Ermənistanın paytaxtı İrəvanda keçirilən ağırlıqqaldırma üzrə Avropa çempionatının açılış mərasimində, ssenariyə uyğun olaraq, meydana gətirilən Azərbaycan Bayrağının yandırılmasından söz açacağıq. 

Əvvəla, onu deyək ki, sözüge­dən hadisə Ermənistan cəmiyyətində ölkəmizə münasibətdəki düşmənçilik mövqeyinin, belə demək mümkünsə, parlaq təzahürüdür. Əlbəttə, buna təəccüblənmədik. Düşmənçiliyi isə xüsusi vurğulamağımızın səbəbi var. Məsələ burasındadır ki, Ermənistan hakimiyyətinin təmsilçiləri, o cümlə­dən, baş nazir Nikol Paşinyan müxtəlif beynəlxalq platformalardakı çıxışların­da ölkəmizdə ermənilərə qarşı düşmən münasibətin olduğunu qabardır, öz aləmlərində xal qazanmağa çalışır­lar, bizi gözdən salmaq yolu tuturlar. Paşinyan buyurub öz ölkəsindəki ha­disəyə nəzərən “xal” qazana bilər! 

Bəli, erməni təbliğat maşını hər zaman azərbaycanlıların, guya, bar­bar olduqlarını dünyaya nümayiş etdi­rir və çalışırlar ki, “fikirləri” beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən qəbul olunsun. Məsələni, hətta, xüsusi strategiya ha­lına da gətiriblər. Mövcud fonda er­mənilərin, guya, sivil, dünya mədəniy­yətinə töhfələr vermiş bir xalq obrazı yaradılır, təqdimatı aparılır. Ermənistan dövləti və siyasiləri də buyurub mötə­bər yarışda Azərbaycanın Dövlət Bay­rağına həqarətin, nə dərəcədə sivillik olduğuna aydınlıq gətirsinlər... 

Təbii, biz demirik ki, Azərbaycanda Ermənistan bayrağı yandırılmayıb. 44 günlük müharibə zamanı ölkənin bay­rağını, az qala, hər kəs öz avtomobi­linin arxasına bağlayıb yollarda sürü­yürdü. Ancaq bu hərəkətlər, ümumən, müharibənin ruhundan irəli gəlirdi. İndi müharibə yoxdur. Ancaq Ermənistan­da Azərbaycan Bayrağı yandırılır. Özü də beynəlxalq idman tədbirində. Yəni siyasətə daxil olmayan bir müstəvidə. Azərbaycanda isə erməni idmançılara qarşı heç vaxt belə münasibət göstə­rilməyib. Bu baxımdan, 2015-ci ildə ke­çirilmiş I Avropa Oyunları ən yaxşı nü­munədir. O vaxt Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev fəxri kürsüdə yer almış Ermənistan idmançısının əlini sıxmış, ona medal təqdim etmiş, habelə, əl hərəkətləri ilə zaldakı ajiotajı sakitləş­dirərək erməni idmançının da alqış­lanmasını təmin etmişdi. Dövlətimizin başçısı idmanla siyasətin qarışdırılma­masının örnəyini göstərmişdi.

Bəli, hansısa erməninin Azərbay­cana və azərbaycanlılara, bütövlükdə, türklərə nifrət bəsləməsi mümkündür. Hər nə qədər olsa, bizə qarşı hiddət və qəzəb hissi ermənilərin xislətindən, ti­pik xəstəliyindən irəli gəlir. Belə bir de­yim var: “Erməni anaları öz övladlarına türklərin düşmən olduğunu beşikdəcə anladırlar”. Heç şübhəsiz, İrəvanda bayrağımızı yandıran da beşikdə “tər­biyə” görmüş dığalardan biridir. Anası tərbiyə verib. Ailədə ata olmayanda və ya atanın kimliyi bilinməyəndə vəziy­yətin belə mürəkkəb şəkil almasında təəccüblü heç nə yoxdur... 

Ancaq Ermənistanda dövlət adlı bir şey var. O dövlət, prinsip etibarilə, bü­tün məqamları hesablamalıdır. Onun düşünən beyin mərkəzi olmalıdır. Dü­şünməlidir ki, nüfuzlu idman yarışında Azərbaycan Bayrağının yandırılması, eləcə də Türkiyə Bayrağı meydana gə­tiriləndə fitə basılması, hay-küy qopa­rılması, ilk növbədə, təşkilatçının özü üçün zərərlidir. Hər halda, Ermənista­nın müvafiq qurumu əvvəldən bildir­məliydi ki, hazırkı vəziyyətlə əlaqədar Azərbaycan idmançıları İrəvana gəl­məsinlər. Yəni, bu müstəvidə müəyyən əsaslandırma aparılması mümkün idi. Dünya dağılmazdı. Bir idman yarışına qatılmasaq da olardı. Ancaq indi, ölkə­mizin idmançıları Ermənistandadır və onların gözü qarşısında dövlətimizin bayrağı yandırılır. Sual yaranır: azər­baycanlı atletlərin İrəvana gəlmələrinə etiraz olunmamışdı ki, onlara təmsil et­dikləri dövlətin bayrağının yandırılma­sını izlətdirsinlər?! 

Məsələni belə kateqorik qoyma­ğımızın səbəbi var. Əlbəttə, Ermə­nistanın aidiyyatı hakimiyyət orqanı dünyaya xoş gəlməməsindən çəkinib deməzdi ki, Azərbaycan idmançıları yarışa qatılmasınlar. Ancaq o zaman, təşkilatçılar, mütləq qaydada, auditori­yanı nəzərə almalı idilər. Bilməli idilər ki, açılış mərasiminin keçirildiyi zalda anasından azərbaycanlılara və türk­lərə nifrət bəsləmək tərbiyəsi görmüş insancıqlar toplaşıblar. Yəni, hər an fors-major yarana bilər. Bu, ciddi şəkil­də nəzərə alınmırsa, deməli, Azərbay­can Bayrağının yandırılması planlaşdı­rılmış hadisədir. Heç şübhəsiz ki, məhz belədir.

Aydın görünürdü ki, hansısa atasın­dan bixəbər məxluq asanlıqla səhnəyə daxil oldu, bayrağı götürdü və ona od vurdu. Ardınca, guya, mühafizəçilər­dən kiminsə onu neytrallaşdırmaq istə­yi, arxasınca qaçması səhnəsi. Xeyri yoxdur, çünki həmin zat öz işini gördü, “şousunu” göstərdi. 

Düşünülə bilər ki, bu “şou”nun Er­mənistan dövlətinə zərəri var? Əlbəttə, zərəri var. Ən azı, ağırlıqqaldırma üzrə beynəlxalq qurumlar və turnirin xaric­dən olan təşkilatçıları məsələni nəzərə alacaqlar. Azərbaycan tərəfi də möv­cud istiqamətdə müvafiq işlər apara­caq və çalışacaq ki, hadisə pislənilsin, Ermənistana hansısa məhdudiyyətlər tətbiq edilsin və sair. Ancaq nəzərə alsaq ki, olay planlaşdırılıb və bu, gün kimi aydındır, o zaman verilən mesaj üzərində dayanaq. Onu da nəzərə alaq ki, açılış mərasimində baş nazir N.Pa­şinyanın özü də iştirak edirdi. Deməli, “mesaj” onun gözü önündə verilirdi. Tam mümkündür ki, “ssenari” baş nazi­rin aparatında hazırlanıb. Nə qədər ol­masa da, iqtidara küçələrdə iğtişaşlar, yanğınlar törətməkdən gəliblər. Yəni, bu işdə “ustadırlar”. 

Bəli, Ermənistan dövləti dünyaya göstərmək istəyir ki, ermənilər azər­baycanlılara qəzəb hissi ilə yanaşır­lar. Nəticə: Qarabağ ermənilərinin Azərbaycanın yurisdiksiyası altında yaşamaları mümkün deyil. Həm də ona görə mümkün deyil ki, onların, xüsusən, Ermənistandakı soydaşları azərbaycanlılara nifrət bəsləyirlər. Qa­rabağ erməniləri isə fikirlərini ötən il bildiriblər. Bu mənada, Xankəndidə Pa­şinyan iqtidarı tərəfindən Azərbaycana qarşı təşkil olunmuş etiraz mitinqlərini yada salaq... 

Sonda bir məqama da diqqət ye­tirək. Vurğuladığımız kimi, baş nazir N.Paşinyan da Azərbaycan Bayrağı­na həqarətli yanaşmanın baş verdiyi məlum açılış mərasimində idi. O, top­lantıda çıxış da etdi və bildirdi ki, ağır­lıqqaldırma üzrə Avropa çempionatının Ermənistanda təşkili ölkənin üzərinə düşən ağırlıqları qaldırmaq əzminin nümayişidir. 

Bəli, nümayiş Azərbaycan Bayrağı­nın yandırılması idi və bunun ağırlığı, heç şübhəsiz, olacaqdır. Ermənistan hakimiyyəti Azərbaycanla münasibət­lərin normallaşmasına, Cənubi Qafqaz­da sülhə əngəl törətməklə, qeyri-kons­truktiv mövqe tutmaqla, üzərinə çox böyük ağırlıqlar götürməkdədir. Xü­susən də son dövrlərdə. Həmin ağırlıq­ların üstünə bayraq insidenti də gəldi. Görünür, Paşinyan və onun “vələdüz­zina” Ermənistanı ağırlıqların altından çıxa bilməyəcəyinin fərqində deyil. Söhbət idmandan və ağırlıqqaldırma üzrə Avropa çempionatından gedirsə, o zaman, obrazlı desək, bu idman nö­vündəki daşların Paşinyanın başına düşəcəyi qaçılmazdır. 

Ə.RÜSTƏMOV, “Xalq qəzeti”