Yaxud Paşinyanın “səlibçiləri” və orta əsr təfəkkürlü gülünc Ermənistan

1095-ci ildə Fransanın Klermon şəhərində Papa II Urban “müqəddəs torpağın (Qüdsün) kafirlərdən azad edilməsi” çağırışı ilə bütün xristian dövlətlərinin qoşulduğu hərbi kampaniya başlatdı. Bu kampaniya tarixə Xaç və ya Səlib yürüşləri adı ilə daxil oldu. 

Xaç yürüşləri qarətçi xarakter daşıdı. Dini pərdə altın­da gizlənmiş səlibçilərin məqsədi Şərqin zəngin torpaqla­rının ələ keçirilməsi idi. Üzərindən illər keçdikdən sonra marksist-bolşevik tarixşünaslığı deyəcəkdi ki, istənilən quruluşu məhv etmək üçün onun sifətindəki müqəddəslik maskasını cırıb atmaq lazımdır. Bəli, Xaç yürüşləri də, əs­lində, sifətində müqəddəslik maskası olan tarixin talançı səhifələridir. Yəni, hansı səmtdən yanaşsaq, nəticə dəyiş­mir. Maska isə elə o dönəmdə cırıldı. Prosesi avropalıların özləri gerçəkləşdirdilər. Bu barədə söz açacağıq. Hələlik isə… İkinci Qarabağ müharibəsi günlərində ABŞ-dakı er­məni lobbi və diaspor təşkilatlarının üzvləri ölkənin sabiq Prezidenti Donald Trampa “dərdlərini” söyləmək imkanı qazanmışdılar. Onlar bildirmişdilər ki, bəs, Qarabağdakı savaş müsəlmanların xristianlara qarşı apardıqları müha­ribədir.

Erməni avantüristləri bu yolla Birləşmiş Ştatlar Administrasiyasın­da xristian təəssübkeşliyi hisslərini oyatmağa cəhd göstərmişdilər. Lakin cəhdləri alınmamışdı. Deyilənə görə, Trampın ritorik sualı erməniləri, sözün əsl mənasıda, pəjmürdə hala salmışdı. Sual təxminən belə idi: Bu, necə dini müharibədir ki, Ermənistanı İran si­lahlandırır, Azərbaycana İsrail dəstək verir?

Ümumən, erməni avantürizminin təmsilçilərinin zaman-zaman istila si­yasətlərinə dini don geyindirməyə ça­lışdıqları faktdır. Onlar məzlum qiyafə­sinə bürünərək, elə fon yaratmışdılar ki, sanki müsəlman azərbaycanlılar er­mənilərin timsalında xristianlara qarşı zorakılıqlar həyata keçirirlər. Halbuki, özlərinin etdikləri dəhşətli zülmlər, istər Azərbaycan, istərsə də Anadolu türk­lərinin tarixində faciə yaşantıları kimi əbədilik qalmaqdadır. 

***

Erməni milllətçiliyinin dini ekstre­mizmini yada salarkən, bu qövmün türk düşmənçiliyi xəttini xüsusi vurğu­lamalıyıq. Əvvəldə Xaç yürüşlərini isə heç də təsadüfən xatırlamadıq. Məsələ burasındadır ki, erməni avantüristləri indi də eyni “kursu” götürürlər. Söhbət Ermənistanın paytaxtı İrəvandan Laçın yoluna doğru hərəkət edən “Xaçlılar” adlı erməni millətçi qrupunun çıxardığı populizm oyunundan gedir. 

Əslində, bu sayaq populizm Er­mənistan cəmiyyətinin ruhuna hakim kəsilmiş xəstəlikdir. O cəmiyyətdə elə düşünürlər ki, tarixi Səlib yürüşləri ilə bağlı addan istifadə etməklə, haqsız dirənişlərinə beynəlxalq ictimai məz­mun qazandıracaqlar. Beləliklə, erməni psevdomillətçiliyi özünün mənfur xislə­tini ortaya qoymaqdadır. Baxın, bu da demokratik inqilab etdiyi deyilən ölkə! Budur həmin inqilabla Avropa dəyərlə­rinə yiyələndiyi bildirilən toplum! Budur o toplumun tarixə yanaşması! 

***

Gələk, maskanın cırılması məsələ­sinə. Bəli, erməni “xaçlılar” sarsaqlığa yol verirlər. Axı, Xaç yürüşlərinin əsl məqsədini dünyada bilməyən yoxdur. Həmin yürüşlərin bəşəriyyətin tarixin­dəki hansı faciələrə yol açdığını da həmçinin. 

Yada salaq ki, Avropa insanı böyük sarsıntılar və üzüntülər doğurmuş ka­tolik sxolastikasından qurtulmaq üçün XVI əsrdə inqilab etdi. Bu inqilab dün­yaya reformasiya hərəkatı kimi daxil oldu. Reformasiya Avropada yalnız di­nin məişət səviyyəsində saxlanılması­na yönələn deyil, eyni zamanda, dinin ehkamçı təsəvvürlərindən birdəfəlik qurtulmaq, inkişaf və tərəqqiyə nail ol­maq vasitəsi idi. 

Təsadüfi deyil ki, qitə ölkələrində sürətli iqtisadi inkişaf məhz XVI əsrdə­ki böyük dəyişikliklərin sayəsində baş vermişdi. Nəticədə ictimai şüur cila­lanmış, yeni baxışlar sistemi formalaş­mışdı. Bir sözlə, bu gün dünya özünün inkişafına görə həm də Almaniyada başlamış, sonradan “köhnə qitə”nin bir sıra yerlərinə yayılmış Reformasiya hərəkatına borcludur. O hərəkata ki, Səlib yürüşlərinin mövhumata əsaslan­mış baxışlarını inkar edirdi. Yəni, bö­yük ölçüdə dini quruluşların sifətindəki riyakarlıq maskasını cırıb atırdı.

***

Deməli, Ermənistan cəmiyyəti özünün barbarlığını bir daha nüma­yiş etdirməkdədir. Laçın–Xankəndi yolunda qurduğumuz Həkəri sərhəd nəzarət-buraxılış məntəqəsinə yürüş edən “xaçlılar” barədə başqa nə isə demək mümkün deyil. Hesab edirik ki, Ermənistan hakimiyyəti məsələyə həssas yanaşmalıdır. Ona görə ki, Azərbaycanla münaqişəyə dini zəmin gətirmək olduqca təhlükəli tendensiya­dır. Hərçənd, baş nazir Nikol Paşinyan administrasiyanın bunu düşünmədiyi­ni söyləmək mümkünsüzdür. Erməni iqtidarı sülhə gəlməmək üçün bütün “variantlardan” yararlanır ki, “Xaçlı yü­rüşləri” də, heç şübhəsiz, onlardan bi­ridir. Hər bir halda ortada son dərəcə biabırçı gediş var. 

***

Beləliklə, hərəkatları böyük pafos­la təqdim edilmiş “Xaçlılar” dəstəsinin üzvləri Ermənistandan Qarabağa hu­manitar yardım göndərilən yük maşın­larının yerləşdiyi əraziyə çatıblar. Sayı 150 nəfər olan dəstənin komandiri Sarqis Poqosyan tarixi xaçlı sərkərdəsi deyil, diplomat kimi açıqlama verib. O, ərazidə mühitin sakitliyindən söz açıb və bir az dincəlmək niyyətində olduq­larını vurğulayıb. Daha sonra sülhmə­ramlılarla danışıqlara başlayacaqlarını deyib. Nəticə olmasa isə guya, şərti sərhədi güc yolu ilə keçəcəklərmiş. 

Əslində, Ermənistandakı “Xaçlı hərəkatı” ilə bağlı ortada son dərəcə gülünc durum var. Məlum olduğu kimi, hərəkatın üzvləri avqustun 8-də İrə­vandakı hökumət binası yaxınlığında etiraz aksiyası düzənləmişdilər. Onlar Paşinyan administrasiyasından şərti sərhədə yaxın ərazidəki humanitar yar­dım maşınlarının Qarabağa çatdırılma­sını tələb etmiş, öz aləmlərində Nikola vaxt vermişdilər. Lakin baş nazirin ko­mandası məsələyə əhəmiyyət vermə­mişdi. Daha doğrusu, ölkə iqtidarının cavabı hökumət binasının önündə polis kardonu yaratmaq şəklində olmuşdu. Axı, “səlibçilər” cəsarətlənib hökuməti güc tətbiq etməklə də hədələmişdilər. Hökumətdən heç bir cavab almayan avantürislər qəfildən sərhədə getmək qərarını vermişdilər ki, belə görünür, onlar aciz Paşinyana tətbiq etməkdən çəkindikləri gücü Azərbaycan əsgərinə göstərmək kimi beyin qıcolmasından da əziyyət çəkməkdədirlər.

***

Əlbəttə, psevdoxaçlıların ucuz po­pulizmi heç bir nəticə verməyəcək. Dünya XI-XII əsrlərdə keçilmiş yolu təkrarlayanları kloun gözündə görəcək. Artıq bildirdik ki, onlar yalnız özlərini güldürməklə məşğuldurlar. Digər tərəf­dən isə bu sayaq davranış Ermənistanı dünyanın gözündən salmaqdan, ölkə­ni arxaik düşüncələrin hakim kəsildiyi toplum kimi təqdim etməkdən başqa da bir şey deyil. “Xaçlılar” buna nail istəyirdilərsə, qətiyyətlə demək müm­kündür ki, məqsədlərinə çatıblar. 

Sonda onu da vurğulayaq ki, ermə­ni “xaçlılar” şərti sərhədi heç bir halda keçə bilməyəcəklər. Yəni, nə xoşluqla, nə də zorla bunun mümkün olacaq va­riantı yoxdur və ola da bilməz. Həm də ona görə ki, 44 günlük müharibə Qara­bağın talan edilməsinə də son qoyub. Orta əsrlərdəki metodları təkrarlaya­raq, əraziyə sahiblənmək də tarixin arxivinə gömülüb. 

“Xaçlılar”ın sərhəddə zor tətbiqinə girişmələrinə gəldikdə, bunun baş ver­məsi tamam başqa situasiya doğura­caqdır. Durumu düşünməli olan tərəf isə yenə də Ermənistan hakimiyyətidir. Ya Paşinyan zəhmət çəkib öz ipləmələ­rinə sahib çıxsın, ya da… 

Ə.CAHANGİROĞLU, “Xalq qəzeti”