Əvəz RÜSTƏMOV
[email protected]

Yaxud cavab atəşi açmaq məqamı

Fevralın 23-də Ermənistan silahlı qüvvələrinin bölmələri Basarkeçər rayonunun Yuxarı Şorca yaşayış məntəqəsi istiqamətində yerləşən mövqelərindən Azərbaycan Ordusunun Kəlbəcər rayonunun Yellicə yaşayış məntəqəsi istiqamətindəki mövqelərini atəşə tutub. 

Azərbaycanın Müda­fiə Nazirliyi bildirir ki, iki ölkənin şərti sərhədində vəziyyətin gərginləşdiril­məməsi və sabitliyin tə­min edilməsi məqsədilə Azərbaycan Ordusunun bölmələri tərəfindən ca­vab tədbirləri görülməyib. Qurum, eyni zamanda, bil­dirib: “Ermənistanın hərbi rəhbərliyini şərti sərhəddə son beş ayda hökm sürən sabitliyin pozulması və və­ziyyətin yenidən nəzarət­dən çıxmasına yönəlmiş bu kimi təxribatlara yol verməməyə çağırır, bu əməlləri törədənlərin isə müəyyən edilərək cəzalandırılmasını tələb edirik”.

Yazımıza Müdafiə Nazirliyinin iki gün əvvəlki məlumatı ilə başlamağımız heç də təsadüf deyil. Bunun səbəbini biləcək­siniz. Hələlik isə bəzi maraqlı, maraqlı olduğu qədər də qəri­bə məqamları diqqətə çatdıraq. Ermənistanın hazırda Azər­baycana münasibətdə tutduğu xəttin, yumşaq ifadə etsək, yarıtmazlığına diqqət yetirək. Ancaq bundan əvvəl Prezident İlham Əliyevin 2024-cü il fevralın 1-də Parlamentlərarası İtti­faqın Baş katibi Martin Çunqonqu qəbul edərkən səsləndir­diyi bir fikri xatırladaq: “Azərbaycan ilə Ermənistan arasında artıq de-fakto sülh mövcuddur və iki ölkənin sərhədində bir neçə aydır sülh şəraiti hökm sürür. Amma, bu prosesin mən­tiqi sonluğa çatdırılması üçün sülh müqaviləsi imzalanmalı və Ermənistanın Azərbaycana qarşı ərazi iddialarına son qoyul­malıdır”.

Məlum olduğu kimi, dövlətimizin başçısının bildirdiklərin­dən on iki gün sonra, yəni fevralın 13-də Azərbaycan – Er­mənistan şərti sərhədində atəşkəs pozuldu. Erməni snayperi Azərbaycan sərhədçisinin nişana aldı və yaraladı. Cavab təd­birləri nəticəsində qarşı tərəfin dörd hərbçisi məhv edildi. Bu, öz yerində. 

Deməli, ölkəmizin liderinin nəzərində tutduğu məntiqi son­luğa, yəni sülh müqaviləsinin imzalanmasına doğru atılmalı olan addım atılmır. Günahkar Ermənistandır. Müvafiq olaraq deyə bilərik ki, İrəvan ölkəmizə qarşı ərazi iddialarından geri durmur. Yəni, Prezident İlham Əliyev atəşkəsin sülh perspek­tivini yüksək dəyərləndiririr, ancaq erməni iqtidarı yenə “amp­luasında” qalır. İndi isə keçək qəribəliyə. 

Həqiqətən də qəribə vəziyyətdir – bir yandan Ermənistan baş naziri Nikol Paşinyan “France 24” telekanalının efirindən Azərbaycanın ölkəsinə qarşı işğalçılıq niyyətləri güddüyünü bildirir, eyni zamanda, Fransa prezidenti Emmanuel Makron da təxminən eyni şeyi deyir və əlavə edir ki, bu il fevralın 13-də şərti sərhəddəki hərbi toqquşma zamanı Bakının cavabı qeyri-mütənasib olub, digər yandan isə lap əvvəldə bildirdiyi­miz kimi, Ermənistan mövqelərimizi atəşə tutur. İndi nə edək? Əslində, əsl mahiyyəti anlamaq çətinlik törətmir və bu barədə söz açacağıq. Əlbəttə, E.Makronun “qeyri-mütənasibliyi” üzə­rində dayandıqdan, daha doğrusu, ümumən kollektiv Qərbin “qeyri-mütənasiblik” məntiqinə aydınlıq gətirdikdən sonra. Söhbət Azərbaycanın 13 fevral hərbi təxribatına cavabının beynəlxalq miqyasda qiymətləndirilməsindən gedir. 

Yada salaq ki, hələ Makrondan əvvəl duruma Avropa İtti­faqının xarici siyasət və təhlükəsizlik məsələləri üzrə ali nü­mayəndəsi Jozep Borrell münasibət bildirmişdi. O demişdi ki, Azərbaycan şərti sərhəddə Ermənistana qarşı qeyri-propor­sional addım atıb. Sən demə, atəş səsi gələndə əvvəl qulaq asmalı, sonra Ermənistanın Müdafiə Nazirliyinə şikayət etməli imişik. Yəni, birbaşa cavab atəşi açmalı, dörd erməni hərbçisi­ni cəhənnəmə yollamalı deyilmişik. Bunu etmişiksə, işğalçıyıq (?). 

Bəli, hazırda rəsmi İrəvan, eləcə də onun xaricdəki hava­darları var gücləri ilə 13 fevral insidentini Azərbaycanın işğal­çılıq niyyəti kimi göstərməyə çalışırlar. Belə çıxır ki, qarşılarına məhz bunu məqsəd qoyub, sonra atəş açıblar. Yaxşı bilirlər ki, borclu qalmırıq, cavablarını veririk. “İşğalçılıq niyyəti” də elə bu cavabmış. Necə deyərlər, utanmasan, oynamağa nə var...

Sonda gələk Azərbaycanın Müdafiə Nazirliyinin əvvəldə diqqətə çatdırdığımız bir neçə gün öncəki məlumatına. Fikir verdinizsə, orada bir məqam var. MN bildirir ki, iki ölkənin şərti sərhədində vəziyyətin gərginləşdirilməməsi və sabitliyin təmin edilməsi məqsədilə Azərbaycan Ordusunun bölmələri tərəfindən cavab tədbirləri görülməyib. 

Azərbaycan MN cavab tədbiri görməsə də, Ermənista­nın hərbi-siyasi rəhbərliyinə xəbərdarlıq ünvanlayıb. Əlbəttə, dövlətimiz Ermənistan və havadarlarının 13 fevral insidentinə münasibətlərindəki məntiqi əsas tutmur. Sadəcə bəhanəni kəsir, barəsində danışdığımız qəribəliyi alt-üst etməyə çalışır. Nəzərə alaq ki, rəsmi İrəvan və dəstəkçiləri Azərbaycanın sərt tədbirə əl atmamalı, erməni tərəfinə hadisənin araşdırmaq üçün vaxt verməli olduğunu bildirmişdilər. 

Əlbəttə, bu cür yanaşma tam cəfəngiyyatdır. Necə yəni, vaxt verməli? Hərbi birləşmə uşaq bağçasıdır? Təbii ki, yox! Sadəcə, rəsmi İrəvan deməyə söz tapmırdı. Amma əslində “tapdı” da. Bildirdi ki, sərhəddə atəşkəsi pozan, guya, hansı­sa könüllü hərbi birləşmənin təmsilçisi olub. Yəni, sən demə, Ermənistan hərbçiləri belə iş tutmazlarmış. Eynilə bir vaxtlar Qarabağın özünümüdafiə və könüllü dəstələri də Azərbaycan torpaqlarını öz başlarına işğal etmişdilər... Yəni, ortada bu bö­yüklükdə həyasızlıq əməli var. İndi isə daha böyük həyasızlıq barədə danışaq. 

Deməli, fevralın 23-də atəşkəs pozulur, Azərbaycanın MN məlumat yayıb cavab tədbiri görmədiyini, rəsmi İrəvandan ha­disənin araşdırılmasını, günahkarların məsuliyyətə cəlb olun­masını tələb edir, qarşı tərəfin cavabı isə budur: Ermənistan silahlı qüvvələri atəş açmayıblar. Belə çıxdı ki, eşidilən atəş səsi deyilmiş, məsələn, Aşot özünü pis hiss edirmiş, Azərbay­can hərbçiləri durumu səhv salıblar... Yaxud, Avropa İttifaqının Azərbaycan – Ermənistan şərti sərhədinin Ermənistan tərə­fində lövbər salmış mülki müşahidə missiyasının üzvlərindən hansısa biri yeməyini qarışdırıb, fəsad yaranıb... 

Əlqərəz, cavab verəndə işğalçı olursan, cavab verməyib təmkinlə davrananda da adamı dəli yerinə qoyurlar. Məsələ­nin mahiyyəti də elə budur. Bir halda ki, Ermənistan səmimi yanaşmır: daha bir nəticə hasil olur ki, onun silahlı qüvvələri qarşıdakı müddətdə də hərbi təxribatlarından qalmayacaq. Əlbəttə, Azərbaycan dövləti atəşkəsin davamlı pozulması hallarına, o cümlədən, mövcud fonda rəsmi İrəvanın günahı həyasızlıq elementləri ilə ört-basdır etməsinə həmişə dözüm­lü yanaşmayacaq. Yəni qarşı tərəf anlamamalıdır ki, törətdiyi əmələ görə cavab almayacaq. Alacaq, özü də tam sərt şəkil­də. Hər şeyin öz vaxtı var. Elə cəhənnəmə getməyin də...