Heydər Əliyevin düşündüyü ideyalar indi də yaşayır. Onun siyasəti davam etdirilir, fəlsəfi fikirlər müasir Azərbaycanımızın qüdrətlənməsi proqramının əsas istiqamətlərini göstərməkdədir.

İlham ƏLİYEV,
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

Bütün həyatını Azərbaycanın inkişafına, tərəqqisinə həsr etmiş Ümummilli lider Heydər Əliyevin həyatının bütün məqamları zəngin məna çalarlarına malikdir. Maraqlı fakt odur ki, dahi rəhbərin 1990-cı ildə doğma Vətəninə, uzun illər rəhbərlik etdiyi Azərbaycanın paytaxtı Bakı şəhərinə qayıdışı siyasi mühitdə təşvişə səbəb oldu. SSRİ rəhbərliyinin tapşırıqlarına müti qul kimi itaət edən Azərbaycan “rəhbərliyi” Heydər Əliyevin Bakıda qalmasının qarşısını almaq, onu siyasi fəaliyyətdən uzaqlaşdırmaq məqsədilə terror etməkdən belə çəkinmədilər. Lakin belə hadisələrlə Heydər Əliyevi siyasətdən kənarlaşdırmaq mümkün olacağını düşünmək siyasi diletantlıq olardı. 

O dövrkü hakimiyyət daha da irəli gedərək Heydər Əliyevin birdəfəlik si­yasi fəaliyyətinə məhdudiyyət qoymaq məqsədi ilə Prezident seçkilərində iştirak üçün yuxarı yaş senzi müəy­yən etdi. 26 iyun 1991-ci il tarixdə Ayaz Mütəllibovun imzası ilə Azər­baycan Respublikası Prezidenti seç­kiləri haqqında Qanun qəbul edildi. Qanunun birinci maddəsində deyilir: “Azərbaycan Respublikasının Prezi­denti Azərbaycan Respublikasının o vətəndaşı seçilə bilər ki, yaşı 35-dən aşağı və 65-dən yuxarı olmasın, beş il Azərbaycan Respublikasında daimi yaşamış olsun və bu Qanuna müva­fiq surətlə Azərbaycan Respublikası Prezidenti seçkilərində iştirak etmək hüququna malik olsun.”

Bəli, təəssüf ki, bu qanun birbaşa şəxsən Heydər Əliyevin hakimiyyətə gəlişinin qarşısını almağa yönəlmiş hüquqi maneə idi. Ulu öndər isə ha­kimiyyətə can atmır, öz sakit həyatını yaşamaq üçün doğma Naxçıvana get­məyi daha uyğun bildi. Naxçıvan əha­lisi Heydər Əliyevi təkidlə fəal siyasətə cəlb etdi. Bu isə Naxçıvanı müstəqillik tariximizin flaqmanına çevirdi. 

Təsadüfi deyil ki, müstəqil Azərbaycan Respublikasının dövlət quruculuğu prosesi Naxçıvandan başlanıldı. 17 noyabr 1990-cı il tarixində Heydər Əliyevin sədrliyi ilə keçirilən Naxçıvan MSSR Ali Sovetinin sessiyasında böyük dövlət xadiminin təşəbbüsü ilə ilk dəfə Azər­baycan Xalq Cümhuriyyətinin üçrəngli bayrağının Naxçıvan Muxtar Respubli­kasının Dövlət Bayrağı kimi qəbul olun­ması təklif edildi. Dahi şəxsiyyətin özü­nün işləyib hazırladığı və Ali Məclisdə yekdilliklə qəbul olunan "Naxçıvan Muxtar Respublikasının dövlət rəmzləri haqqında" tarixi qərarda deyilirdi:

1. İlk Azərbaycan Xalq Cümhuriy­yətinin üçrəngli dövlət bayrağı Nax­çıvan Muxtar Respublikasının Dövlət Bayrağı kimi təsis edilsin.

2. Naxçıvan Muxtar Respublikası­nın digər dövlət rəmzi – Dövlət himni və gerbi haqqında məsələ öyrənilib Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Məclisinin müzakirəsinə verilsin.

3. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti­nin üçrəngli dövlət bayrağının bütöv­lükdə Azərbaycan SSR-in dövlət rəmzi kimi təsis edilməsi məsələsi qanunve­ricilik təşəbbüsü qaydasında Azərbay­can SSR Ali Sovetindən xahiş edilsin.

Bundan sonra yeni qəbul olunmuş Dövlət bayrağı zala gətirildi və Xalq Cümhuriyyətinin 70 il əvvəl endirilmiş ay-ulduzlu üçrəngli bayrağı Naxçıvan Muxtar Respublikasının Dövlət Bayra­ğı kimi qəbul edildi. 

Ulu öndər bu hadisəni belə xatırlayırdı: "Naxçıvanda yaşadığım müddətdə bura­da cəsarətli addımlar atıldı. 1990-cı il noyabrın 17-də biz Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Sovetinin sessiyasın­da, mənim sədrlik etdiyim sessiyada ilk dəfə 1918-ci ildə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti tərəfindən qəbul olun­muş Azərbaycan milli bayrağını qaldır­dıq. Naxçıvan Muxtar Respublikasının dövlət atributlarını müəyyən elədik. Hələ Kommunist Partiyası da var idi, sovet hakimiyyəti də. Qərar qəbul etdik ki, Naxçıvan Muxtar Respublikasının adından "sovet sosialist" sözləri çıxa­rılmalıdır. Çıxardıq və qərar qəbul etdik ki, Naxçıvanın milli bayrağı qəbul olun­malıdır – milli bayraq 1918-ci ildə Xalq Cümhuriyyəti tərəfindən qəbul edilmiş üçrəngli bayraqdır. Bu bayrağı sessi­yanın salonuna gətirdik, başımızın üs­tünə vurduq".

Bundan sonra – 18 oktyabr 1991-ci il tarixdə Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyi haqqında Konsti­tusiya Aktı qəbul edildi. Tarixi sənədin 2-ci maddəsində deyilir: "Azərbaycan Respublikası 1918-ci il mayın 28-dən 1920-ci il aprelin 28-dək mövcud olmuş Azərbaycan Respublikasının varisidir".

Heydər Əliyevin parlamentdəki ilk çıxışı 7 mart 1991-ci il tarixdə yeni itti­faq müqaviləsinə qoşulmaq məsələsi müzakirə edildiyi zamana təsadüf edir. Həmin vaxt parlament ideoloji baxım­dan iki cəbhəyə bölünmüşdü. Bir qisim Azərbaycanın ittifaqdan ayrılıb müstəqil, azad bir dövlət kimi yaşamasının tərəf­darı idi. Digər qisim isə Azərbaycanın ittifaq tərkibində qalmasına tərəfdar idi.

Müstəqillik tərəfdarları Azər­baycan xalqının azadlıq istəyinin carçıları idi. Bu siyasətçilərin önündə Heydər Əliyev idi. Ulu öndər parlamentdəki çıxışın­da SSRİ-nin siyasi-fəlsəfi mahiyyətini açaraq praktik nümunələr gətirməklə onun imperiya olduğunu bildirir və yeni bir ittifaqa girməyi Azərbaycan xalqı üçün rəva bilmirdi. "Bir sözlə, mən yeni ittifaqa nail olmağın və bunun üçün referendum keçirməyin heç bir şərt qoymadan əleyhinəyəm. Bu, bütün se­çicilərimin, deputatı olduğum Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Məclisi depu­tatlarının yekdil fikridir. Azərbaycanın tam istiqlaliyyət, azadlıq, iqtisadi və siyasi müstəqillik yolu ilə getməsinin tərəfdarıyam. Azərbaycan xalqı artıq bu yola çıxmışdır. O, öz tarixini yeni­dən təhlil edir, yenidən qiymətləndirir, öz milli ənənələrini bərpa edir, milli kök­lərinə qayıdır. Respublikada aşağıdan, xalq kütlələri tərəfindən başlanmış milli dirçəliş, dövlət dirçəlişi hərəkatı inkişaf edir", – deyə Ulu öndər bildirmişdir.

Heydər Əliyev parlamentdəki ilk çıxışında ideoloji məsələyə özünün sərt və açıq münasibətini ifadə etmiş­di. O, bu fikirləri söyləməklə respublika rəhbərliyini ölkənin formal deyil, real müstəqillik yolunu tutmasına, aydın ideoloji konsepsiya yaratmağa səslə­yirdi. Qeyd edirdi ki, Məmməd Əmin Rəsulzadə partiyasının ideyasını təm­sil edən bayraqla ona zidd olan ideya­nın banisinin büstünün sessiya keçən salonda yan-yana durması da təəccüb doğurur. Sadəcə desək, bu uyğunsuz­luğu anlamaq çətindir. Bəlkə, buna bir izahat vermək lazım idi? 

Heydər Əliyevin irəli sürdüyü müstəqil ideoloji konsepsiya tarixi varisliyə əsaslanırdı. O, özünü Xalq Cümhuriyyətinin varisi elan edən bir respublikanı sovet imperiyasına aydın münasibət bəsləməyə çağıraraq de­yirdi: "28 May Azərbaycan dövlət qu­ruluşunun dirçəliş günü kimi istirahət günü elan edilib. Məlumdur ki, 28 May 1918-ci ildə ilk Azərbaycan Demok­ratik Respublikası yaranmışdır. Belə olan halda bu hadisəyə və 28 aprel 1920-ci il hadisəsinə siyasi qiymət vermək lazımdır. Bu məsələlər gərək Ali Sovetin sessiyasında müzakirə olunsun. İkitərəfli, daha açıq desək, ikiüzlü, qorbaçovsayağı siyasət xalq­da inam doğura bilməz. Bu günlərdə Minsk şəhərində çıxış edərkən Qor­baçov kommunist olduğunu, Kom­munist Partiyasına axıra qədər sadiq qalacağını təkidlə sübut etməyə ça­lışırdı. Fəqət, öz andını Kommunist Partiyasına, Leninə, Oktyabr inqila­bı ideyalarına tam zidd mövqe tutan Soljenitsının sözləri ilə əsaslandırırdı. Sual olunur: biz hansı məzhəbə itaət etməyə dəvət olunuruq?"

Heydər Əliyevin irəli sürdüyü dövlətçilik konsepsiyasının əsasında müstəqillik ideya­sı dayanırdı. Ulu öndər çıxışlarının bi­rində milli dövlətçilik şüurunun forma­laşması kontekstində tarixi məsələlərə öz konseptual baxışını belə ifadə edir: "Bizim xalqımızın böyük, möhtəşəm tarixi var. Biz öz tariximizlə fəxr edə bilərik. Bizim xalqımızın böyük dövlət­çilik tarixi olubdur. Ən qədim dövrlər­dən Azərbaycan torpağında əzəmətli dövlətlər olmuşdur. Orta əsrlər Azər­baycan dövlətçiliyi tariximizə gözəl nümunələr vermişdir. Şirvanşahlar dövləti, Atabəylər dövləti, Ağqoyun­lular dövləti, Qaraqoyunlular dövləti, Səfəvilər dövləti – bunlar hamısı Azər­baycan xalqının dövlətçiliyinin tarixi­dir. Ondan sonra Azərbaycanda olan xanlıqlar da dövlətçilik xarakteri da­şımışdır. XX əsrin əvvəlində, 1918-ci ildə ilk Azərbaycan Demokratik Res­publikası yaranmışdır. Ondan sonrakı dövr, 1920-ci ildən 1991-ci ilə qədər olan dövr Azərbaycanın həyatında xüsusi bir dövr olmuşdur. Azərbaycan müstəqil dövlət olmamışdır, ancaq Azərbaycan xalqı böyük bir inkişaf dövrü keçmişdir. Beləliklə, Azərbay­can torpağında ən qədim zamanlar­dan indiyə qədər müstəqil dövlətlər olmuşdur. Biz bununla fəxr edirik və fəxr edə bilərik". 

Heydər Əliyev müstəqilliyin ali məqsədi kimi milli-mədəni və mənəvi dəyərlərin bərpa olunmasına, xalqımı­zın özünü dərk etməsinə, öz mənliyinin sahibi olmasına fədakarlıqla, vətəndaş hünəri ilə çalışırdı. O, yalnız siyasi və iqtisadi deyil, həm də mədəni-mənəvi istiqlal uğrunda da əzmkar mübarizə aparırdı. 

Heydər Əliyevin parlamentdəki ilk çıxışını araşdırdıqca müstəqilliyə mü­nasibətdə əsrin əvvəllərində mövcud olmuş kəskin fikir ayrılıqları diqqətimizi cəlb edir. Hələ Azərbaycanın Zaqafqa­ziya seymində olduğu bir vaxtda bir qrup şəxs Azərbaycanın müstəqil ola bilməyəcəyi, nicatımızın yalnız Ru­siyada olduğunu səsləndirirdi. Lakin M.Ə.Rəsulzadə, Ə.M.Topçubaşov, F.X.Xoyski, N.Yusifbəyli isə Azərbay­canın müstəqilliyinə çalışır və bu ide­yanı təbliğ edirdilər. Hələ 1917-ci ildə Bakıda Müsəlmanların birinci qurulta­yında çıxış edən Nəsib bəy Yusifbəyli deyirdi: "Kim deyə bilər ki, biz özümüzü idarəetmə səlahiyyətində bir millət de­yilik?!"

Bu tarixi nailiyyəti yüksək qiymət­ləndirən Heydər Əliyev qeyd edirdi: "XIX əsrdən başlanan mürəkkəb icti­mai-siyasi proseslərin gedişi Azərbay­can cəmiyyətində əsaslı dəyişikliklərə gətirib çıxardı, yeni mühitdə formala­şan görkəmli ictimai və siyasi xadim­lərimiz əsrin çağırış və tələblərinə la­yiqincə cavab verməyə qadir oldular. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin qu­rulması üçün münbit zəmin yarandı".

Heydər Əliyev tarixi varislik prin­sipini ehtiramla qoruyur. Bu irsin da­şıyıcılarına böyük hörmət bəsləyirdi. Heydər Əliyevlə Rəsulzadə ailəsinin görüşü barədə böyük siyasi xadimin nəvəsi, Əməkdar rəssam Rais Rəsul­zadənin fikirləri maraqlıdır. R.Rəsulza­də bu görüş barədə maraqlı məqamla­ra toxunaraq deyir: "Bu hadisə atamın Bakıya son gəlişində baş vermişdi. 1991-ci il idi. Atam növbəti dəfə Bakı­ya gəlmişdi. Məktəb dostlarından biri ilə zəngləşib danışmışdılar, görüşməli idilər. Görüşün vaxtına hələ vaxt var­dı. Atam mənə dedi ki, gəl Şəhidlər xi­yabanına gedək, şəhidlərimizi ziyarət edək. O vaxt orada 20 Yanvar şəhid­ləri dəfn edilmişdi. Şəhidlər xiyabanın­da şəhidlərimizi ziyarət etdik. Şəhidlər xiyabanında heç kim yox idi, ikimiz idik. Birdən atam qoluma toxundu ki, o, Heydər Əliyevdir. Mən də baxdım ki, həqiqətən odur. Onun da yanında jurnalistlər var idi. Özü də girəcəkdə idi, müsahibə verirdi. Onların hamı­sını araladı, düz bizim yanımıza gəl­di. Atamla salamlaşdı, dedi ki, "Siz Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin oğlu Azərsiniz?" Atam dedi, bəli. Heydər Əliyev dedi ki, "mən sizi bir dəfə televi­zorda görmüşəm. Necəsiniz? Nə var, nə yox? Eşitmişdim problemləriniz var. Səhhətiniz nə yerdədi?" Atam da dedi ki, "Necə olacaq, "xalq düşməni" dam­ğasını atmışam, gəlmişəm bura". Hey­dər Əliyev də dedi ki, "Mən də "kom­munist" damğasını atmışam. Sabah burada Milli Məclisdə çıxış etməliyəm". 

Bizim burada 3 evimiz var idi, atam deyirdi ki, o evləri aldı­lar. Atam Heydər Əliyevdən soruşdu ki, "düzünü deyin, mən Bakıya gəlsəydim, siz mənə ev verərdiniz?" Heydər Əliyev də atama dedi, "Əlbət­tə, sizə ev verərdim, niyə vermirdim". Bundan sonra Heydər Əliyev çox ma­raqlı bir tarix danışır: "O vaxtı "Qlavlit"­də müdür, bilikli mütəxəssis lazım idi, adam tapa bilmirdik. Bir gün gəldilər ki, biz adam tapmışıq, amma o, olmaz. Dedim niyə? Dedilər, çünki Məhəm­məd Əminin qohumudur. Mən də de­dim o nə deməkdir ki? Gətirin vəzifəyə həmin adamı. Gəldi, fəaliyyət göstərdi, özünü doğrultdu da həmin adam. Ona görə o vaxt gərək gələrdiniz".

Heydər Əliyev bizimlə görüşdüyü dönəmdə Naxçıvanda fəaliyyət göstə­rirdi. Ona görə deyirdi ki, indi mənim burada səlahiyyətim yoxdur, amma Naxçıvana gəlin, orada nə şərait istə­yirsiniz, sizə yarada bilərəm. Qeyd etdi ki, orada mənim stolumun üstündə Le­ninin büstü var idi, onu atdıq, Məhəm­məd Əmin Rəsulzadənin büstünü qoy­muşuq, onun bayrağını asmışıq. Görüş belə oldu...”

R.Rəsulzadə Azərbaycan Televizi­yasına müsahibəsində bildirib ki, atası­na qarşı dəfələrlə təxribatlar törədiblər. Hətta Məhəmməd Əmin Rəsulzadənin vəfatından istifadə etmək istəyənlər də olub: "1955-ci ildə atamı çağırdılar ki, atanız Ankarada vəfat edib, getmək istəyirsinizmi? Təbii ki, atamı Ankaraya müəyyən şərtlərlə göndərirdilər. Atam 35 yaşında idi, bilirdi ki, şərtlərə məxfi işlərlə məşğul olmaq, kimlərləsə əlaqə yaratmaq da daxildir. Atam dedi ki, get­mək istəmirəm".

Rais Rəsulzadə Bakıya niyə gəldi­yini də söyləyib: "1965-ci ildə Bakıya gəldim. Atam etiraz eləyirdi. Amma mən hər şeyi bilirdim, deyirdim ki, ədaləti bərpa eləməliyəm".

M.Ə.Rəsulzadənin yadigarı ata­sının son arzusunu açıqlayıb: "Atam vəsiyyət eləmişdi ki, vətəndə dəfn olunsun. Kimsə gəlib Heydər Əliyevə Rəsulzadənin oğlunun vəfat etdiyini deyəndə soruşmuşdu ki, siz hələ onu gətirməmisiniz? Ondan sonra xəbər al­dıq ki, təyyarə gəlir. Gecə ilə gəldilər, apardıq, Novxanıda babasının yanın­da dəfn elədik".

Müstəqllik Heydər Əliyevin həyatının əsas qayəsidir. Azərbaycan xalqının təkidli tələbi ilə ikinci dəfə hakimiyyətə gəldiyi ağır dövr haqqında Heydər Əliyev özü belə deyir : “Azərbaycan Respublikası­nın bu ağır dövründə bu yükü öz üzə­rimə götürmüşəm. Götürmüşəm ona görə yox ki, bəziləri bu vəzifəyə can atırlar. Götürmüşəm ona görə ki, öz ba­cı-qardaşlarıma, öz doğma Vətənimə , öz doğma vətəndaşlarıma, öz doğma torpağıma xidmət edim. Dəfələrlə de­mişəm, həyatımın son dəqiqəsinə qə­dər mən bu xidməti edəcəyəm. Heç bir şey məni qorxutmur, heç bir şey məni çəkindirmir. Mən bütün bu təxribatların, terrorların qabağında durmuşam və duracağam. Azərbaycanın müstəqliliyi­ni qorumuşam və qoruyacağam”. 

Heydər Əliyev: "Əgər hansı bir namərd gülləsi, hansı bir terrorçu gül­ləsi məni həyatdan götürərsə, mə­nim özüm də, mənim övladlarım da müstəqil Azərbaycanın yaşaması yo­lunda qurban olmağa hazırıq!"

Heydər Əliyev öz siyasi varisi­ni məhz bu ruhda tərbiyə etmişdir.Müstəqillik onun böyük şövq ilə yetiş­dirdiyi uğurlu siyasi varis İlham Əliye­vin artıq həyat kredosuna çevrilmişdir.

Estafeti uğurla davam etdirən İlham Əliyev 30 illik işğala, 200 illik məğlubiyyət sindiromuna 44 günə son qoydu. Artıq Qafqazda sülh prosesinin fundamental şəkildə yaradılması üçün ciddi siyasi diskussiyalar davam edir.

Artıq Azərbaycanın ərazi bü­tövlüyü və suverenliyi tam təmin edilidikdən sonra böl­gədə yeni reallıqlar, yeni çağırışlar diktə edir. Bu reallıqların əsas hərəkət­verici qüvvəsi Qafqazın şəriksiz siya­si lideri, müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevdir. 

Bu günlərdə ADA Universitetin­də “Cənubi Qafqaza yeni baxış: mü­naqişədən sonra inkişaf və əməkdaş­lıq" adlı beynəlxalq konfransda çıxış edən cənab İlham Əliyev bu məsələləri geniş şəkildə müzakirə edərək çox vacib məqamlara toxunub. Bildirib ki, biz ailə üzvlərini itirmiş, özlərinin doğma yurdlarında yaşamaqla bağ­lı fundamental hüquqlardan məhrum edilmiş insanların taleyini bir kənara qoya bilmərik. Biz Ermənistan ordusu tərəfindən törədilmiş vəhşilikləri unuda bilmərik. Biz heç vaxt Ermənistan və qondarma “Dağlıq Qarabağ rejimi”nin rəhbərliyi tərəfindən törədilmiş Xocalı soyqırımını və günahsız qurbanların xatirəsini unutmayacağıq. Bu səbəb­dən həmin yaddaşın bizimlə qalacağını anlamaq olduqca vacibdir. Bu yaddaş qəlblərimizdə yaşayacaq.

Lakin cənab İlham Əliyev sülh ax­tarışlarının birtərəfli ola bilməyəcəyini vurğulayır: “Biz münaqişədən sonrakı inkişafdan danışırıq və gələcək barışı­ğa apara biləcək müəyyən elementlər üzərində diqqətimizi cəmləşdirməli­yik. Lakin Ermənistanda o qədər uzun müddət dövründə Azərbaycana qarşı demonizasiya siyasəti, uydurmalar, azərbaycanlıları düşmən, Azərbayca­nın isə sanki Ermənistanı və Qaraba­ğı işğal edən formada təqdimatı hökm sürüb ki, cəmiyyətin bunun əksini dərk etməsi üçün vaxt tələb olunacaq. Yal­nız müharibə zamanı deyil, biz mühari­bədən sonra da eyni davranış nümayiş etdirdik. Biz 1500-dən çox erməni əs­gərinin cəsədlərini Ermənistana təhvil vermişik. Biz Rusiya sülhməramlıları ilə birlikdə axtarış əməliyyatlarında işti­rak edirik. Onu da deməliyəm ki, Birinci Qarabağ müharibəsində bizim 4 min hərbçimiz itkin düşüb və bir cəsəd belə bizə qaytarılmayıb. Budur, aramızda olan fərq. Biz dəmir yolumuz vasitəsilə Rusiya sülhməramlı qüvvələrinə ma­neəsiz nəqliyyat və logistika dəstəyini təmin edirik. Onlar dəmir yolu vasitəsilə yüklərini Bərdəyə daşıyır. Bu yüklərin hava yolu ilə İrəvana, oradan isə 5-6 saat avtomaşınlarla Laçın dəhlizindən daşınmasından daha tez və ucuz başa gəlir. Mən digər çoxsaylı nümunələr sadalaya bilərəm”.

Bu gün Azərbaycan sürətli inkişaf mərhələsindədir. Dünya dövlətlərinin uzun illər boyu həll edə bilmədikləri problemləri özü həll etdi. Bütün bun­ları, təbii ki, sıradan bir hadisə kimi qiymətləndirmək olmaz. Bunu dəqiq düşünülmüş və hesablanmış siyasət və strategiyanın, həmrəyliyin, güclü iqtisadiyyatın və siyasi varisliyin son nəticəsi kimi qiymətləndirmək lazım­dır. Cənab İlham Əliyev haqlı olaraq Azərbaycanın işıqlı gələcəyinin məhz Heydər Əliyev siyasi kursu ilə bağlı olduğunu qeyd edir. Bu siyasi kursun elmi şəkildə öyrənilməsi həm siyasət­çilər, həm də tədqiqatçılar üçün zəruri­dir. Çünki bu siyasi kurs Azərbaycanın uzun müddətli parlaq gələcəyini müəy­yən edəcək.

Sadiq QURBANOV,
Milli Məclisin Təbii ehtiyatlar, energetika və ekologiya komitəsinin sədri