Cənnət qoxulu kövrək yaz havası təbiətə can verib onu diriltdiyi kimi, yer üzünün əşrəfi olan insan oğlunun ruhunun təzələnməsi üçün də yeni nəfəs lazım idi. Məhz belə ilıq nəfəsli bahar günlərinin biri – martın 16-sı Vaqif Mustafazadəni dünyaya bəxş etdi. Bənzərsiz, ilahi musiqi duyumu onun qeyri-adi istedadının sərhədsiz olduğunu tez bir zamanda büruzə verdi. Heç kimə bənzəməyən, sərhəd tanımayan musiqiçi yeni üfüqlər fəth etdi, hələ sağlığında ölümsüzləşdi…
Çünki qeyri-adi istedadı, novatorluğu ilə Azərbaycan caz musiqisinə yeni, orijinal üslub bəxş edən istedadlı musiqiçinin saysız-hesabsız pərəstişkarları artıq onun yolunu seçməyə başlamışdılar. Gənc musiqiçinin ölkəmizdə sosializm siyasətinin hökm sürdüyü ən çətin dönəmdə sədd, maneə tanımaması, cəsarətlə irəliləməsini o dövrün gənc nəsli bəyənsə də, dəstəkləyə bilmirdi. Açıq-aydın görünürdü ki, Vaqif Mustafazadə yeni streotiplər yaratmağa qadirdir və bunun cəmiyyət tərəfindən birmənalı qarşılanmaması təbii idi. Bu gün Vaqif Mustafazadəni özünə ustad seçən, onun yaradıcılıq imkanlarından geniş bəhrələnən böyük bir nəslin yetişməsi təsadüfi deyil.
Əməkdar incəsənət xadimi Vaqif Gərayzadə də V.Mustafazadə yaradıcılığının bir ümman olduğunu deyir. Musiqi tariximizdə inqilabi dəyişikliklər edən, Azərbaycan caz fikrinin yaradıcılarından və caz musiqisinin banilərindən biri sayılan görkəmli sənət ustasının milli musiqimizin inkişafına qiymətli töhfələr verdiyini vurğuladı:
“Vaqif Mustafazadənin yaradıcılığı ümman idi və ona baş vurmaq bizə böyük potensial qazandırırdı. O, çoxları kimi mənim də kumirim idi. Həmin dövrdə çox gənc olsaq da, bu böyük sənətkarın bütün maneələri aşaraq sərbəst və azad şəkildə öz istəyinə, seçdiyi hədəfə doğru getdiyini başa düşürdük. Bu, bizim qarşımızda da böyük perspektivlər açır, uğurlara həvəsləndirirdi. Sənətdə onun kimi əzmkar olmağa can atırdıq. Onun ifaları və musiqiləri o dövr üçün çox cəlbedici və kifayət qədər cəsarətli idi. Həmin dövrlər onun “Düşüncə”, “Bakı gecələri”, “Əzizəni gözləyirəm”, “Mart ayı”, “Qərənfil” və digər musiqiləri gənclər arasında çox populyar idi”.
Müsahibimiz daha sonra dedi: “Vaqif Mustafazadənin böyüklüyü onda idi ki, Şərq muğamını qərb dinləyicisinin anladığı bir dillə – yəni caz dilində böyük ustalıqla təqdim edə bilirdi. Muğamlarımızı ənənəvi caz texnikası ilə birləşdirib, muğamla cazın sintezini yaratması cəmiyyətdə birmənalı qarşılanmasa da, bu onu böyük sənət yolundan sapındırmırdı. Onun musiqimizə gətirdiyi bu yeniliyin müasir zamana qədər öz aktuallığını qoruyub saxlaması V.Mustafazadənin nə qədər böyük sənətkar olduğunun bariz nümunəsidir. Elə indi də bir çox musiqiçilər məhz onun yaratdığı caz-muğam sintezindən öz ifalarında istifadə edirlər. “Böyük bir musiqiçi nəslinin yetişməsində Azərbaycan muğam caz hərəkatının memarı Vaqif Mustafazadə məktəbinin böyük rolu olub”.
Qeyd edək ki, Vaqif Mustafazadə 1940-cı ildə Bakı şəhərində anadan olub. Kiçik yaşlarında atasını itirdiyi üçün məktəbdə musiqi müəlliməsi işləyən anası Zivər onun tərbiyəsi ilə məşğul olub. 1963-cü ildə Asəf Zeynallı adına Bakı Musiqi Kollecini bitirib Bakı Musiqi Akademiyasına daxil olub. Həmin dövrlərdə kiçik konsertlər verib, əsasən klassik caz, bluz və oynaq mahnılar ifaçısı kimi tanınmağa başlayıb.
“Orero” ansamblı, “Leyli” və “Sevil” qadın vokal instrumental və “Muğam” instrumental ansamblları, “Qafqaz” caz üçlüyünə rəhbərlik edib, bir sıra beynəlxalq caz müsabiqələri və festivallarının laureatı olub.
Monakoda 1978-ci ildə keçirilən beynəlxalq caz festivalında “Əzizəni gözləyirəm” musiqisinə görə birinci yeri tutub. 1979-cu ildə ona Əməkdar artist adı verilib.
1982-ci ildə, ölümündən sonra Azərbaycan Dövlət Mükafatına layiq görülüb. O, forte-piano konsertlərinin, “Muğam” simfoniyası və başqa forte-piano şedevrlərinin müəllifidir.
Yaşasaydı, bu gün 83 yaşını qeyd edəcəkdi. Onun 1940-cı ildən 1979-cu ilədək davam edən və bir zamana sığmayan şərəfli ömrü əbədi yaddaşlara köçdü.
Leyla QURBANOVA, “Xalq qəzeti”
