Xankəndi xuntasının məqsədi “qaşınmayan yerdən qan çıxarmaq”dır

Aleksandr Qriboyedov ağıldan bəla çəkənlərə belə eyham vurmuşdu ki, “bir komediyalıq” adam ümumilikdə mövcud cəmiyyətin əhval-ruhiyyəsini göstərmək üçün kifayətdir. Rəhmətlik akademik Məmməd Cəfər isə yazırdı: Həmin komediyaya baxan və ya kitabdan oxuyan istənilən adam hiss edir ki, bu cəmiyyət çürüyür və narazılıqlar üsyanı yaxınlaşdırır. 

Bu gün Xankəndidə mövcud olan cə­miyyət, eynilə, bax elədir. “Qlavar”ın dəyiş­dirilməsi ilə cəmiyyətin mahiyyəti dəyişmir. Çünki həmin “dövlət” ( Allah ətinizi töksün! – İ.M.) qonşudan oğurlanmış torpaq, kə­nar ölkələrdən çırpışdırılmış ssenari, im­perialist ölkələrin “Qorxma, qorxma!”-sı əsasında düşünülmüş namərdlik, antitürk və anti-Azərbaycan əhval-ruhiyyəsi siyasi dairələrin məkrli xeyir-duası əsasında ya­radıldığına görə məhvə məhkumdur. Artıq bunu özləri də yaxşı bilirlər. Elə olmasay­dı, “xaç ataları” Nikol Paşinyan vurnuxma­ya düşməz, “Mən dərhal İlham Əliyevlə danışıqlara hazıram!” – qərarını görüşdü­yü istənilən adama eşitdirməzdi. 

Nikol Paşinyanın həmin təlaşlı, həyə­canlı bəyanatlarını eşidəndə cənab dövlət başçımızın 44 günlük müharibə zamanı səsləndirdiyi “Bəs nə oldu, Paşinyan?”– sorğusu yada düşür. Bəli, bəs nə oldu? 

Azərbaycan danışıqlar və reinteqra­siya təklif etdi, dəvətlər, təşəbbüslər oldu – xunta razılaşmadı. Rəsmi Bakı bütün kommunikasiyaların açılmasını təklif etdi, Xankəndiyə əlavə yollar, istənilən yük da­şımalarını təklif etdi – xunta razılaşmadı, Aclıqdan qırılırıq, – dedilər. Azərbaycan ərzaq yardımı göndərdi, qəbul etmədilər. Mühasirədə qalmışıq, – dedilər İrəvandan və Parisdən gələn humanitar yardımları qəbul etmədilər, öz hikkələrini davam et­dirdilər. 

“Blokada və soyqırımı”ndan danışsa­lar da, nə yolun işləməsinə imkan verirlər, nə də Azərbaycanın göndərdiyi yükləri istəyirlər. Bəs onda nə istəyirlər? Heç nə! Sadəcə, “ağıldan bəla”nın fəsadlarını ya­şayırlar. 

Məhz “ağıldan bəla”nın əlamətidir ki, Azərbaycanın səbr kasasını daşdırma­ğa çalışırlar. Belə ki, hazırda bu ərazidə təhlükəli hərəkətlilik var – qanunsuz hərbi birləşmələr – minalanma, səngər qazın­tıları, mühəndis işləri aparılır. Bunlar isə bir daha təsdiqləyir ki, yaxın vaxtlarda “qaşınmayan yerdən” qan çıxa bilər. Mən bu ifadəni sözgəlişi demirəm. Ermənistan ordusuna diz çökdürən Azərbaycan Silah­lı Qüvvələrinin Ali Baş Komandanı onlara xatırladıb ki, bir səhər durub başınızın üs­tündə Azərbaycan Bayrağının dalğalandı­ğını görə bilərsiniz. 

BMT başda olmaqla, bütün bey­nəlxalq təşkilatlar və aparıcı dövlətlər Cənubi Qafqaza sülh gətirilməsi üçün çoxsaylı çağırışlar edirlər. Çünki bu sülh təkcə region ölkələrinə deyil, Avrasiyada­kı ölkələrin hamısına lazımdır. Axı söhbət Şanxay – London iqtisadi layihəsinin mü­hüm tərkib hissəsi olan Zəngəzur dəhli­zinin açılmasından gedir. Bunun üçünsə mütləq sülh lazımdır. İndi Anadolu türkləri demişkən, “bir sürü erməni qulduru” bü­tün dünyanın çağırışlarına qarşı nə qədər davam gətirə bilər? Mən bilən, daha da­vam gətirə bilməyəcəklər. Gedən proses­lər və səsləndirilən çağırışlar sübut edir ki, Qarabağdakı xuntanın son günlərini yaşadığını deyən ekspertlər tamamilə haqlıdırlar. 

... Bütün bunlardan sonra bir daha rus ədibin məlum komediyasına qayıdırıq. Sanki həm Qriboyedov, həm də Məmməd Cəfər bu gün Xankəndidə mövcud olan xunta rejiminin daxili aləmini açıb göstər­mək istəyirdilər. Bəli, dünya erməniliyinin Azərbaycanın Qarabağ iqtisadi rayonun­da yaratdığı “Dağlıq Qarabağ” adlı dövlət içəridən çürüyür, iylənir, ətrafdakılarda ürəkbulanması yaradır. Nə yaxşı ki, arala­rında normal düşünə bilən kimsə yoxdur. Ağıllı liderin olmadığı yerdə isə kənardan gələn dəstəklərin hamısı – maddi vəsait də, silah-sursat da, maşın-texnika da ta­mamilə səmərəsiz olur. Odur ki, biz tez­liklə yeni hadisələrin, ədalətli qərarların şahidinə çevriləcəyik. 

İ.QAÇAYEV
XQ