Erməni mediası Kiyevə qarşı “savaş açıb”
Azərbaycandan sonra Ukrayna da Qarabağdakı separatçı rejimin keçmiş rəhbəri Arayik Arutyunyanı axtarışa verib. Onun nədə təqsirli hesab edildiyinə aydınlıq gətirəcəyik. Ancaq əvvəlcə bildirək ki, 2020-ci ilin mayından separatçıbaşı postuna yiyələnmiş A.Arutyunyan barəsində 2020-ci ilin oktyabrında Azərbaycan Cinayət Məcəlləsinin 100.1, 100.2 (Təcavüzkar müharibəni planlaşdırma, hazırlama, başlama və ya aparma), 116.0.1, 116.0.6, 116.0.7, 116.0.8-1 (Silahlı münaqişə zamanı beynəlxalq humanitar hüquq normalarını pozma), 117.2 (Silahlı münaqişə zamanı cinayətkar əmr vermə), 120.2.1, 120.2.4, 120.2.12 (Qəsdən adam öldürmə), 186.3 (Əmlakı qəsdən məhv etmə), 214.2.1, 214.2.3 (Terrorçuluq), 218.3 (Cinayətkar birlik (təşkilat) yaratma), 279.3-cü (Qanunvericiliklə nəzərdə tutulmayan silahlı birləşmələri yaratma) maddələri ilə cinayət işi başlanılıb.
Araikin nə üçün Kiyevin qəzəbi ilə üzləşməsinə gəlincə, onun Rusiya–Ukrayna müharibəsində birincini aşkar şəkildə müdafiə etdiyi vurğulanmalıdır. Məlum olduğu kimi, Arutyunyan Rusiya Prezidenti Vladimir Putinə separatçı Donetsk və Luqansk bölgələrinin “müstəqilliklərinin” tanıması ilə bağlı təbrik məktubu göndərmişdi. Heç şübhəsiz, bu “təbrik” Kreml rəhbərinin analoji addımı Qarabağda atmaqda həvəsləndirmək məqsədini daşımışdı.
Əlqərəz, Ukrayna Təhlükəsizlik Xidməti Arayikin adını Ukraynanın “Sülhməramlı” saytının “Rusiya təcavüzünün ortaqları” məlumat bazasına əlavə edib. Ukrayna mətbuatının yazdığına görə, o, “Ukraynanın suverenliyinə və ərazi bütövlüyünə qəsd etməkdə”, “Rusiya-faşist işğalçılarının və terrorçularının şəriki” kimi tanınır.
Əlbəttə, A.Arutyunyan müharibə canisidir və tutduğu əməllərə görə mütləq qanun qarşısında cavab verəcəkdir. Diqqət çəkən məqam onun Ukrayna tərəfindən, belə demək mümkünsə, “persona non-qrata” elan edilməsindən sonra Ermənistan mediasında Ukrayna əleyhinə fikirlərin tirajlanmasıdır. Bu fikirlərdən gəlinən qənaət isə belədir ki, Kiyev rəhbərliyinin Rusiya ilə apardığı mübarizə yersiz və mənasızdır. Deməli, Ukrayna imkan verməli imiş ki, rus qoşunları gəlib ölkəni tutsunlar.
***
Erməni mediası və ekspert dairələri Ukraynanın Rusiyaya qarşı əks-hücumunun alınmadığını, boşa çıxdığını bildirib ölkəni, sanki, məsxərə predmetinə çevirməkdədirlər. Onlar, hətta, Kiyevə nə qədər ki, gec deyil, Moskvanın şərtlərini qəbul etmək “tövsiyəsi” də ünvanlayırlar. Ən maraqlısı və təzadlısı isə budur ki, Ukraynanın müharibə nəticəsində tamamilə acınacaqlı və dözülməz duruma düşdüyünü iddia edən erməni başbilənlər Qərbin ölkəyə dəstəyinin də səmərə vermədiyini, ümumən Qərbə bel bağlamağın düzgün olmadığını əsaslandırmağa çalışırlar.
Belədə sual yaranır: İndiki Ermənistan hakimiyyəti kimə bel bağlayaraq kimə qarşı çıxır? Cavab birmənalıdır – baş nazir Nikol Paşinyan administrasiyası Qərbə güvənib Rusiyanı saymazdan gəlir. Nəinki saymazdan gəlir, eyni zamanda, Moskvanı Cənubi Qafqaz siyasi akvatoriyasından çıxarmaq kimi son dərəcə təhlükəli oyuna baş vurub. İrəvan hazırda Ukrayna müharibəsi fonunda, faktiki olaraq, bölgədə Kremlə qarşı ikinci cəbhə açıb. Bunun müqabilində Arayik müdafiə olunur və Ukrayna rəhbərliyinin ona qarşı mövqeyinə qəzəb və hiddət püsgürülür.
Təsəvvür edin, Ermənistan mediası Ukraynanı Rusiyanın mülki hədəflərinə hücumda günahlandırır. Belə absurd iddia yəqin ki, ancaq erməni yastığının altından çıxa bilər. Aydındır ki, necə deyərlər, ayının min oyunu bir armudun başındadır. Armud isə Qarabağ avantürasıdır. Erməni mediası bildirir ki, A.Arutyunyanın axtarışa verilməsi, onun adının “qara siyahı”ya salınması rəsmi Kiyevin Ermənistana və “Artsax”a münasibətinin növbəti sübutudur. Belədə nəticəyə gəlinir ki, əslində, Ukrayna SSRİ dağılandan sonra başlanmış Qarabağ münaqişəsində həmişə Azərbaycanın tərəfində olub.
Onu da təsəvvür edin ki, Kiyevin Bakını diplomatik səviyyədə dəstəklədiyini yazan erməni mediası bir qədər də “irəli gedir” və bildirir ki, sən demə, İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı Azərbaycan Ordusunun tərkibində ukraynalı muzdlular da iştirak edib ermənilərə qarşı döyüşüblər. Hər halda, bunu erməni beyin mərkəzlərinin gün üzü görməmiş cəfəngiyyatı kimi də qiymətləndirmək mümkündür. Görəsən, belə beyin qıcqırması keçirənlər nə üçün bu vaxtadək susurdular? Gözləyirdilər ki, Arayik axtarışa verilsin, sonra danışsınlar?
Nəhayət, erməni mediasının, belə demək mümkünsə, Arutyunyan sevdalı anti-Ukrayna ritorikasındakı sonuncu məqama diqqət yetirək. Sən demə, N.Paşinyanın həyat yoldaşı Anna Akopyanı Kiyevə göndərməsi Ukrayna ilə dostluq dialoqu imiş. Ancaq qarşı tərəf Arayiki cinayətkar kimi tanımaqla, İrəvana adekvat olmayan cavab verib.
Ə.RÜSTƏMOV
XQ