilə bağlı xəbəri Pre­zident xalqa çatdırdı. Biz o vaxt Daşaltıda idik. Döyüşlər bitdi. Biz bir neçə ay müdafiə məqsədilə Şuşada qaldıqdan sonra əvvəlki xidmət yerimizə qayıtdıq. 

Səhhətimdəki ciddi prob­lemlərə görə mən tərxis olun­dum və mülki həyata başla­dım. İşlə bağlı müraciətimə ƏƏSMN-dən müsbət cavab aldım. Hazırda 4 saylı DOST Mərkəzində çalışıram. Gözəl kollektivimiz var, hamıdan ra­zıyam. 

Qeyd edək ki, Elbrus Vətən müharibəsindən sonra “Füzuli­nin azad olunmasına görə”, “Vətən uğrunda”, “Vətən mü­haribəsi iştirakçısı” və digər medallarla təltif olunub. İşin­dən, dövlətin qazilərə göstər­diyi qayğıdan çox razılıq edir. Deyir ki, ikinci qrup əlil olsam da, əlimdən gələni etməyə, hər an Vətənin müdafiəsinə qalx­mağa hazıram. Çünki Vətən bizim ailəmizdir. Onu biz qoru­masaq, kim qoruyacaq? 

B.ZƏRİFƏ, “Xalq qəzeti”