Gülləri hər birimiz sevirik, xoşbəxtlikdən şəhərimizdə istənilən an, istənilən yerdən gül tapıb ala bilirik. Gül mağazalarından savayı, paytaxtın küçələrində yeniyetmə və gənclər də gül satırlar.
Bu yaxınlarda rəfiqəmlə gəzintiyə çıxanda bir hadisənin şahidi oldum. Hündürboy bir gənc cütlüklərə yanaşır, onlara zorla gül satmağa çalışırdı. Gözüm bir anlıq qıza sataşdı. Qız gah gülsatan oğlana, gah da öz yanındakı oğlana çaşqın baxışlarla nəzər salırdı. Sanki, oğlanın ona gül almasını gözləyirdi.
Oğlanın üzündə narahatlıq, bir qədər də təlaş vardı. O, əlini cibinə atıb gül almaq istədi. Amma sonra nə isə düşünüb fikrindən daşındı. Hiss etdim ki, gənc oğlanın üstündə kifayət qədər pulu yoxdur. Bunu başa düşən qız isə “əşi, nəyə gərəkdir, onsuz da iki günə solacaq, pul verməyə dəyməz” – deyib onu sakitləşdirməyə çalışdı.
Cütlük pərt şəkildə oradan uzaqlaşdı. Bu an özümdən qeyri-ixtiyari cütlüyə məcburən gül satmağa çalışan gənc oğlana bərk acığım tutdu. “İnsanları niyə pis vəziyyətdə qoyur?”- deyə düşündüm.
Mən cavan oğlanların küçədə gül satmaları ilə razı deyiləm. Bu iş onlara yaraşmır. Düşünürəm ki, bu işi yaşlıların öhdəsinə buraxmaq lazımdır.
Mərhum Xalq şairi Qabil “Səhv düşəndə yerimiz” şeirində necə də haqlıdır:
Ağ biləklər, gül əllər
Tarlada qabar.
Bir qeyrətsiz yekəpər
Qızılgül satar.
Qeyrətsiz oluruq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Qoy, həyatda heç kimin yeri səhv düşməsin.
Leyla İLKİNQIZI,
tələbə-jurnalist
