Qatarla Sumqayıtdan Bakıya gəlirdim. “Yaşıldərə” adlanan ərazidən ötəndə pəncərədən gördüyüm eybəcər mənzərələr növbəti dəfə məndə təəccüb və təəssüf doğurdu. Sanki ötən dövrlərin “Mozalan” satirik kinojurnalına baxırdım. 

Fərq yalnız bunda idi ki, adətən “Mozalan” üç-beş dəqiqəlik materiallar verirdi. İndi baxdığım bərbad səh­nələrsə təxminən 30-35 ki­lometrlik bir məsafə boyun­ca elə 30-35 dəqiqə çəkdi. Təsəvvür edin ki, Sumqayıt, Saray, Novxanı, Görədil, Pir­şağı, Məmmədli, Zabrat... ta Sabunçu stansiyasına qədər “sərgilənənlər” necə “göz ox­şayır”. Təkcə qatar dayana­caqlarının ətrafı nisbətən tə­mizdir. Göz işlədikcə uzanan digər ərazilərdə isə nəinki estetikadan, heç adi sanitari­ya normalarına riayətdən də əsər-əlamət yoxdur. 

Hara gəldi, üfunət və infeksiya mənbəyi olan məişət tullantıları atılıb. Ək­sər sahələrdə sellofan torba "bostan"ları, polietilen tullan­tılar, plastik butulka topaları, bataqlıqlar, qamışlıqlar baş alıb gedir. Tərs kimi, qatar da 60-70 kilometrdən yüksək sürətlə getmir, sanki aramla kinopanoram edir ki, hər şey aydın görünsün. Yaşayış əra­zilərindəki yastı-yapalaq evlə­rin eybəcər hasarları, kol-kos basmış həyətləri, nəmişlikdən mamırlayıb göyərmiş, qaral­mış dam şiferləri, orda-burda adda-budda şəkildə yığılmış dəmir-dümür, taxta-tuxta qalaqları da eybəcər mən­zərələrə, necə deyərlər, əlavə rəng qatır. 

Bütün bunlar azmış kimi, dünən səhər Goradildə, düz Samur-Abşeron kanalının qırağında alovu ərşə bülənd olan zibil tonqalı qalanmışdı. Kanalın içi də heç təmiz de­yildi... 

Qeyd: Təsvir etdiklərimiz Sumqayıt–Pirşağı–Bakı qa­tarlarının yalnız sağ tərəfin­dən görünənlərdir. Əks tərəf­də nisbətən xoş mənzərə olduğuna isə inanmaq sadə­lövhlük sayılar. 

Əli NƏCƏFXANLI, “Xalq qəzeti”