Mayın 10-u xalqımız üçün əlamətdar gündür. Bu gün biz azər­baycanlılar üçün artıq simvollaşıb, tarixləşib. Çünki zəmanəmizin ən böyük şəxsiyyəti, Azərbaycanın görkəmli ictimai-siyasi və dövlət xadimi, xalqımızın dahi oğlu və böyük öndəri Heydər Əlirza oğlu Əliyev məhz 100 il öncə – mayın 10-da anadan olmuşdur. O böyük insan XX-XXI əsrlərin canlı əfsanə­si idi. Tarix dəfələrlə sübut etmiş­dir ki, ulu öndər böyük iradə və qə­tiyyət sahibi, təkrarsız şəxsiyyət olmaqla ən çətin vəziyyətdən belə çıxmaq üçün düzgün yol tapma­ğı bacarırdı. Ona görə də həmişə başladığı işi uğurla sona çatdırır­dı.

Heydər Əliyevin ömür yolu, işıqlı ideallara Vətənə və millətə təmənnasız xidmətin parlaq nümunəsidir. Bu gün hər bir Azərbaycan vətəndaşının qəlbində ümummilli liderimizin ölməz, işıqlı obrazı yaşayır. Zaman ötdükcə Heydər Əliyev dühasının əzəməti daha aydın hiss olun­maqdadır. 

Həqiqət budur ki, öz xalqını, Vətəni­ni, torpağını sevən insanlar müqəddəs zirvələrə ucala bilirlər. Məhz ona görə də xalqın hörmət və məhəbbətini qa­zanmaqdan böyük xoşbəxtlik ola bilməz. Ümummilli liderimiz öz xalqına xidmət et­miş və bu xalqa xeyir verməklə milyonlar­la insanın qəlbində əbədi yaşayır. 

Heydər Əliyevi ümummilli lider məqa­mına yüksəldən keyfiyyətlərdən birincisi onu xalqına bağlayan qırılmaz tellər idi. O, heç zaman özünün dediyi kimi, nə yüksək dövlət vəzifəsinin imkan verdi­yi şəraitdə, nə də Naxçıvanda yaşadığı dövrdə xalqından uzaq düşmədi. Onun­la birgə oldu, yaxşı günündə də, yaman günündə də. Azərbaycanlı olmağı ilə hə­mişə fəxr edən böyük öndərimiz bütün ömrünü xalqının rifahına, ölkəsinin tanın­masına, onun güclü dövlət olmasına sərf etdi. Bundan heç vaxt yorulub-usanma­dı, bədxahların əməllərinə, böhtanlarına əhəmiyyət vermədi, xalqa xidməti hər şeydən uca tutdu. Güclü və yenilməz bir dövlət qurdu.

Heydər Əliyev bəşər övladının tuta biləcəyi ən yüksək mövqeyin fövqündə- xalq sevgisi qazanaraq, ümummilli liderə çevrildi.

Onun ən böyük dahiyanə əsəri isə hər bir ölkə vətəndaşının, eləcə də dün­yada yaşayan milyonlarla azərbaycanlı­nın doğma Vətəni – müstəqil Azərbaycan dövləti oldu.

Heydər Əliyev birinci dəfə Azərbayca­na rəhbərlik etdiyi dövrə qədər Azərbay­can geridə qalmış aqrar respublika idi. Zəngin təbii sərvətləri olan xalq ehtiyac içində yaşayırdı. Ulu öndər respublika rəhbəri seçiləndən sonra – qısa müddət­də hər şey dəyişdi. Hara baxırdınsa, hə­yat qaynayırdı. Bir neçə ildə bölgələrdə insanların yaşayış şəraiti yaxşılaşdı, ra­yonların büdcələrinə xeyli vəsait toplan­dı. Bu vəsaitlər insanların rifahının yaxşı­laşmasına və sosial problemlərin həllinə yönəldildi. O illər uzaq tariximiz deyil. Həmin islahatları həyata keçirən insan­ların çoxu müasirlərimizdir.Azərbaycanın elə bir şəhəri, qəsəbəsi, kəndi yox idi ki, orada tikinti-quruculuq işləri aparılmasın, məktəblər, xəstəxanalar, yaşayış binaları tikilməsin.

Ulu öndər Azərbaycanın gələciyini, müstəqilliyini düşünərək SSRİ rəhbərliyi qarşısında təkidli tələblər irəli sürür, nə­ticədə strateji əhəmiyyətli bir sıra sənaye və istehsal müəssisələrinin respublika­da inşasına nail olurdu. “Xalq həmişə öz ziyalıları, öz mədəniyyəti, öz elmi ilə tanınır” – deyən Heydər Əliyevin Sovet Azərbaycanına rəhbərlik etdiyi dövrdə təhsil, səhiyyə, mədəniyyət, incəsənət və milli-mənəvi dəyərlərimizin qorunması və inkişafı sahəsində də ciddi və əhəmiyyətli addımlar atıldı. 

Ümummilli liderin Azərbaycanın gələ­cəyinə ünvanlanmış layihələrinin əsas istiqamətlərindən biri də təhsil və hərbi potensialın yaradılması idi. Təhsil sahə­sində çox böyük uğurlar qazanıldı. Hər il yüzlərlə gənc başqa şəhərlərə ən yüksək təhsil almaq üçün oxumağa göndərildi. Azərbaycanda ali təhsil ocaqlarının sayı artırıldı.

Heydər Əliyev sovet dövründə, dəqiq desək, 1971-ci ildə Azərbaycanda mil­li zabit hərbi kadrları hazırlayan təhsil müəssisəsinin – general Cəmşid Naxçı­vanskinin adını daşıyan hərbi məktəbin açılmasına nail olmuşdu.

Qeyd etmək lazımdır ki, digər müttə­fiq respublikaların heç birində hərbi ixti­saslaşmış orta məktəb yox idi. Bu, H.Əli­yevin tarixi xidmətlərindən biridir. Hazırda ordumuzun 50-60 faizi həmin məktəbin yetirmələridir.

Sözsüz ki, bu fəaliyyətin ən əhəmiy­yətli hissəsini ulu öndərin müstəqil Azər­baycana rəhbərlik etdiyi dövr təşkil edir. 1993-cü il iyunun 15-də Heydər Əliyevin siyasi hakimiyyətə qayıdışı Milli Qurtuluş Günü, xalqımızın nicatının başlanğıcı oldu. Təcrübəli siyasətçi və dövlət xadimi Heydər Əliyev öz nüfuzuna, bacarığına və xalqına arxalanıb insanları azərbay­cançılıq, müstəqil dövlətçilik və demok­ratik ideyalar ətrafında birləşdirib yeni dövlət quruculuğuna başladı. Ulu öndə­rin həyata keçirdiyi uzaqgörən siyasət nəticəsində ölkədə ictimai-siyasi sabitlik yarandı, həyatın bütün sahələrini bürü­müş tənəzzülə son qoyuldu. Ona görə də Heydər Əliyevin Azərbaycanın rəhbərli­yinə qayıtması tarixi zərurətin, sabitlik, ədalət intizarında olan milyonlarla insanın çağırışının gürçəkləşməsi idi. “Mən Azər­baycanın müstəqilliyini Azərbaycan xalqı üçün böyük nəaliyyət hesab etmişəm və bu müstəqilliyin əldə olunmasına xidmət etmişəm. Bundan sonra ömrümün qalan hissəsini də Azərbaycanın müstəqilliyinin möhkəmlənməsinə, inkişaf etməsinə sərf edəcəyəm ”. Ümummilli lider hakimiyyətə bu sözlərlə qayıtmışdı və ömrünün sonu­nadək bu vədinə sadiq qaldı.

Ulu öndər onu da yaxşı bilirdi ki, xalqın siyasi müstəqilliyinin təməlini məhz onun iqtisadi azadlığı şərtləndirir. Bu baxımdan, qısa müddətdə ölkədə mə­dəni və mənəvi intibahı təmin etdi.

Mühüm məsələlərdən biri də ölkənin sərvətlərinin başlı-başına qalması, talan­ması idi. Digər tərəfdən dənizin və yerin təkindəki sərvətlərdən səmərəli istifadə edilməli, xalqın sərvətinə çevrilməliydi ki, inkişafa, rifaha nail olunsun. Bunun üçün böyük öndər çox ciddi müqavimətləri dəf edərək “Əsrin müqaviləsi ”ni reallaşdırdı. Əfsanə sayılan Bakı–Tbilisi–Ceyhan neft və Tbilisi–Ərzurum qaz kəməri layihələ­rinin tam reallığa çevrilməsi ümummilli liderimizin uzaqgörənliyinin, qətiyyəti­nin, zəkasının, müdrikliyinin və böyük siyasətinin nəticəsi idi. Bu, adi saziş de­yildi – Bu, iqtisadi inkişafımızın təməli, müstəqilliyimizin təminatı idi.

Azərbaycanın düşmənləri ölkəmizin iqtisadiyyatına ciddi zərbələr vurmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxdıqları bir vaxtda böyük siyasi xadim tarixi İpək yo­lunun bərpası məsələsini qaldırdı. Şərqlə Qərbi birləşdirən ən səmərəli yol elə ta­rixi İpək yoludur. O, dünya dövlətlərini özünəməxsus “dəmir” məntiqlə inandırdı. Onların elmi institutlarının on illərlə işlə­yib həll edə bilmədiyi problemlərin Hey­dər Əliyev Bakıda keçirilən bir beynəlxalq konfranda söylədiyi çıxışında elmi əsas­larla şərhini verdi. Dünya bunun şahididir. Dünya siyasətçiləri bunu yüksək qiymət­ləndirirlər. Gizli deyil ki, ermənilər də bu siyasətin uğuru qarşısında təlaş keçir­məyə başlamışdılar. 

Cəsarətlə demək olar ki, 1998-ci il sentyabrın 7-8-də 32 dövlətin və 13 nü­fuzlu təşkilatın nümayəndələrinin iştirakı ilə Bakıda keçirilən Beynəlxalq konfrans bütün varlığı dövründə Azərbaycanın xarici siyasət tarixinin ən böyük hadisələ­rindən biridir. Böyük İpək Yolunun dirçəl­dilməsi təkcə Azərbaycanın deyil, Türk dünyasının və Avropa – Asiya dövlətlə­rinin dirçəlişində, onun iqtisadi-mənəvi oyanışında misilsiz rol oynamışdır. 

Azərbaycan xalqının taleyi ilə aparı­lan pərdəarxası oyunlara, siyasi anarxi­ya və eksperimentlərə Heydər Əliyevin rəhbərliyi altında son qoyulmuş, ölkədə cinayətkarlığın qarşısı tam alınmış, qa­nunsuz silahlı dəstələr ləğv olunmuşdu. Bunlar da, bütövlükdə, Azərbaycanda dövlət quruculuğu prosesinin uğurla apa­rılması üçün şərait yaratmışdı. 

Azərbaycan dövlətçiliyinin mövcud­luğuna böyük təhlükə olan 1994-cü ilin oktyabr və 1995-ci ilin mart dövlət çev­rilişinə cəhdlərin qarşısı Heydər Əliye­vin qətiyyəti sayəsində alınmış, dövlət müstəqilliyi qorunub saxlanmışdı.

Ulu öndərin qurduğu Azərbaycan tərəqqiyə və inkişafa istiqamət götürüb irəliləyirdi. Böyük realist və praqmatik si­yasətçi olan Heydər Əliyev isə insan üçün əbədi olmayan dünyanın təbii qanunlarına bələd idi. Elə bu səbəbdən də müstəqil­liyinin ən məsul dövründə olan Azərbay­canı xoşbəxt gələcəyə aparacaq liderin kim olacağı sualı onu çox düşündürür və narahat edirdi. O, bu məsələni həll etməli idi. Bu, Vətənə xidmətin ən ali nümunəsi idi və Heydər Əliyev bunu özünə müqəd­dəs borc bilirdi. Heydər Əliyev o vaxtlar hökumətə uğurla rəhbərlik edən İlham Əli­yevin üzərində dayandı və doğma xalqı­na müraciət ünvanlayaraq yazırdı : “İna­nıram ki, mənim axıra çatdıra bilmədiyim taleyüklü məsələləri, planları, işləri sizin köməyiniz və dəstəyinizlə İlham Əliyev başa çatdıra biləcək. Mən ona özüm qə­dər inanıram və gələcəyinə böyük ümidlər bəsləyirəm ”. 

Tarix bu böyük dahinin uzaqgörənliyi­ni bir daha təsdiqlədi. Bunun təsdiqi üçün elə də böyük bir vaxt lazım gəlmədi. Çün­ki İlham Əliyev millət atasının missiyasını davam etdirməyin sirrini çox gözəl bilirdi. Prezident İlham Əliyev qısa bir müddət­də uğurlara imza atdı və ən böyük uğuru isə 44 günlük Vətən müharibəsində əldə edilən Qələbəmiz oldu. İgidlərimizin uca zirvələrə sancdığı üçrəngli Qələbə bayra­ğı işğal olunmuş torpaqlarımızın hər bir yerində qürurla dalğalanaraq, bu torpaq­ların kimə məxsus olduğunu düşmənləri­mizə və dünyaya əminliklə bir daha çat­dırdı. Bu möhtəşəm Qələbə Vətənimizin hər bir övladına əbədi bir qurtuluş baharı, azərbaycanlı olmaq ucalığı və şərəfi bəxş etdi. O uğurlar böyük qələbələrin estafeti kimi bu gün də davam edir və xalqımızı xoşbəxt gələcəyə doğru aparır.

Vətən HÜSEYNOV,
Binəqədi rayonu 3 saylı tam orta məktəbin tarix müəllimi