Azərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyü uğrunda 2020-ci ilin payızında aparılan Vətən müharibəsinin çoxdan gözlənilən böyük bir zəfərlə başa çatdırılmasında Azərbaycan Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyevin televiziya vasitəsi ilə xalqa müraciətləri və xarici mediaya müsahibələri qələbənin zəruri informasiya təminatı olmaqla yanaşı, həm də çağdaş söz savaşının misilsiz örnəyi oldu.

Bu mövzuda müsahibimiz görkəm­li dilçi akademik, Milli Məclisin depu­tatı, Atatürk mərkəzinin rəhbəri Nizami Cəfərovdur.

– Nizami müəllim, tarixən, Ana di­limiz milli varlığımızı yaşadıb, xalqın tale savaşında misilsiz söz silah olub. Tariximizin ən çətin və şərəfli davası olan Qarabağ uğrunda Vətən mühari­bəsində də söz savaşı mütəşəkkilliyi və mübarizliyi ilə ən yüksək səviyyədə aparıldı. Prezident İlham Əliyevin sa­vaş əmrindən Qələbə təbrikinədək hər sözü, hər cümləsi çağdaş söz savaşı­nın da parlaq örnəyi oldu.

– Prezident İlham Əliyev, ümumiyyət­lə, bütün çıxış və açıqlamalarında ana di­limizə sevgi və sayğının, dil normalarına əməl edilməsinin ən yüksək nümunəsini sərgiləyir. Onun Ali Baş Komandan kimi müharibə dövrü nitqi isə müasir söz si­lahları, dil sursatı cəbbəxanası təsiri bağışlayırdı. Onun ana dilimizdə ifadə olunmuş irili-xırdalı bütün açıqlamaları, bir neçə baxımdan tarixi önəm daşıyır­dı. Onlardan biri də ana dilimizin həmin müraciətlərdə öz zəngin fonetik, leksik və qrammatik imkanları səviyyəsində tə­zahürü və ya iştirakı idi. 

Prezidentin müraciətləri, bir tərəfdən, cəbhədə gedən proseslər, əldə edilən qələbələr barədə ətraflı məlumatlar ve­rir, digər tərəfdən, xalqın mübarizə ruhu­nu, qələbə əzmini yüksəldir və nəhayət, üçüncü tərəfdən, gözlərimiz qarşısın­da cərəyan edən tarixi hadisələri idarə edə-edə siyasi, ictimai və fəlsəfi mahiy­yətini anladırdı. Və milli dövlətçilik mədə­niyyəti baxımından çox rəmzi və heyra­nedici idi ki, Azərbaycan Respublikasının dövlət dili – Azərbaycan dili respublikanın ərazi bütövlüyü uğrundakı mübarizəyə ilk günlərdən səfərbər olunmuşdu! Daha doğrusu, bu müharidə Ali Baş Koman­danın ana dili ilə ifadə olunmuş əmri ilə başlanmışdı. 

Ümumiyyətlə, dilin zənginliyi, refleksi­ya imkanlarının genişliyi ondadır ki, xalqa düşdüyü hər hansı fövqəladə hərəkət və idrak situasiyasında inamla xidmət edə, lazımi sözü, ifadəni, sintaktik konstruksi­yanı rahatlıqla ortaya qoya, dinləyənlə­rin – cəmiyyətin şəxsində isə rezonans verərək sosial əhval-ruhiyyə yarada bil­sin. Prezident İlham Əliyevin xalqa mü­raciətləri içərisində eləsi olmadı ki, öz ifadə texnologiyaları baxımından geniş reaksiya doğurmasın. Kommunikasiya nəzəriyyəsinə görə, nitq ünsiyyəti o halda uğurludur ki, adresantla adresat arasında söhbətin nədən getdiyi barədə tam miq­yaslı anlaşma var. 

– Əslində, II Qarabağ müharibəsi düşmən tərəfin söz savaşı açmasın­dan qaynaqlanmışdı. Erməni baş nazir sərsəmləyib demişdi: “Qarabağ Ermə­nistandır və nöqtə”. Düşmənin müda­fiə naziri ABŞ-da lovğalanıb bildirmiş­di ki, Azərbaycan müharibəyə başlasa yeni ərazilər itirəcək.

– Bəli düşmənin açdığı söz savaşı bu müharibənin detanatoru rolunda çıxış etdi. Üstəlik, irimiqyaslı hərbi təxribat da törədildi. Azərbaycan cəmiyyətinə uzun illərin təcrübəsindən aydın idi ki, ermə­nilərin orta əsrlərin sonlarından etibarən məlum etnik separatçılıq hərəkətlərinin davamı olaraq gəlib çıxdığı şovinist təca­vüzkarlığın nəticəsi kimi Ermənistan ar­tıq həddini aşmışdı. Məsələni həll etməli olan beynəlxalq missiyaların siyasi deq­radasiyaya uğraması imkan vermişdi ki, Ermənistanın ölkə başçısı məsuliyyətini itirərək sərsəmləsin... 

Azərbaycan Prezidentinin xalqa mü­raciətləri Prezident – Xalq qarşılıqlı an­laşma-ünsiyyətinin bir də ona görə klassik nümunəsi idi ki, praktik olaraq Vətən mü­haribəsinin hüdudlarını da aşaraq, baş­lanğıcdan sona qədər öz kommunikativ effektini nəinki itirmədi, əksinə, bu gün də Xalqda belə bir təsəvvür var ki, həmin mü­raciətlər heç zaman bitməyəcək... 

Azərbaycan Prezidenti, Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin Ali Baş Koman­danı İlham Əliyevin xalqa ilk müraciəti sentyabrın 27-də oldu. Müraciət belə başladı: “Bu gün səhər Ermənistan si­lahlı qüvvələri bir neçə istiqamətdən müxtəlif növ silahlardan, o cümlədən, ağır artilleriyadan istifadə edərək bizim yaşayış məntəqələrimizi, eyni zamanda, hərbi mövqelərimizi atəşə tutmuşdur. Düşmən atəşi nəticəsində mülki əhali və hərbçilərimiz arasında itkilər, yaralanan­lar var. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin! Onların qanı yerdə qalmayacaqdır. Azər­baycan Ordusu hazırda düşmənin hərbi mövqelərinə atəşlər, zərbələr endirir”.

Prezident sonra əlavə etdi: “Ermə­nistanın bizə qarşı təxribatları bu fakt­larla bitmir. Bu yaxınlarda bizim qədim Azərbaycanın qədim şəhəri olan Şuşada qondarma kriminal xunta rejiminin baş­çısının “andiçmə” mərasimi keçirilmiş­dir. Bu, təxribat deyilmi? Bu, bizə qarşı təhqirdir. Onlar hesab edirdilər ki, biz bu təhqirlə barışacağıq, razılaşacağıq. On­lar bizi şüurlu şəkildə təxribatlara çəkirlər və bunun acı nəticələrini görəcəklər. Bu yaxınlarda qondarma “Dağlıq Qarabağ respublikası” parlamentinin qədim Azər­baycan şəhəri – Şuşaya köçürülməsi haqqında qərar qəbul edildi. Bu, növbəti təxribatdır. Mən artıq bir neçə dəfə de­mişdim, o cümlədən, bu yaxınlarda BMT kürsüsündən demişdim ki, Ermənistan yeni müharibəyə hazırlaşır, Ermənistan dayandırılmalıdır və dayandırılacaqdır”. 

– Əlbəttə, Prezidentin yaranmış situasiyanı bu incəliklə və dəqiqliklə ifadə etməsi göstərirdi ki, artıq Azər­baycanın öz ərazi bütövlüyünü öz gü­cünə, hərbi yolla müdafiə etməkdən başqa yolu qalmayıb.

– Xalqımızda bir deyim var: “Vur deməklə vurmaq yarıdır”. Bu müraciət də “vur!” demək idi. Ona görə niyə vur deyildiyi də əsaslandırılırdı. Lakin başqa məlumatlar da var idi ki, hər biri bütün de­talları ilə xalqın nəzərinə çatdırılırdı. 

Təcavüzə məruz qalan tərəfə gəldikdə isə Prezident dedi: “Azərbaycan heç bir təxribata əl atmamışdır. Azərbaycan, sa­dəcə olaraq, öz maraqlarını müdafiə edir, öz mövqeyini dəstəkləyir və öz siyasətini alnıaçıq aparır. Biz dəfələrlə bəyan etmişik ki, Dağlıq Qarabağ əzəli tarixi Azərbaycan torpağıdır və bu, həqiqətdir. Ermənista­nın baş naziri deyəndə “Qarabağ Ermə­nistandır”, bu, yalandır. Mən deyəndə ki, “Qarabağ Azərbaycandır”, bu, həqiqətdir. Bütün dünya Dağlıq Qarabağı Azərbay­canın ayrılmaz hissəsi kimi tanıyır. Tarixi ədalət bizim tərəfimizdədir. Çünki bu, bi­zim doğma, dədə-baba torpağımızdır. Beynəlxalq hüquq bizim tərəfimizdədir. Bütün beynəlxalq təşkilatlar Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanıyır. Bütün ölkələr Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanıyır”.

Azərbaycan Prezidenti xalqa müra­ciətini tarixə əbədi olaraq yazılmış bu sözlərlə tamamladı: “Bizim mövqeyimiz beynəlxalq hüquqa və ədalətə əsaslanır. Biz öz torpağımızda vuruşuruq. Bu gün Azərbaycan Ordusu Azərbaycan torpaq­larında düşmənə sarsıdıcı zərbələr endi­rir. Bu gün Azərbaycan Ordusu öz torpa­ğında Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü qoruyur, müdafiə edir. Erməni əsgərinin bizim torpağımızda nə işi var?! Ermənis­tan ordusunun bizim torpağımızda nə işi var?! Heç kəs üçün sirr deyil ki, “Dağlıq Qarabağ ordusu”nun tərkibində olan şəxsi heyətin 90 faizi Ermənistan vətən­daşlarından ibarətdir. Ermənistan işğalçı dövlətdir, bu işğala son qoyulmalıdır və son qoyulacaqdır. Biz haqq yolundayıq. Bizim işimiz haqq işidir. Biz zəfər çalaca­ğıq! Qarabağ bizimdir, Qarabağ Azərbay­candır!” 

– Beləliklə, hər cəhətdən təmkinli, müharibənin qaçılmaz olduğunu eti­raf, qələbənin isə yaxında olduğunu sübut edən, Ermənistanın günahı uc­batından baş verən hadisələrin mahiy­yətinə varan, ən əsası isə, Azərbay­canın öz ərazi bütövlüyünü, xüsusilə Qarabağ uğrunda müharibəsinin haqq işi olduğunu təsdiqləyən bu müraciət­lə ana dilimiz də Vətən müharibəsinə daxil oldu.

– Bu müharibənin gedişində Azər­baycan Prezidentinin xalqa oktyabrın 4-dəki ikinci müraciət ilk qələbə xəbərləri ilə başladı: “Əziz həmvətənlər. Bu gün Cəbrayıl şəhəri və Cəbrayıl rayonunun doqquz kəndi işğaldan azad edildi. Bu tarixi hadisə münasibətilə bütün Azər­baycan xalqını ürəkdən təbrik edirəm”. Prezident hər cəhətdən real, qələbə se­vinci bəxş edən informativ məzmunlu mükalimələrdən sonra, Vətən müharibə­sinin uğurla getdiyini elan etdi. Məsələ burasındadır ki, Azərbaycan xalqı Ali Baş Komandana inanırdı, işğal olunmuş ərazilərin ya sülh, ya da hərb yolu ilə qa­yıdacağına əmin idi. Bununla belə, möv­cud beynəlxalq münasibətlər şəraitində heç də birbaşa hərəkət etmək, problem ətrafındakı vəziyyəti hər dəfə xalq-iqtidar məsləhətləşmələri səviyyəsindən izah eləmək mümkün deyildi. 

Azərbaycan ordusu isə bir həftə idi ki, başlamış, nəinki ölkədə, regionda, bütün dünyada böyük əks-səda vermiş “proble­min hərbi həlli yoxdur” mifini bir andaca altüst etmiş hücumu ilə artıq tarix yazırdı: “Bilirsiniz, bir həftədir ki, Azərbaycan öz ərazi bütövlüyünün bərpası uğrunda mü­barizə aparır. Döyüş meydanında əsgər və zabitlərimiz qəhrəmanlıq göstərir, düş­mənə sarsıdıcı zərbələr endirir, düşməni yerinə oturdur, düşməni torpaqlarımız­dan qovur, canı-qanı bahasına. Bu şərəfli missiya tarixdə öz yerini tapacaqdır. Biz bu gün xalqımızın və dövlətimizin yeni tarixini yazırıq, şanlı tarixini yazırıq”.

Ümumiyyətlə, müraciət mətnlərinin dili üzərindəki araşdırmalar göstərir ki, Prezident Azərbaycan xalqının, Azər­baycan Ordusunun gücünü, qüdrətini həmişə qeyd edirdi, ancaq hər dəfə bu gücün, qüdrətin missiyasının məhz vic­danlı sülh yaratmaqdan ibarət olduğunu deyirdi: “Biz bütün şəhərləri bərpa edə­cəyik. Ermənilər tərəfindən dağıdılmış bütün məscidlərimizi bərpa edəcəyik. Bu bölgələrə həyat qayıdacaq. Biz ermənilər tərəfindən bizim tarixi adlarımızı dəyişdi­rib tarixi saxtalaşdırmaq, eyni zamanda, Azərbaycan xalqının tarixi-mədəni irsini silmək cəhdlərinə son qoyduq. Bizim ya­şayış məntəqələrinin tarixi adları bərpa edilir və bərpa ediləcəkdir. Biz öz torpağı­mızda döyüşürük, vuruşuruq. Bizim ərazi bütövlüyümüz bərpa edilməlidir və biz haqq yolundayıq. Bizim əsgərimiz xilas­kar əsgərdir. Çünki öz doğma dədə-baba torpağını işğalçılardan azad edir”. 

Göründüyü kimi, bu müraciətdə si­yasi ritm nə qədər güclü olsa da (ən azı ona görə ki, burada öz ərazi bütövlüyünü təmin edən bir ölkənin haqlı iddialarından bəhs edilir), bundan da aparıcı, bundan da miqyaslı elə bir etno-tarixi intonasiya var ki, onu “biz haqq yolundayıq” hök­mündən daha mükəmməl şəkildə ifa­də etmək çətindir. Prezidentin müraciət nitqləri üçün ən səciyyəvi məqamlardan biri vaxtaşırı ümumiləşdirmələrdən za­man-zaman konkret hadisələrə keçilmə­sidir ki, bunun nə qədər böyük əhəmiyyə­ti olduğu üzərində dayanmağa, yəqin ki, xüsusi ehtiyac yoxdur. 

Hər şeydən əvvəl, ona görə ki, şəhər­lərimiz, kəndlərimiz, dağlarımız, çölləri­miz, çaylarımız, göllərimiz və s. bir-birinin ardınca azad olur ki, onlar azğın düşmən tərəfindən nə qədər dağıdılıb tarmar edil­sələr belə, sadəcə, adlarının çəkilmə­si, Azərbaycan əsgərinin əlində olması barədə ən yüksək səviyyədə məlumat verilməsi xalqın ruhunu yerindən oynadır: “Bu gün cəbrayıllılar, əlbəttə ki, sevinc içindədirlər, necə ki, bütün Azərbaycan xalqı. Dünən bizim qədim yaşayış yeri­miz – Suqovuşan qəsəbəmiz işğaldan azad edildi. Bütün Azərbaycan xalqı bu tarixi hadisəni qeyd edirdi, bir-birini təb­rik edirdi, göz yaşlarını saxlaya bilmirdi. Bu, sevinc göz yaşlarıdır. 1990-cı illərin əvvəllərində də Azərbaycan göz yaşlarını töküb. Ancaq o, məğlubiyyət göz yaşları idi, o, faciə göz yaşları idi. Bu gün Azər­baycan xalqı sevinc içindədir”.

– Ali Baş Komandanın bu müra­ciətləri Qələbə gününədək xalqı mü­barizəyə ruhlandırdı, ermənipərəst da­irələri cavablandırıb zərərsizləşdirdi, Azərbaycan əsgərini od-alovun üstün­dən irəli apardı. 

– Prezident azərbaycan həqiqətlərini ballistik raketə çevirib düşmənin başına yağdırırdı. Hücumun bu vüsəti azərbay­can əsgərini şirə, pələngə çevirirdi. 30 il ərzində aparılan danışıqların, bu qədər uzun müddətdə Azərbaycan xalqının heysiyyatı ilə oynamaq cəhdlərinin yol­verilməz olduğunu bir daha nəzərə çat­dıran Prezident xatırladırdı: “27 il ərzində biz bütün dövrlərdə – danışıqların bütün dövrlərində konstruktiv mövqe göstərmiş­dik, ədalətli mövqe göstərmişdik. Ancaq bunun müqabilində nə gördük? Təcavüz­kar daha da azğınlaşıb. Təcavüzkarın ta­mahı daha da böyüyüb, bizim dədə-baba torpağımıza göz dikib. Nəticədə işğal edil­miş bütün torpaqları qondarma “Dağlıq Qarabağ respublikası”na aid edib, yeni xəritələr dərc edib və bu xəritələrdə işğal edilmiş bütün ərazilər Dağlıq Qarabağ kimi təqdim edilir. Ondan sonra nə oldu? Ondan sonra bəyan etdilər ki, bir qarış tor­pağı Azərbaycana qaytarmayacağıq”. 

Yeri gəlmişkən, xalqa müraciətlərin mətnlərində həm birbaşa, həm də do­layısı ilə çox tez-tez ifadə olunur ki, nə Azərbaycan xalqı, nə də Azərbaycan Prezidenti “Qarabağ Ermənistandır və nöqtə” sözlərini heç kimə güzəştə gedə bilməzdi: “Mən Minsk qrupunun həmsədr ölkələrinə, həmsədr olan səfirlərə, digər beynəlxalq təşkilatlara, Avropa İttifaqının nümayəndələrinə dəfələrlə demişdim ki, Ermənistana təsir edin, sanksiyalar tət­biq edin, təzyiq edin. Belə olmaz. Əgər güclü təsir olmasa, Ermənistan daha da azğınlaşacaq, daha da quduracaq, yeni iddialar ortaya atacaq. Eşitmədilər məni. Mən istəyirdim bu məsələ sülh yolu ilə həll olunsun. Eşitmədilər. Ermənistanın baş naziri gedib Şuşada, Cıdır düzündə rəqs edir, hesab edir ki, biz bununla ba­rışacağıq?! Səhv edir! Heç vaxt biz bu­nunla barışmayacağıq”. Bax, Prezidentin bu qətiyyəti idi hərbçilərimizi qələbəyə səsləyib ölümün üstündən addımladan.

– Azərbaycan Prezidenti, müzəf­fər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin Azərbaycan xalqına noyabrın 8-dəki altıncı müraciəti xüsusi tarixi əhə­miyyət daşıyırdı və birbaşa Şəhidlər Xiyabanından edildi: “Əziz həmvətən­lər, əziz bacılar və qardaşlar! Böyük fəxarət və qürur hissi ilə bəyan edirəm ki, Şuşa şəhəri işğaldan azad edildi! Şuşa bizimdir! Qarabağ bizimdir! Bu münasibətlə bütün Azərbaycan xalqı­nı ürəkdən təbrik edirəm”.

– Xalqımız bu müraciəti heç vaxt unutmayacaq. Bu xalqın 35 illik əzabla­rına təsəlli gətirən bir muştuluq idi Prezi­dent Qələbənin Şuşa zirvəsindən bəyan edirdi: “ İyirmi səkkiz il yarım işğal altında olan Şuşa azad edildi! Şuşa indi azaddır! Biz Şuşaya qayıtmışıq! Biz bu Qələbəni döyüş meydanında qazandıq. 2020-ci il noyabrın 8-i Azərbaycan tarixində əbədi qalacaqdır. Bu tarix əbədi yaşayacaq. Bu, bizim şanlı Qələbəmizin, zəfərimizin günüdür! Bu qələbəni biz döyüş meyda­nında qazandıq, danışıqlar masası arxa­sında yox”.

Qarabağın tacı olan Şuşanın əsarət­dən azad olunması, əslində, düşmənin məğlub edilməsi, qırx dörd gün davam edən müharibənin bitməsi demək idi. Odur ki, Azərbaycan Prezidenti, Ali Baş Komandan bu dəfəki müraciətini Azər­baycan xalqı üçün müqəddəs olan bir məkandan etmişdi: “Əziz bacılar və qar­daşlar, bu gün bu müjdəni mən burada – Şəhidlər xiyabanında doğma xalqıma verirəm. Bu, təsadüfi deyil. Bu, təbiidir. Bu gün şəhidlərimizin ruhu qarşısında bir daha baş əyirəm. Bu gün bəyan edirəm ki, şəhidlərimizin qanı yerdə qalmır. Mən bu gün, eyni zamanda, Ulu öndər Heydər Əliyevin məzarını ziyarət etdim, onun ruhu qarşısında baş əydim. Ürə­yimdə dedim, xoşbəxt adamam ki, ata vəsiyyətini yerinə yetirdim. Şuşanı azad etdik! Bu, böyük Qələbədir! Şəhidlərimi­zin, Ulu Öndərin ruhu şaddır bu gün! Gö­zün aydın olsun Azərbaycan! Gözünüz aydın olsun dünya azərbaycanlıları!” 

Azərbaycan Prezidentinin dediyi aşa­ğıdakı sözlər belə bir faktı təsdiq edir ki, müharibənin gedişi günlərində Preziden­tin xalqa müraciətlərini xalqın onun tarixi arzusunu qəhrəmanlıqla həyata keçir­məkdə olan Prezidentə, müzəffər Ali Baş Komandana kütləvi müraciətləri müşayət etmişdir: “Mən bu günlərdə dünya azər­baycanlılarından və Azərbaycanda yaşa­yan insanlardan minlərlə məktub alıram. Hər gün minlərlə məktub. Sadəcə olaraq, heyfsilənirəm ki, bütün bu məktubları oxuya bilmirəm. Sadəcə olaraq, vaxt çat­mır. Nə qədər gözəl sözlər, nə qədər bö­yük dəstək göstərilir. Bu gün biz bir daha bütün dünyaya sübut edirik ki, biz böyük xalqıq, biz məğrur xalqıq! Biz yenilməz xalqıq! Biz döyüş meydanında düşmənə yerini göstəririk!”

Bu sözlər isə Azərbaycan tarixində Səfəvilər dövründən sonra ölkəmizin əra­zi bütövlüyünü təmin etmiş yeganə döv­lət başçısının sözləridir. Və bu sözlərdə ifadə olunan çoxlu mənaların əsası odur ki, xalq-iqtidar birliyi Azərbaycanın yeni tarixini yaradır: “Bu günlərdə dəfələrlə Azərbaycan xalqına müraciət edərək düşmənə yumruq göstərmişdim, yumruq göstərmişdim. Demişdim ki, bu yumruq elə belə yumruq deyil. Bu, dəmir yumruq­dur. Şadam ki, sözümün üstündə durmu­şam. Həmişə olduğu kimi, sözümə sadiq olmuşam. Bu tarixi bir gündə Azərbaycan xalqına bu müjdəni vermək mənim həya­tımda bəlkə də ən xoşbəxt günlərimdən biridir. Əziz Şuşa, sən azadsan! Əziz Şuşa, biz qayıtmışıq! Əziz Şuşa, biz səni dirçəldəcəyik! Şuşa bizimdir! Qarabağ bi­zimdir! Qarabağ Azərbaycandır!”

– Savaş günlərində Prezident İlham Əliyev dünyanın nüfuzlu infor­masiya vasitələrinə müsahibələrində də lideri olduğu xalqın ərazi bütövlüyü uğrunda apardığı mübarizənin heç bir şübhə doğurmayan həqiqətini bəyan edirdi.

– Bəli müzəffər ordunun Ali Baş Ko­mandanı söz cəbhəsinin də komandanı kimi yorulmadan bütün dünyaya çat­dırırdı ki, bu həqiqət hansısa subyektiv, yaxud separatist marağın ifadəsi yox, beynəlxalq, humanist tələblərdən, BMT-nin əsaslandığı birgəyaşayış prinsip­lərindən irəli gələn obyektiv təzahürdür. Ermənistan öz təcavüzkar “rəhbərlər”inin şəxsində bütövlükdə, insanlığa qarşı ci­nayət işlətmiş, haqq-ədaləti tapdalamış, cəzasız qalacağını güman edərək get-ge­də daha da azğınlaşmışdır... 

Hər kəs görürdü ki, Prezidentə verilən suallarda həmin həqiqəti ortaya çıxarmaq əvəzinə onu dumanlandırmaq, “əzabkeş erməni” mifini müdafiə eləmək istəyi daha çox qabardılır. Lakin onu da görməmək mümkün deyildi ki, İlham Əliyev elə ilk kəl­mələrindən bu mifi dağıdır, erməni faşiz­minin iç üzünü açıb göstərir, özbaşınalığı, cinayətkar rejimi, havadarlarına güvənərək qəsbkarlığın miqyasını daha da genişlən­dirmək barədə xam xəyallara düşən Paşin­yan qudurğanlığını ifşa edir. Ola bilsin ki, müəyyən qədər qəribə səslənsin, ancaq mənə elə gəlir ki, Azərbaycan Preziden­tinin rus, eləcə də ingilis dilindəki müsa­hibələrinə ana dilinin ruhu çökmüşdü. Və dərindən mənimsədiyi bu dillərdə də Prezi­dent Azərbaycan həqiqətlərini əks etdirdiyi üçün məhz Azərbaycan həqiqətinin dili ilə “azərbaycanca danışırdı”. 

Heç kimə sirr deyil ki, XX əsrin sonu, XXI əsrin ilk illərində Ulu öndər Heydər Əliyev ölkədə, eləcə də beynəlxalq aləm­də Azərbaycan dilinin siyasi mövqeyi­ni, nüfuzunu görünməmiş bir səviyyəyə yüksəltdi. Həmin ənənəni davam etdirən öndər Atanın varis Oğlu xalqa müraciət­lərilə ana dilinə müzəffər bir ordunun Ali Baş Komandanının nitq enerjisini qazan­dırdı. Elə bir enerji ki, dilimizin və xalqı­mızın buna ehtiyacı var idi. Uzun illər məişət sferası ilə hüdudlanmış ifadələr 44 günün içində ərazi bütövlüyü uğrunda mübarizə tariximizin “açar sözlər”inə çev­rildi: “Cəbrayıla yol çəkirdin, sərxoş olub Cıdır Düzündə rəqs edirdin, nə oldu bəs, məsciddə donuz saxlayanın özü donuz­dur, başından elə vurmuşuq ki, cəhən­nəmə getdi, gora getdi, gorbagor oldu, iti qovan kimi qovmaq, siçan kimi deşik axtarmaq, ora-bura zəng eləmək , yoxdur status-kvo, yoxdur təmas xətti, hamısını vurub dağıtmışıq, dəmir yumruq, nəyi nə vaxt etməyi Mən bilirəm, nə demişik, onu da eləmişik... Xalq dilinin dərinliklərindən çıxarılaraq ehya edilmiş, tarixi müba­rizənin tərcümanına çevrilmiş həmin ifa­dələri, yəqin ki, ən modern, ən rəsmi, ən normativ söz-terminlər belə bu enerji və səmimiyyətlə əks etdirə bilməzdi. 

Məsələnin mahiyyəti isə bundan ibarətdir ki, yuxarıda yalnız az bir hissə­sini xatırlatdığımız ifadələri beynəlxalq dillərin ən modern, ən rəsmi, ən normativ terminologiyasını müfəssəl bilən, tarixi qələbəmizi heç kimin təsəvvür edə bil­məyəcəyi layihə gücündə həyata keçirən bir Lider işlətdi – Sözümüzün Ali Baş Ko­mandanı! Bu söz savaşı Qələbəyə misil­siz dəstək qazandırdı.

– Maraqlı müsahibə üçün sağ olun.

Söhbəti hazırladı:
Tahir AYDINOĞLU
XQ