Böyük rus yazıçısı Lev Tolstoy deyirdi ki, qadın elə bir mövzudur ki, onu nə qədər müzakirə etsən də, həmişə yenidir. Alman yazıçısı Henrix Heyne isə belə deyib: “Qadınlar bizi xoşbəxt etməyin bir, bədbəxt etməyin min yolunu bilirlər”.
Hər iki fikir gözəl və gözəl olduğu qədər də fəlsəfi, həyati və düşündürücüdür. Qadın anadır, ana isə dünyada yaradılmışlar içərisində ən müqəddəs məxluqdur... Qadın həyatdır, qadın gözəllikdir, qadın sevgidir, qadın anadır. Ən böyük şairlər, rəssamlar, memarlar öz şah əsərlərini qadınların, anaların şərəfinə yaradıblar. Məsələn, Hindistanda Tac-Mahal məqbərəsi, Leonardo da Vinçinin “Mona Liza” əsəri, Naxçıvandakı Möminə Xatun türbəsi...
Ananın müqəddəsliyi haqqında min illərdir danışırlar, yazırlar, deyirlər. Amma onu vəsf etmək olarmı?
...Anadan soruşurlar:
–Övladlarından hansını çox istəyirsən?
Cavab verir:
–Böyüyənə qədər ən kiçiyini, sağalana qədər xəstə olanı, evə qayıdana qədər səfərdə olanı, nə qədər ki, nəfəs alıram, hər birini.
...Qarlı-çovğunlu havada ana sərçə körpə balasını belinə mindirib yuvasına uçur. Yolda nəfəsini dərib dincəlmək üçün balasını belindən yerə qoyur. Bala sərçə deyir:
–Ana, gedib yuvamıza çataq. Qoy böyüyüm, onda mən də səni belimdə aparacağam.
Ana sərçə deyir:
–Mənim balam, böyüyəndən sonra da məni belində apara bilməyəcəksən. Onda sənin öz balan olacaq və onu belinə mindirib aparacaqsan.
...Müəllim dərs dediyi şagirdlərə sabah onlar üçün dünyada ən qiymətli olan şeyi gətirməyi tapşırır. Şagirdlərdən kimi qızıl, kimi gümüş, kimi daş-qaş və s. gətirir. Bir şagird isə ovcunda bir parça torpaq gətirir. Müəllim ondan adi torpağı nə üçün gətirdiyini soruşanda şagird deyir:
– O, adi torpaq deyil, müəllim. Siz dərsdə deyirdiniz ki, peyğəmbər buyurub ki, cənnət anaların ayağı altındadır. Mən bu torpağı anamın ayaq basdığı yerdən gətirmişəm. Ona görə də bu torpaq mənim üçün cənnət misalındadır.
Bizi dünyaya gətirən, beşiyimizi yırğalayan, əzabımızı çəkən, boyumuzu sevən, ömrünü gilə-gilə balaları yolunda əridən, dünyanı bizə sevdirən və bizi dünyaya əmanət verən ana! Südü ilə can verən, nəfəsi ilə qızdıran, əlləri ilə ağrılarımıza məlhəm qoyan, ürəyi daim övladları üçün əsən, qayğısı üstümüzdə, duaları yanımızda olan ana!
Böyük avar şairi və ictimai xadimi Rəsul Həmzətov qadınlara xitabən deyirdi: “Əgər sizi bu dünyada sevən iki nəfər varsa, bilin ki, onun biri mənəm. Əgər sizi bu dünyada sevən bir nəfər varsa, bilin ki, o mənəm. Əgər sizi bu dünyada sevən bir nəfər də yoxdursa, bilin ki, Rəsul Həmzətov həyatda yoxdur…”
Bu sözlərin altından mən də öz imzamı qoyuram.
Süleyman QARADAĞLI
