Əslində, beynəlxalq tədbirdə bayrağımızı yandırmaqla ermənilərin cılız xislətini nümayiş etdirən dizayner-dığanın bu hərəkətini kütlənin “qəhrəmanlıq” kimi qələmə verməsi, bu davranışı alqışlaması hayların sivil millət olmadığını bir daha dünyaya göstərmiş oldu. 

11 aprel təxribatının ardınca haylar Azərbaycana qarşı daha bir vandallıq aktı törədiblər. İrəvanda keçirilən Ağır Atletika üzrə Avropa çempionatının açı­lış mərasimində Azərbaycanın Bayrağı yandırılıb. İdman-konsert kompleksində təşkil olunan təntənəli açılış mərasiminin gedişində tədbirin dizayneri Aram Nikol­yan Azərbaycan Bayrağını idmançımızın əlindən qaparaq ona od vurub və qaça­raq zaldan çıxarıb. Oxşar təxribat zala qardaş Türkiyənin bayrağı gətirilən za­man da baş verib. Bu dəfə erməni azar­keşlər zalda fit çalıblar. Təkilatçılığına və təhlükəsizliyinə görə rəsmi İrəvanın birbaşa məsuliyyət daşıdığı beynəlxalq idman tədbirində törədilən bu vandallıq aksiyasını dünyanın 40 ölkəsindən 389 idmançı canlı, milyonlarla tamaşaçı vizu­al izləyib. 

Vətənsizlərdə bayraq duyğusu olmur

Nə fərd, nə də dövlət səviyyəsində torpaq və bayraq hissi olmayanın “mil­ləti millət edən” bu atributlara barbar münasibətinə də məhz bu konteksdən yanaşmaq lazımdır. Bu həqiqəti hayların son iki yüz il ərzində “miatsum” fəaliyyəti dəfələrlə ortaya çıxarıb. Köçürüldüklə­ri ərazilərdə erməni xaçlı daş parçası basdıran, üstündən əlli, yüz il keçəndən sonra o daşı çıxarıb özlərinə yalançı ta­rix uyduran, ardınca həmin əraziyə iddia edən bir qövmdə yurd, vətən duyğusu, bayraq hissi necə formalaşa bilər? Dia­lektikanın qanunları kimi, tarixi reallıq da bunun mümkünsüz olduğunu təsdiqləyir. Azərbaycan XİN Ermənistanda Ağır At­letika üzrə Avropa çempionatının açılışı zamanı bayrağımızın yandırılması ilə bağlı açıqlama yayıb. Məlumatda deyilir: “Ermənistanda Azərbaycana qarşı etnik zəmində kök salmış nifrətin təcəssümü olan bu aktı qətiyyətlə pisləyirik. Ermə­nistan hökuməti tədbiri təşkil edən tərəf kimi bu kimi hadisələrin qarşısını vaxtın­da almalı və müvafiq təhlükəsizlik təd­birləri görməli idi. Bu aktı törətmiş şəxs ilkin olaraq saxlanılsa da, onun sonradan təmtəraqlı alqışlarla azad edilməsi ciddi narahatlıq doğurur. Ermənistan tərə­fi nifrət zəminində bu cinayəti törətmiş şəxsi dərhal məsuliyyətə cəlb etməlidir”. Ermənistan elektron mediasının yazdı­ğına görə, 2013-cü ildən İctimai televi­ziyanın əməkdaşı olan Nikoyan yarışın açılış mərasiminə “mütəxəssis qismində” dəvət olunub və əvvəlcədən hazırlaşdığı hərəkətində “cinayət tərkibi olmadığın­dan” istintaq təcridxanasından sərbəst buraxıldıqdan sonra canlı efirə çıxaraq bunları deyib: “Mən İrəvanda Azərbay­can Bayrağının dalğalanmasını istəmir­dim. Və heç kim fikirləşməməlidir ki, er­mənilərə hansısa şəraitə uyğunlaşmağı öyrədə bilər”. Bəli, hayları düşdükləri şəraitə uyğunlaşdırmağa ehtiyac yoxdur, çünki onlar yeni məkana və coğrafiyaya o qədər çevik adaptasiya olurlar ki, az son­ra özlərini “evsahibi” kimi aparmağa baş­layırlar. Eynən Qarabağda olduğu kimi. 

Erməni nazir müavininin qırmızı yalanı

Ermənistanın paytaxtı İrəvanda ke­çirilən Ağır Atletika üzrə Avropa çempio­natının açılış mərasimində Azərbaycan Bayrağının yandırılması ilə bağlı ölkə­mizin Gənclər və İdman Nazirliyi və Milli Olimpiya Komitəsi birgə bəyanat yayıb­lar. Sənəddə bildirilib ki, “Ermənistanda belə bir nifrət mühitinin hökm sürdüyü, təhlükəsizliyin təmin edilmədiyi bir şərait­də psixoloji təzyiqlərə görə, “Azərbaycan idmançılarının yarışlarda normal şəkildə iştirakı mümkünsüzdür”. Bütün bunlar nəzərə alınaraq, Azərbaycan idmançıla­rının Vətənə qayıtması barədə qərar qə­bul edildiyi” göstərilir. 

“Сaliber.Az” saytının əldə etdiyi mə­lumata görə, Azərbaycan yığması üçün gecə saat 2.55-də İrəvan–Antalya aviareysinə əvvəlcədən biletlər sifariş veril­sə də, haylar “təhlükəsizlik” bəhanəsilə idmançılarımızı qaldıqları oteldən bu­raxmayıblar. Yəni, yarışda iştirakdan im­tinaya görə yığmamızın üzvlərini faktiki olaraq girov saxlayıblar. Axı, beynəlxalq miqyaslı tədbirin yarıtmaz təşkilatçılı­ğı bir yana, üstəlik, yarışın proqramının və reqlamentinin pozulmasına görə Ağır Atletika üzrə Ümumdünya və Avropa fe­derasiyalarının prezidentləri Muhammed Calud və Antonio Konflittinin hüzurunda da biabır olublar. 

Bəs, görəsən, bu mötəbər qonaqlar açılışında şəxsən iştirak və çıxış etdikləri yarışda törədilən siyasi təxribatı, biabır­çılığı baş nazir Nikol Paşinyanın nəzə­rinə çatdırıblarmı? Bayrağımızı yandıran Aram Nikolyan polis bölməsinə aparılsa da, az sonra sərbəst buraxılıb. Təxribat­çının vəkilinin ilkin ehtimalına görə, ona qarşı cinayət işi qaldırılmayacaq. 

Nümunəyə baxıb ibrət götürün! Hayastan mediasının yaydığı son mə­lumatlara görə, ölkənin elm-təhsil, mə­dəniyyət və idman nazirinin müavini Ka­ren Giloyan “Azərbaycan idmançılarının artıq Ermənistan sərhədini keçdiklərini” bildirib. Azərbaycan tərəfinin bu qərarı­nın “idman etikası nöqteyi-nəzərindən anlaşılmazlığa səbəb olduğunu” deyən nazir müavini, bu həyasızlığı azmış kimi, utanmazcasına İrəvanın yarışda təhlükə­sizliyin bütün standartlarına riayət etdiyini diqqətə çatdırır: “İrəvana gələn idmançı­ların heç bir problemi yaranmayıb və ya­rana da bilməzdi”. Əgər Hayastanın nazir müavini kameranın gözünə baxa-baxa qıpqırmızı yalan danışırsa, deməli, onun təmsil etdiyi kabinetin başında duran da eyni düşüncənin sahibidir. Hesab edək ki, baş nazirləri siyasətdə piyada oldu­ğu kimi, etika və mədəniyyət sarıdan da kasaddır. Bəs nümunədən görüb-götür­məyə nə deyəsən? 2015-ci ildə Bakıda təşkil olunmuş Birinci Avropa Oyunların­da boks yarışında ikinci pilləyə qalxmış Ukrayna yığmasının erməni əsilli idman­çısına gümüş medalı Prezident İlham Əliyev şəxsən təqdim etdi və qalibin əlini sıxdı. İdmandan siyasi məqsədlər üçün istifadənin nə vaxtsa kiməsə dividend gətirdiyini görən olmayıb. Erməni dığası bayrağımızı yandırmaqla, daşnak tör-tö­küntüləri onu alqışlamaqla nəyə nail ola­caqlar? Bəlkə sualı: Bu, nəyin göstərici­sidir? – şəklində qoyaq? Əlbəttə ki, bu, etnik nifrətin, erməni rasizminin, Azər­baycanofobiyanın aşkar nümunəsidir. Ölkələr, xalqlar arasında sülhə, xoşmə­ramlı anlaşmaya xidmət edən idmanın nəcib missiyasını, təməl prinsiplərini mis­kin hay xisləti ilə bulaşdıra bilməzsiniz. Qapalı idman zalında alovlanan o bay­raq indi Ermənistanla sərhədimizdəki bütün yüksəkliklərdə, həm də uzaqdan udquna-udquna baxdığınız Şuşa qala­mızın zirvəsində dalğalanır. Üçrəngli, ulduzlu-ayparalı, dövlətimizin və qüruru­muzun rəmzi olan bayrağımızın altından sual işarəsinə dönüb, boynunuzu əyərək keçəcəyiniz günlər uzaqda deyil. Heç uzaqda deyil. 

Rasim MUSABƏYOV, 

politoloq:

– İstənilən ölkədə hansısa işi görməyə həmişə hazır olan insanlar var. Amma burada ən vacib məqam ondan ibarətdir ki, Ermənistan bu yarışla bağlı öz üzərinə müəyyən məsuliyyət gö­türüb. Belə xoşagəlməz hadisələ­rin, təxribatların baş verməməsi üçün zəruri təhlükəsizlik tədbirlə­rinin görülməsi də İrəvanın borcu idi. Onlar buna ciddi yanaşma­yıblar. Yarışın açılış mərasimin­də hansısa yaramaz bayrağımızı götürüb yandırması ilə Azərbay­cana nə edə bildi? Heç nə! Əgər nəsə edibsə, o da ermənilərin özlərinə qarşı yönəlib. Yənu bu­nunla o, beynəlxalq tədbirin təş­kilatçılarının məsuliyyətsizliyini, bacarıqsızlığını nümayiş etdirmiş oldu. Küçədə, polis idarəsinin qarşısına toplaşan ermənilərin bu hərəkətə reaksiyası həm də onu göstərdi ki, haylar, özlərini təqdim etməyə çalışdıqları kimi, heç də sivil millət deyillər. Onların əksə­riyyəti həmin yaramazın tayıdır. 

Bütün hallarda bu hadisə onu göstərir ki, Ermənistan nə bir döv­lət, nə də ki, cəmiyyət kimi sağlam deyil, xəstədir. Özlərini mədəni, kübar kimi qələmə verməyə çalış­maları isə, sadəcə, imitasiyadır. İndi hansısa yaramaz o hərəkə­tilə Azərbaycana heç nə etməyib. Nə edibsə, özlərinə edib.

İmran BƏDİRXANLI, “Xalq qəzeti”