Müəllifləri isə Nikol Paşinyan və Arayik Arutyunyandır

Əvvəla, onu xatırladaq ki, Nikol Paşinyan bu məqamda iki yalanın müəllifidir. Birinci yalanı 44 günlük İkinci Qarabağ müharibəsindən sonra demişdi. Həmin günlərdə həlak olmuş erməni əsgərlərinin sayını az göstərmək üçün demişdi ki, döyüşdən qayıtmayan iki-üç min əsgər itgin düşüb. İndi həmin “itgin düşənlər” məsələsi bugünkü Ermənistanın çoxsaylı problemlərinin üstünə daha birini əlavə edir. 

İkinci yalanı isə (əslində, bu, Paşin­yanın bəlkə də neçə mininci yalanıdır) ötən həftə dilə gətirmişdi. Demişdi ki, bir həftədən sonra itkin düşmüş əs­gərlərin analarını qəbul edəcək. Dedi, amma etmədi. Əvvəla ona görə qəbul etmədi ki, həmin anaların sayı min­lərcədir. Üstəlik, yalançılıq, riyakarlıq, sözdən qaçmaq müasir Ermənistan iq­tidarının fəaliyyətinin tərkib hissəsidir. Elə keçmişdə də belə olublar.

Ermənistan mətbuatı yazır ki, itkin düşmüş əsgərlərin valideynləri baş nazirin onların müraciətinə biganəliyin­dən sonra İrəvanın əsas küçələrindən olan Baqramyan prospektini bağlamış­dılar. İndi isə xəbərdarlıəq edirlər ki, əgər o, bizi qəbul etməyə “vaxt tapma­sa” biz daha çox adam toplayacaq və daha böyük yolları bağlayacağıq. Əs­gər anaları soruşurlar ki, o, şəkil çək­dirmək üçün avtobusda gəzməyə və ya maldarlarla görüşməyə vaxt tapırsa, bizi qəbul etməyə niyə vaxt tapmasın? 

Başqa bir həftə söhbəti isə baş separatçı Arayik Arutyunyanı öz tərəf­darları qarşısında başıaşağı edir. Türk həmkarlarımız yazırlar ki, Arayikin Azərbaycana “bir həftə vaxt vermə­si” tülkünün aslana “yolumdan çıx!” – deməsinə bənzəyir. Yəni Azərbay­canın Qarabağ deyilən ərazisindəki erməniləri dəstəkləməkdən indi İrəvan qarışıq, hamı imtina edir. Arayikin vəd­lərinə münasibət bildirən ermənilər isə yazırlar ki, biz sadəcə simulyasiyalara aldanaraq vaxt itiririk. “Vaxt itirməkdən” danışan erməninin də məqsədi aydın deyil. Onlar vaxt itirməyib, neyləyəcək­lər ki? 

Bu sualın cavabını Ermənistan mətbuatı dəfələrlə verib: “Biz indi vaxt itirmirik, vaxtı geridə qalan otuz ildə itir­mişik”, “Biz Nikol Paşinyanın hakimiy­yətə gəlməsini dəstəkləyəndə geridə qalan illərdə itirdiklərimizi qaytaracağı­mıza ümid edirdik. Ancaq əksinə, gələ­cəyi də itirdik”. Hətta, Ermənistanın “Siyasi iqtisad” Tədqiqat İnstitutunun siyasi icmalçısı Beniamin Matevosyan bu barədə danışarkən Nikol Paşinya­nı ələ salmağı daha məqsədəuyğun sayır: “Bizim indiki baş nazirimiz Nikol köhnə rəhbərlər Robert Koçaryan və Serj Sarkisyan tərəfindən zəiflədilmiş Ermənistan dövlətini onların əlindən qəhrəmancasına alaraq, uçurumun bir addımlığına gətirdi. İndi Azərbaycanın işləri çox asandır”. 

Matevosyan əmindir ki, Berlin di­varlarının sökülməsi SSRİ-nin çökmə­sinə gətirib çıxardığı kimi, Qarabağın Bakının tabeçiliyinə keçməsi də Ermə­nistan dövlətçiliyinin çökməsinə səbəb olacaq: “Nikol Paşinyan milli dövlətçili­yimizin bu çökməsini sürətləndirir”. 

Beniaminə xatırlatmaq istəyirik ki, Qarabağ ərazisini Berlin divarlarına bənzətməkdə tamamilə haqlıdır. Çünki Berlin divarının hər iki tərəfi Almaniya olduğu kimi, Qarabağ və Şərqi Zəngə­zur da Naxçıvan, Şəki, Quba və Lənkə­ran kimi Azərbaycan torpağıdır. Bunu bütün dünya bilir. Ermənistan dövlətini SSRİ kimi nəhəng dövlətlə müqayisə etməyi isə məhz ermənilik xəstəliyinə tutulanlar bacararlar. Sizə Azərbaycan torpaqlarının bir küncündə dövlət ya­ratmaq imkanı verənlər başda olmaqla. hamı bilir ki, Ermənistan SSRİ-dən “bir az” kiçik olduğuna görə, onun dağılma­sına daha bir “dəmir yumruq” kifayətdir. 

Sonda onu da xatırladaq ki, Azər­baycan Mətbuat Şurasının erməni jur­nalistlərin Bakıya gəlməsinə heç bir problemin olmadığı ilə bağlı yaydığı məlumat da İrəvanda maraqla qarşı­lanıb, Azərbaycan Xarici İşlər Nazirliyi­nin Bakının icazəsi olmadan Qarabağa səfər etmiş 58 əcnəbi jurnalisti “qara siyahı”dan çıxarması da. Arminfo.am xəbər portalı Rəşad Məcidin bəyana­tından bir cümləni məhz olduğu kimi təqdim edir: “Bildiyimə görə, bir neçə Ermənistan jurnalisti ilə Tbilisidə görüş təşkil olunub. Hər hansı Ermənistan jurnalistinin arzusu olarsa, Azərbayca­na gəlmələrində problem olmaz”.

Vəssalam! Açıq şəkildə etiraf edir­lər ki, ölkə rəhbərliyi, eləcə də, sepa­ratçılar terror və təxribatlardan əl çək­məsələr də, erməni xalqı Azərbaycana inteqrasiyada maraqlıdır. 

İttifaq MİRZƏBƏYLİ, “Xalq qəzeti”