Şuşa Bəyannaməsini necə unutmaq olar?
Tərəflərdən hər hansı birinin fikrincə, onun müstəqilliyinə, suverenliyinə, ərazi bütövlüyünə, beynəlxalq səviyyədə tanınmış sərhədlərinin toxunulmazlığına və ya təhlükəsizliyinə qarşı üçüncü dövlət və ya dövlətlər tərəfindən təhdid və ya təcavüz edildiyi təqdirdə, Tərəflər birgə məsləhətləşmələr aparacaq və bu təhdid və ya təcavüzün aradan qaldırılması məqsədilə BMT Nizamnaməsinin məqsəd və prinsiplərinə müvafiq təşəbbüs həyata keçirəcək, bir-birinə BMT Nizamnaməsinə uyğun zəruri yardım göstərəcəklər.
Azərbaycan və Türkiyə prezidentlərinin imzaladığı Müttəfiqlik fəaliyyəti haqqında Şuşa Bəyannaməsindən
Bəlkə kimsə mənə irad tutacaq ki, rəsmi dövlət qəzeti üçün hazırlanmış materialda hansısa ölkənin ( hətta, o dövlətin oyuncaq, forpost olduğu dəfələrlə qeyd edilsə belə – İ. M.) başçısını riyakarlıqda, iküzlülükdə, terroru, təxribatı, işğalı dəstəkləməkdə ittiham etmək doğru deyil. Əgər elə bir irad eşitsəm, deyərəm ki, Nikol Paşinyanın adına həmin “epitetləri” Ermənistan ziyalıları neçə ildir ki, az qala hər gün yapışdırırlar. Düz edirlər. Çünki Nikol təkcə yalançı, fırıldaqçı, boşboğaz deyil. O, həm də anlamaz adamdır.
Əgər nəyisə anlaya bilsəydi 44 günlük İkinci Qarabağ müharibəsinin yekunlarından nəticə çıxarardı. İndi müxalifətçiləri ittiham etmək üçün deyir ki, İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı kimlərsə ( Robert Koçaryan və Serj Sarkisyanı nəzərdə tutur) qaçıb gizlənmişdi. Bəs özü harada idi? Kapitulyasiya aktını harada oturub imzalamışdısa, erməni ekspertlər hələ də öyrənə bilmirlər. Fərasətsizliyinə və digər mənfi keyfiyyətlərinə, utancgətirən əməllərinə haqq qazandırmaq üçün dəfələrlə deyib ki, mən həmin üçtərəfli bəyanatı imzalamasaydım, daha 20 min əsgərimiz ölə bilərdi. Bəs indi nə oldu? İndi niyə həmin 20 min əsgərin ölümə göndərilməsinə göstəriş verirsən?
Kütləvi informasiya vasitələrinin son günlər yaydığı çoxsaylı məlumatlar açıq-aydın sübut edir ki, Ermənistan rəhbərliyi hərbi əməliyyatların yenidən başlanmasına zəmin yaratmağa çalışır. Bildirilir ki, qanunsuz erməni quldur dəstələrinin üzvləri Qarabağ iqtisadi rayonunun yaşayış məntəqələrinə müxtəlif artilleriya qurğuları və hərbi texnika toplayır və burada atəş mövqeləri hazırlayırlar. “Humanitar yük” şousu nəticə vermədiyinə görə, ənənəvi terror və təxribat ssenarilərini işə salmağa çalışırlar.
Məqsəd nədir? Məqsəd hərbi əməliyyatları yenidən başlamaq və münaqişəyə Rusiya, İran və ya Fransanın da qarışmasına nail olmaqdır. Unudurlar ki, Rusiya rəhbərliyi Kremli elə bir bataqlığa salıb ki, bu ölkə hələ bir neçə ilə həmin vəziyyətdən çıxa bilməyəcək. Ona görə də Kreml rəsmiləri İrəvana “münaqişənin həllini gələcəyə saxlayın! – komandasını verməkdən o yana keçə bilməyəcək. Üstəlik, Moskva Ukrayna məsələsinə görə çoxsaylı sanksiyalarla üzləşdiyinə görə onlar hələ hansısa forpost ölkənin çağırışlarına, yalvarışlarına məhəl qoymaq halında deyillər.
Həm işğal dövründə, həm də İkinci Qarabağ müharibəsi günlərində İrəvanın əsas himayədarlarından olan İran İslam Respublikası isə özü üçün elə bir daxili problem yaradıb ki, indi artıq İrəvanın əvəzinə, kiminləsə düşmənçilik etməyə nə marağı var, nə də gücü. Bir tərəfdən də, rəsmi Tehran Şuşa Bəyannaməsi ilə yaxşı tanış olub. İran rəsmiləri həmin sənəddə yazılanların fərqindədirlər. Yəni İrəvan tədricən bu dayaqdan da məhrum olur.
İrəvanın digər “bacısı” Paris isə Laçın nəzarət-buraxılış məntəqəsi önündə toyuq yumurta üstündə oturan kimi, sakitcə mürgü vuran “Volvo” “tır”larının yanında dayanmaq üçün bir maşın “humanitar yük” göndərməklə öz işini bitmiş hesab etdi.
Dehli isə həm coğrafi baxımdan, həm də Cənubi Qafqazdakı münaqişəyə hansısa bağlılıq baxımından çox uzaqdır. Erməni mətbuatı yazır ki, Hindistan rəhbərliyi Cənubi Qafqazda sülh yaradılmasının tərəfindədir. Əvvəla, sülh tərəfdarı olan ölkə münaqişədəki tərəflərdən hansınasa silah göndərməz. Hətta, o silahlar köhnə və yararsız olsa belə. İkinci, rəsmi Dehli, həqiqətən, sülh tərəfdarıdırsa, onda nə üçün on illər boyu davam edən Kəşmir münaqişəsinin həllinə nail ola bilmir? Çünki mövqeləri ədalətli deyil. Ədalətli mövqeyi olmayan kiminsə ermənilərin dərdinə dərman tapacağı da absurd və gülüncdür.
Ona görə də iş qalır Rusiya “sülhməramlılarının” köməyi ilə Qarabağa gətirilmiş İŞİD və PKK tör-töküntülərinə. Paşinyan və ətrafındakılar anlaya bilmirlər ki, məlum Şuşa Bəyannaməsini imzalayaraq üzərinə çoxsaylı öhdəliklər götürmüş Rəcəb Tayyib Ərdoğan Türkiyə rəhbərliyinə gəldiyi gündən bəri PKK deyilən qaniçənlərin qəniminə çevrilib. Onların ən zəhərlisini dünyanın o biri başından tutub İmralıya gətirən Türkiyə üçün Qarabağdakı PKK silahlılarını dənə-dənə toplayıb təhlükəsizləşdirmək nə problemdir ki? Ümumiyyətlə, Şuşa Bəyannaməsi ölkələri üçün Qarabağda heç bir problem yoxdur. Əlavə edək ki, İraq Şam İslam Dövləti də Türk Ordusunun əlinin duzunu az görməyib. Ona görə də Qarabağa gətirilmiş İŞİD və PKK qüvvələri Ermənistanın hansısa arzusunu reallaşdırmaq gücündə deyil.
O ki qaldı, Ermənistan rəhbərliyinin BMT Təhlükəsizlik Şurasına ünvanladığı müraciətlərə, birmənalı olaraq deyə bilərik ki, həmin addım “saman çöpündən yapışmaq”dan başqa bir şey deyil. Çünki bu qurum ötən əsrin 90-cı illərində bir milyona yaxın azərbaycanlının hüquqlarının qorunması məqsədilə dörd qətnamə qəbul etmişdi. 30 il öz qətnamələrini icra etməyə gücü çatmayan həmin təşkilat indi yalan, uydurma, absurd məsələlərə baş qoşacaq? İnanmıram ki, BMT TŞ İrəvanın xahişlərinə görə Azərbaycan və Türkiyə kimi qüdrətli dövlətlərlə münasibətləri korlasın. Hər halda, hər şeyi zaman göstərəcək.
İttifaq MİRZƏBƏYLİ, “Xalq qəzeti”
