Məlum olduğu kimi, aprelin əvvəllə­rində Naxçıvan Muxtar Respublikasının Şahbuz rayonunun Ermənistanla sər­hədboyu ərazisində dumanlı havada or­dumuzun iki əsgəri – 2004-cü il təvəllüd­lü Aqşin Qabil oğlu Bəbirov və 2003-cü il təvəllüdlü Hüseyn Əhliman oğlu Axundov itkin düşüb. Hadisədən qısa müddət son­ra hər iki hərbçimiz ermənilər tərəfindən əsir götürülüb, onlara qarşı saxta ittiham­larla cinayət işi açılıb. 

Əsir götürüldükləri ilk gündən ermə­ni mediasında yer alan fotolardan hərb­çilərimizə ağır işgəncələr verildiyi məlum oldu. Bu, Azərbaycanla yanaşı, bəzi döv­lətlər və beynəlxalq qurumlar tərəfindən də sərt qınaqla qarşılandı. Lakin hadisə­nin üstündən xeyli keçməsinə baxmaya­raq, rəsmi İrəvan əsirlərin azad edilməsi ilə bağlı heç bir addım atmayıb. Əksinə, əsirlərimizə qarşı açılan qurama cinayət işləri İrəvanın yeni məkirli planlarından xəbər verir.

Qanunsuz həbsə hüquqi don geyindirmək cəhdi

Hər iki hərbçimizin Ermənistan ərazi­sinə dumanlı hava səbəbi ilə yolu azaraq keçməsi faktı ortada olsa da, İrəvan bu hadisəyə cinayət donu geyindirməyə, əs­gərlərimizə “diversant” damğası vurmağa çalışır. Təsadüfü deyil ki, hadisədən qısa müddət sonra Ermənistan tərəfi hərbçilə­rimiz barədə dövlət sərhədini qanunsuz keçmək və odlu silah-sursat daşımaqda ittiham edərək onlara qarşı cinayət işi qaldırıb.

Bəs Ermənistanın aydın həqiqəti görməzdən gələrək hərbçilərimizə qarşı qondarma cinayət işi açmaqda məqsədi nədir? Aydındır ki, məqsəd hərbçilərimi­zin qanunsuz həbsini hüquqi baxımdan əsaslandırmağa çalışmaq, etdikləri ci­nayətə qanuni don geyindirmək arzusu­dur. Halbuki, bu cinayət işinin qurama olduğu, siyasi amillərə əsaslandığı orta­dadır.

Əsirlərimizin durumu necədir?

İndiki məqamda Azərbaycanı narahat edən əsas məqamlardan biri əsirlərimi­zin sağlamlıq vəziyyəti, onlara göstərilən münasibətdir. Təəssüflər olsun ki, vəhşi erməni xisləti, hərbçilərimizin əsir götü­rüldüyü zaman gördükləri işgəncələr bu məsələdə optimist olmağa əsas vermir. Doğrudur, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Ko­mitəsinin nümayəndələri əsir hərbçiləri­mizlə görüşə biliblər. Əsirlərdən Hüseyn Axundovun məktubu da Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi tərəfindən onun ailəsinə çatdırılıb. Lakin bu faktın özü də Ermənistanın əsir hərbçilərimizlə bey­nəlxalq qanun və konvensiyalar çərçivə­sində davranması məsələsində nikbin ol­maq üçün yetərli deyil. Çünki Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin prosedurlarına əsasən, əsirlərə baş çəkən zaman sax­lanma şəraiti və onlara göstərilən rəftarla bağlı müşahidə və tövsiyələr yalnız əsi­rin saxlandığı dövlətin nümayəndələrinə bildirilir. Bu baxımdan, əsirlərimizin yeni işgəncələrə məruz qalıb-qalmadıqlarını Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi vasitə­silə də müəyyənləşdirmək mümkün deyil. Ermənistan ombudsmanının azərbay­canlı əsirlərin saxlanma şəraiti ilə bağlı səsləndirdiyi “tərifnamə”yə gəlincə, bu gülünc açıqlamanı İrəvanın özünüifşası kimi də qiymətləndirmək mümkündür. Çünki Ermənistan ombudsmanı azərbay­canlı əsirlərin saxlanma şəraiti və onlara olan münasibəti elə ideallaşdırıb ki, onun təqdim etdiyi mənzərə, sadəcə, bu gün deyil, onillər sonra da erməni əsgərləri üçün xəyal olaraq qalacaq.

Hökmən azad ediləcəklər

Ermənistanın əsir əsgərlərimizlə bağlı hansı niyyət güdməsindən, onları hansı maddələrlə şərləməyə çalışma­sından asılı olmayaraq, Azərbaycanın öz hərbçilərini erməni əsirliyindən azad edəcəyi şəksizdir. İndiki məqamda bu, dövlətimizin, əlaqədar qurumların qarşı­sında duran ən ümdə vəzifələrdən biridir. Xatırladaq ki, Azərbaycan Ombudsmanı Səbinə Əliyeva əsir hərbçilərin valideyn­ləri ilə görüşündə bildirib ki, hərbi qulluq­çuların qanunsuz həbsi, eləcə də onların qeyri-insani rəftarla üzləşməsi faktı ilə bağlı bütün aidiyyati qurumlara müraciət edilib. S.Əliyeva onu da qeyd edib ki, əsir hərbçilərimizin azad edilərək Azərbayca­na qaytarılması istiqamətində zəruri təd­birlər görülür. Bu fakt bir daha sübut edir ki, Azərbaycan dövləti əsir hərbçilərin Vətənə qaytarılması istiqamətində bütün imkanlardan istifadə edir və yaxın gələ­cəkdə öz məqsədinə nail olacağı şübhəsizdir. 

Seymur ƏLİYEV